Vlijmscherpe teksten gevat in swingende muziek

Met het optreden van Hans Teeuwen & The Painkillers is het voor het publiek in het Arnhemse poppodium Luxor Live maar afwachten waar deze cabaretier en tekstschrijver vanavond mee op de proppen komt. ‘Tsjonge, jonge met muziek natuurlijk’, hoor ik Teeuwen al zeggen. Hoewel de nodige grappen en grollen niet achterwege blijven is de hoofdmoot inderdaad muziek. Muziek met door merg en been snijdende songteksten wel te verstaan.

Hans Teeuwen is natuurlijk bekend als de cabaretier die jarenlang de Nederlandse theaters plat speelde met zijn absurde comedy. Dat hij ook over een muzikale aanleg beschikt bewees hij destijds al tijdens zijn vele theateroptredens. Hierbij werd ook duidelijk dat hij een voorliefde heeft voor jazz, hetgeen ook duidelijk hoorbaar is op zijn vorige album. Maar met zijn nieuwe plaat ‘Popstukken’ laat Hans Teeuwen horen met meerdere muziekstromingen uit de voeten te kunnen.

Geflankeerd door zijn begeleidingsband The Painkillers, bestaande uit Benjamin Herman, Ruben Hein, Jesse van Ruller, Kasper Kalf en Joost Kroon, komt Teeuwen vanavond met zowel Nederlandstalig als Engelstalig werk. Aan het begin van de set zingt hij overduidelijk en verstaanbaar in zijn moerstaal en krijgt het publiek nummers met veelzeggende titels als Doe ’t Nou, Bloedbad, Bang en Herinneren voorgeschoteld. Stuk voor stuk nummers die een inkijkje geven in Teeuwens wereld, diversiteit en absurde brein.

Maar zo nu en dan krijgt het publiek ook een Engels nummer te horen, waaronder Give It To Me Straight, Make You Proud en Whatever You Want Me To Be. Tegen het einde van de set zijn het met o.a. Poppendokter Bob, Slaaf, Broodje Worst en het uit het theater bekende Snelkookpan en Dat Dan Weer Wel weer hoofdzakelijk Nederlandse liedjes. Maar in welke taal dan ook ten gehore gebracht, de muziek van Hans Teeuwen & The Painkillers swingt en zit verrassend goed in elkaar.

Toch zijn het veelal zijn vlijmscherpe en van geniale gekte getuigende teksten die binnenkomen en krachtig ‘hout snijden’. Of beter gezegd, door tropisch hardhout klieven als een warm mes door een pakje boter.

Tekst: Rick Warner || Foto’s: © Henk Beenen