Ontroerend eerbetoon aan Amy Whinehouse

Onder de noemer Forever Amy brengen de oorspronkelijke bandleden van Amy Whinehouse vanavond in poppodium Paard van Troje in Den Haag een muzikaal eerbetoon aan de op 27-jarige leeftijd overleden jazzdiva en ‘queen of soul’. Naast bassist Dale Davis, toetsenist/percussionist Xantone Blacq, gitarist Hawie Gondwe, drummer Nathan Allen en saxofonist, fluitist en multitasker Jim Hunt is er natuurlijk een hoofdrol weggelegd voor de Siciliaanse jazz- en soulzangeres Alba Plano.

Bassist en musical director Dale Davis was zelf persoonijk bevriend met Amy Whinehouse en bewaakt haar erfgoed. Samen met de overige bandleden wil Davis de herinnering aan haar voortzetten door haar muziek te blijven spelen. En met de vocale kwaliteiten en verschijning van jazz- en soulzangeres Alba Plano hebben ze een prima look-a-like gevonden om de rol van Amy Whinehouse te vertolken.

Hoewel zangeres Alba Plano momenteel werkt aan haar debuut-abum ‘White Lotus’ is ze nu met een ontroerend eerbetoon ‘on tour’ met de voormalige bandleden van Amy Winehouse. Kort voor aanvang van het optreden is veel ongeduldig geroezemoes hoorbaar. Hoe zou ze zijn? Zou het allemaal waar zijn wat men beweert? Klinkt Alba als Amy en lijkt ze op haar?

De ongeduldige verwachting om het evenbeeld van Amy Whinehouse te zien is dan ook groot. Maar het geduld van het publiek wordt aardig op de proef gesteld want om onduidelijke redenen laten Alba en de band nog zo’n drie kwartier op zich wachten. Als het eindelijk zo ver is zet de band in met een overture waarna ook een luid toegejuichde Alba het podum betreedt met het nummer Tears Dry. En Alba lijkt echt op Amy. Dezelfde dik aangezette eyeliner en het haar gekapt zoals Amy het droeg. Alleen heeft deze Siciliaanse met Londens accent geen zichtbare tattoos en wat meer rondingen dan Amy.

De gelijkenis met de veel te jong gestorven Amy Winehouse is zeer frappant te noemen. Alba Plano heeft hetzelfde soulgeluid en timbre. Zelf heeft Deze veelzijdige zangeres begon haar carriere ooit voor een Siciliaanse radioshow en heeft daarnaast ook geacteerd. Maar haar grootste interesse bleef uitgaan naar muziek en inspiratiebronnen als Chet Baker en Bobby McFerrin.

Voor dit optreden is het podium huiselijk en sfeervol aangekleed met Perzische tapijten en een ouderwetse staande schemerlamp. Achter de drummer hangt een groot videoscherm waarop interviews met de bandleden te horen zijn waarin ze vertellen over hun eerste ontmoeting met Amy en de verdere samenwerking. Op het scherm zijn verder wisselende beelden te zien van ouderwetse microfoons, silhouetten van dansers en er worden ook foto’s vertoont van Amy Winehouse.

   

Het lange wachten is het publiek al snel vergeten. Binnen no time voelt het allemaal zeer vertrouwd en zingt iedereen met de sympathiek ogende Alba mee op nummers als Rehab, I’m No Good en Black to Black. Maar ook Billy Paul’s evergreen Me and Mrs Jones bezorgt kippevel. De band is functioneel en strak en de nummers klinken zoals we ze kennen. Hoewel er geen ruimte is voor improvisatie staat bij deze rasmuzikanten alles als een huis.

Het zal dan ook geen verbazing wekken dat het publiek aan het einde van de set meer wil. Gelukkig keren Alba en de band terug op het podium voor een toegift met Love Me Tomorrow en als kers op de taart Valerie waar ondergetekende dik kippenvel van op de armen kreeg. Daarna nemen Alba en de band helaas echt afscheid. Maar hoe dan ook is dit voor mij met recht een muzikaal eerbetoon waar we een diepe buiging voor mogen maken.

Tekst & Foto’s: Lily Armstrong & Josy Boers