In gesprek met drijvende kracht achter A Mote Of Dust
‘Muziek is voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn persoonlijke leven’
De muzikale levenswandel van de Schotse singer-songwriter Craig Beaton is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Als hij in 1998 samen met zijn maatje Iain Cook de band Aereogramme opricht en daarna met Cook een nieuw avontuur aangaat met The Unwinding Hours blijft het grote succes uit. Terwijl Beaton zich weer op zijn studie richt beleeft Cook met CHVRCHES de doorbraak waar bijna iedere muzikant van droomt. Inmiddels heeft Craig Beaton de draad weer opgepikt met zijn A Mote Of Dust.
Voorafgaand aan het optreden in het café van W2 Den Bosch is het tijd voor een verhelderend gesprek met Craig Beaton, de man achter A Mote Of Dust. Ons gesprek gaat over de kunst van het liedjes schrijven, zijn vorige band Unwinding Hours, z’n maatje Iain Cook en het leven van een popmuzikant met een klein publiek. ‘Hi, I’m Craig, you must be Herman.’, klinkt het vanaf de bar in het W2 café.
Als ik mij die avond om 20.00 uur meld bij de ingang van poppodium W2 in Den Bosch loop ik samen met Craig Beaton het zaaltje door, na de klapdeuren linksaf, langs een keukentje en aan het eind van een labyrinth van gangetjes bereiken we uiteindelijk de backstage-ruimte. Geen uitgebreide sortering (Schotse) whiskey’s, geen schaal met alleen blauwe M&M’s, geen toastjes met zalm. Maar een bank, een tafel met een paar stoelen en een koelkast met water, wat biertjes en frisdrank. ‘OK, let’s go’, klinkt het nadat ik LiveStreamMagazine heb geïntroduceerd.
Op je website las ik dat je op dit moment muziek maken combineert met een universitaire studie. Hoe werkt zoiets?
“Inderdaad, ik probeer mijn muzikale activiteiten te combineren met een (parttime) studie sociale wetenschappen. De start van mijn bachelor fase viel samen met het eerste Unwinding Hours album in 2010. En nu, bij het verschijnen van mijn A Mote Of Dust album, ben ik bezig met een 2-jarige master waarin ik mij specialiseer in kwalitatieve en kwantitatieve methoden van dataverzameling en data-analyse. Muziek en studie gaan prima samen en vullen elkaar mooi aan. Bovendien ben ik altijd al geïnteresseerd geweest in hoe mensen in het leven staan, hoe ze met elkaar omgaan en welke rol religie daarin speelt. En dat voor een atheïst in hart en nieren.”
“Het is een fantastisch gevoel als mensen zich in jouw liedjes herkennen.
Dat is voor mij de essentie van muziek maken.”
De rol van religie, de wijze waarop mensen met elkaar omgaan, het leven in een sociale context. Horen mensen dat terug in je teksten?
“Ik hoop van wel, maar voor mij is vooral belangrijk dat mensen zelf hun eigen betekenis geven aan de woorden die ik op papier heb gezet. Als ik denk aan mijn eigen jeugd en aan mijn favoriete muziek in die periode dan betekenden die songs alles voor me. En dat terwijl ik soms geen flauw idee had waar het precies over ging. Het ging om de betekenis die ik eraan toe kende. En weet je, het is een fantastisch gevoel als mensen zich in jouw liedjes herkennen. Liedjes waarin wat mij betreft altijd iets persoonlijks zit. Dat is voor mij de essentie van muziek maken.”
Voordat A Mote Of Dust (AMOD) het licht zag was er Unwinding Hours (UH). Betekent deze nieuwe band het einde van UH?
“Niet persé, alhoewel Unwinding Hours voorlopig wel in de ijskast staat. Maar eerlijk gezegd zie ik Iain Cook voorlopig niet terugkeren in de schoot van UH. En aangezien het toch een beetje ons beider kindje was .…..”
Nu we het toch over Iain Cook hebben, hoe kijk je aan tegen het succes van de band waarin hij tegenwoordig speelt, CHVRCHES?
“Ja, CHVRCHES wordt groter en groter en dat is meer dan verdiend. Jaloers? Niet echt. Of ik net zo veel succes zou willen hebben? Natuurlijk, maar ik begrijp waarom CHVRCHES de status heeft die het nu al heeft en dat wij dit met A Mote Of Dust nooit zullen benaderen, laat staan evenaren. Maar ja, dit is wat ik ben, dit is mijn muziek. Persoonlijk, intiem, muziek voor eenlingen en ongeschikt voor festivals of het festivalpubliek. Mijn uitlaatklep om vragen te stellen, over de liefde, over het leven en over de dood. Ik wou dat ik kon doen waar Iain mee bezig is. Maar ik ben Craig B. En, samen met Graeme Smillie, A Mote Of Dust.”
“Muziek maken is mijn leven, zelfs als er maar een handvol mensen luisteren.”
A Mote Of Dust, een stofdeeltje in het Nederlands. Heeft de naam een bijzondere betekenis voor je?
“De naam heb ik uit een publicatie van astronoom en wetenschapsjournalist Carl Sagan. Het is een filosofisch getinte beschrijving van een foto van de aarde, genomen door de Voyager op zo’n zes billion kilometer afstand. De aarde als een ‘Pale Blue Dot’, als een stofdeeltje hangend in de zonnestralen. Een nietige, vaag blauwe stip vanuit het heelal gezien en tegelijk vol met leven. Zo’n zelfde soort gevoel heb ik bij muziek. Het kan levens veranderen, maar tegelijk volkomen onbelangrijk zijn. Ik weet van mezelf dat ik nooit een superster zal worden en dat het spelen in grote en stampvolle zalen er niet in zit. Maar muziek maken is mijn leven, zelfs als er maar een handvol mensen luisteren.”
Ieder album, iedere artiest heeft wel een ‘signature track’; een nummer dat weergeeft waar de band of de uitvoerende muzikant voor staat. Hoe zit dat bij dit album?
“Voor mij is dat Crack In The Mirror. Het is gebaseerd op een paar regels uit een lang gedicht van Tim Minchin getiteld ‘Storm’. Het geeft prachtig weer hoe twee werelden kunnen botsen. De wereld van een ‘new age’ georiënteerde jonge vrouw enerzijds en die van een met beide voeten op de aarde staande, rationeel denkende, atheïst anderzijds. Tim Minchin die vragen stelt en vaststelt dat we niet meer zijn dan een ‘…. tiny, insignificant, ignorant lump of carbon…’. Het nummer Cracks In The Mirror is gemaakt rond die sleutelzin. Blijf vragen stellen, laat je niet afschepen met vage verklaringen. Besef dat je weliswaar een klein, onbetekenend radartje bent in het grote geheel, maar tegelijkertijd een ‘eigen ik’ hebt. ‘You’re carbon, oxygen, water and bone / A speck in the vastness of all that we know / And yet, you’re still breathing all on you own.’
Eind januari is deze tour afgelopen. Wat dan? Hoe ziet de rest van het jaar eruit? Ben je al bezig met een volgend album?
“Tot 24 januari zijn er optredens in Duitsland. Daarna twee shows in Schotland en dan terug naar de studie. En kijken of ik ergens een parttime baan kan vinden, waarmee ik mijn studie en passie voor muziek kan blijven combineren. Een nieuw album? Nee, daar ben ik op dit moment niet echt mee bezig.”
Op dat moment komt Graeme Smillie binnen om te brainstormen over de speellijst en hoe de merchandise het beste aan de man kan worden gebracht. Een mooi moment om afscheid te nemen en Craig Beaton succes te wensen bij zijn optreden. Een half uur later blijkt dat Cracks In The Mirror als eerste op de speellijst staat. Het publiek luistert ademloos toe.
Tekst: Herman Sixma
