De reuzentijger brult voor de allerlaatste keer
Een feest moest het worden, het afscheidsoptreden van de Amsterdamse band Giant Tiger Hooch (GTH). Met vrienden in de zaal en op het podium. Een kleinschalig festival met gelijkgestemde bands, zoals de mannen van T-99 en het swingende vijftal dat samen de Lefties Soul Connection vormt. Maar ook het vuig rockende duo The Shady Greys, de onechte broertjes van The Dawn Brothers en de eenmansband Robbing Banks. Een avond ongecompliceerde (feest)muziek in Paradiso, met een verslag in twee delen. Hier aandacht voor de optredens. In een vervolgartikel samen met Jeroen Ligter van GTH vooral terugblikken op hun optreden in Paradiso en op de tien jaar dat deze reuzentijger de Nederlandse poppodia onveilig maakte.
Lieve kinderen, die Shady Greys
‘Ach, The Shady Greys, dat zijn gewoon live kinderen’, laat GTH-zanger Jeroen Ligter in een interview met Blues Magazine weten als hij kijkt naar de line-up voor deze avond. Deze ‘lieve kinderen’ mogen vanavond de spits afbijten van de GTH Farewell Party in de Grote Zaal van Paradiso. Gewoon met z’n tweeen – The Shady Greys bestaan uit de uit Oostenrijk afkomstige Marcus Hayes (gitaar, zang) en de in Frankrijk geboren Cathérine Coutoux (cajón, voetpercussie, zang) – een half uurtje muziek die om meerdere redenen doet denken aan een band als The White Stripes. Maximaal presteren met minimale middelen, heet zoiets. Met vooral nummers van hun album ‘Like A Child’ dat op 15 april 2017 verscheen op Kroese Records. Lo-fi, waarvoor de helft van het grote Paradiso-podium volstaat.
Robbing Banks doet het in zijn eentje
Zowel letterlijk als figuurlijk is de stap naar het volgende optreden in de kleine zaal van Paradiso maar een kleintje. Figuurlijk, want Robin van Saaze die in zijn eentje de band Robbing Banks vormt werkte als opnameleider/mixer/co-producer mee aan het debuutalbum van The Shady Greys. Letterlijk want om Robbing Banks deze avond aan het werk te zien hoeven we maar een paar trappen naar boven. Do It Yourself (DIY) is de lijfspreuk van Robin en dus hij gitarist, drummer, zanger, producer en platenbaas. En daarom klinkt alles precies zoals hij het in zijn hoofd heeft. “Deze is voor Kaat, m’n kleine nichtje in de zaal” klinkt het halverwege de set. De kleine Kaat strekt haar handen uit. Je ziet haar denken: “Leuk, zo’n grote neef die muziek maakt. Dat wil ik later ook….”
Terug in de tijd met T-99
Het voordeel van een strakke programmering verdeeld over twee zalen – de Grote Zaal beneden en de Kleine Zaal boven – is dat je je geen moment hoeft te vervelen. En dus dalen we van de bovenzaal weer af naar beneden voor het optreden van T-99, een rootsrocktrio dat bestaat uit Mischa den Haring (zang, gitaar), Martin de Ruiter (zang, drums) en Donné la Fontaine (contrabas, slaggitaar). Het oogt misschien wat ouderwets en het ziet er misschien wat gedateerd uit, maar hun mix van rock-‘n-roll, blues, country en soul klinkt geweldig. In 2001 verscheen hun debuutalbum met de titel ‘Coo-Coo’. Zeventien jaar later staat de teller op een EP en zes albums, waarvan de laatste getiteld ‘BEDLAM’! begin november 2017 het licht zag. Het rockt, het rolt, het danst, het swingt over het podium.
Swingen met Lefties Soul Connection
Terug in de bovenzaal, waar Robbing Banks zijn spulletjes inmiddels weer heeft ingepakt, blijven we in dezelfde sfeer met een lekkere portie garage funk & soul van de Lefties Soul Connection. De band wordt al jaren beschouwd als een van de meest energieke, meest swingende bands op dit terrein in Europa en bracht tot nu toe drie albums uit. ‘Hutspot’ in 2006, ‘Skimming The Skum’ in 2007 en ‘One Punch Pete’ in 2011. Een band waarvan GTH’s Jeroen Ligter zelf zegt: “die band is zo verschrikkelijk goed; het zou commerciële zelfmoord zijn als je die jongens voorafgaand aan ons optreden zou programmeren.” Maar dat gebeurt dus wel. En in de Kleine Zaal. Het swingt als een trein, dat dan weer wel.
The Dawn Brothers voelen zich thuis in Paradiso
Terwijl Lefties Soul Connection z’n speellijst afwerkt, gaat een vijftal jonge meisjes bij het podium van de Grote Zaal alvast op zoek naar de beste plek om hun idolen, The Dawn Brothers, te kunnen zien. Hiervoor zijn ze gekomen, dit is waar ze de hele avond naar hebben uitgekeken. Giant Tiger Hooch? Vaag rinkelt er een bel, maar het zegt ze weinig. Nee het gaat vooral om de twee frontmannenvan The DawnBrothers, de onechte ‘broertjes’ Bas van Holt (gitaar, zang) en Levi Vis (basgitaar, zang). DE twee andere ‘broers’, Rowan de Vos (keybords) en Rafael Schwiddessen (drums), spelen wat hen betreft in populariteit duidelijk een bijrol. Nauurlijk waren ze minder dan een maand geleden ook bij een van de vier optredens in dezelfde zaal als voorprogramma van De Dijk. Maar dit is mooier, langer en beter. Alleen jammer dat ze geen setlist konden bemachtigen; nog net niet gehaaid genoeg…..
Giant Tiger Hooch doet het licht uit
Dan, een half uurtje na The Dawn Brothers, is het tijd voor het laatste kunstje van de feesttijgers van vanavond, Giant Tiger Hooch. Niks Kleine Zaal, gewoon op het hoofdpodium zoals het hoort. “Ik had vanmiddag nog even kontakt met Paradiso”, laat Jeroen Ligter vanaf het podium weten. Ze vroegen me naar het aantal mensen op de gastenlijst. Ik heb, geheel tegen mijn aard in, nog even overwogen om het getal van 200 te noemen, maar dat kun je natuurlijk niet maken als het er meer dan 500 zijn.
En ja, dat past natuurlijk never nooit in de bovenzaal. En daarom dus hier in de Grote Zaal. Dat de tijd ontbrak om uitgebreid te soundchecken, neemt niemand hen kwalijk. Nog een keer voluit gaan. Nog een keer spelen. Nog een keer in GTH-verband plezier maken met vrienden en vriendinnen op en voor het podium. Nog een keer zorgen dat die blikjes bier op het podium hun weg vinden naar dorstige bandleden op en dorstige vrienden voor het podium. Nog een keer brullen…..
Tekst en foto’s: Herman Sixma
