In gesprek met zanger/gitarist Jeroen Ligter

‘Een kleine dikke indo, een kale dunne indo, een lange tatta, een Lifetime blender en een fries’. De vijf mannen van Giant Tiger Hooch (GTH) volgens hun eigen facebookpagina. Vijf kerels met hobby’s die (alweer volgens facebook) variëren van yoga bootcamp sessies en line dancing op kisten tot het racen met shetlandpony’s.  Jorrit van meer dan 2 meter lang, Jeroen van 1 meter breed, Simon die zijn broeken koopt op de vrouwenafdeling van de Zara, Herman die in jurkjes van de Hema loopt en Joris die wat heeft met animatie bij Stichting de Zonnebloem. Een tijger in vermomming zullen we maar zeggen. 

Ruim tien jaar maakte GTH het Nederlands clubcircuit onveilig. Alhoewel clubcircuit? Van de mannen is bekend dat zij slechts met de grootst mogelijke moeite konden worden overgehaald zich buiten Amsterdam te begeven. Bang dat de motor van het busje met apparatuur er spontaan mee op zou houden bij het overschrijden van de stadsgrens? Angst voor de kloof die gaapt tussen de Randstad en de rest van Nederland? Wie zal het zeggen. En ach, wat doet het er nog toe, want deze reuzentijger stopt ermee. Tijd voor een paar vragen. LiveStreamMagazine in gesprek met Jeroen Ligter – inderdaad die tijger van 1 meter breed – naar aanleiding van hun afscheidsoptreden op 3 januari 2018 in Paradiso.  

Giant Tiger Hooch. Waar komt die naam eigenlijk vandaan?

“Voor die naam moeten we meer dan tien jaar terug in de tijd naar het IJdok in Amsterdam. Daar woonde een van onze gitaristen (Joris) en oefenden wij als beginnend bandje. We heetten toen nog de Lightsnatchers, maar omdat we ruzie kregen met de jongen die die naam had verzonnen moest er wat anders komen. Dat werd Giant Tiger en toen heeft Joris er Hooch achter gezet. Vraag me niet naar de betekenis of achterliggende gedachte daarbij, want die was er simpelweg niet. Het klonk gewoon lekker.” (Overigens, Wikipedia geeft als betekenis voor Hooch een illegaal gestookte alcohol, maar het kan ook verwijzen naar een naam van bijvoorbeeld een bar of een hond. red)

‘Giant Tiger Hooch is de tofste en meest marginale succesvolle band waar ik ooit in heb gespeeld’

Tien jaar GTH. Wat zal jullie, naast natuurlijk het afscheidsconcert op 3 januari in Paradiso, altijd bijblijven; wat heeft in al die jaren een onvergetelijke indruk gemaakt?  

“Wat ons voor altijd zal bijblijven zijn alle toffe lui die we hebben ontmoet en de toffe plekken waar we hebben gespeeld. Zowel de zalen als de festivals, want 99% van de plekken waar we stonden waren echt leuk! Maar het tofst zijn toch de mensen die we hebben ontmoet en waar we een goede band mee hebben gekregen. En gek genoeg is dat vooral in bijvoorbeeld Overijssel of Drenthe. Plaatsen als Ommen en Dedemsvaart of alles in de Achterhoek; bedankt mannen van De Feestfabriek. Maar ook hier in de buurt van Amsterdam was het leuk, hoor! Weet je, liefde overwint alles. Lobi Da Basi.”

En dan komt daar het moment dat jullie na ruim tien jaar besluiten te stoppen. Waarom eigenlijk?

“Weet je, in elke band zit wel een sufferdje die alles zo’n beetje bij elkaar houdt en in deze band ben ik dat! Dat is niet negatief bedoeld hoor, het is wat het is en zo heeft iedereen zijn eigen taak. We hebben tien jaar lang best veel gespeeld, gezien en gedaan en dat was supertof. Maar na tien jaar hadden we even geen zin om een nieuwe plaat te verzinnen of om elke keer weer de snelweg te pakken. Soms is het goed om even afstand te nemen van hetgeen je eigenlijk het liefst doet. Weet je, in die tien jaar van ons bestaan hebben we, los van de echt grote optredens, eigenlijk alles gedaan en bereikt wat we wilden. Hoe ik die tien jaar GTH zou willen samenvatten? Tegen alle verwachting in de tofste en meest marginale succesvolle band waar ik ooit in heb gespeeld. Een band die 100 % zijn eigen koers heeft gevaren op basis van vriendschap en kwaliteit.”

Een (bijna) volle Grote Zaal van Paradiso voor jullie, afgelopen dinsdagavond. Hoe voelt dat vanaf het podium? 

“Nou, best raar kan ik je vertellen! We hadden onszelf in de Kleine Zaal gezet, omdat we niet zo nodig hoeven te shinen. Ons idee was gewoon toffe bands en dj’s te laten horen, en dan zelf een kleine afscheidsshow te spelen! Bovendien, de Kleine Zaal is een zaal waar we ons thuisvoelden. Maar het liep even anders. Dinsdagmiddag belde de programmeur van Paradiso met wat vragen over onze gastenlijst. Ik durfde het echte getal eigenlijk niet te noemen, maar het waren er meer dan 500 en dat betekende dat de Kleine Zaal, alleen al op grond daarvan een gepasseerd station was. Dus toch de Grote Zaal, zonder sound- of linecheck. Simon (onze bassist) tetterde 3 sec voor het startsein in mijn oor ‘als ik had geweten dat we in deze zaal zouden staan, was het misschien een goed idee geweest om van tevoren even te oefenen.’ Ach, het is wat het is en het was geweldig! Iedereen bedankt.”

Hoe nu verder? Wat gaat iedereen doen? 

“We gaan eerst eventjes in zijn vrij. Daarna starten we een tribute/coverband met originele leden die wat hits zullen spelen op aanvraag en wanneer het uitkomt. Ook hebben we een nieuw orkest (met Joris, Jan en Herman) dat we Love Supreme hebben gedoopt. Muziek in de stijl van The Replacements en daar gaan we dan in april mee spelen. We wilde eerst een EP droppen (die is af), maar we vinden het opnemen zo leuk dat we nu werken aan een compleet album. Die moet dan uitkomen via onze grote vriend en platenbaas Paul Kamp van Sounds Haarlem. Had ik al gezegd dat Sounds Haarlem, samen met Waxwell en Concerto en ‘t Oor in Hilversum de beste platenzaken van Nederland zijn? Ach, iedereen blijft bij elkaar en we gaan binnenkort samen eten bij De Prael. Weet je, als vrienden voor het leven zullen we altijd samen muziek blijven maken.” 

En wat zal voor jou persoonlijk de grootste verandering zijn na dit einde van GTH? 

“De enige verandering voor mij is dat ik minder vaak op zaterdagmiddag vroeg de zandbak hoef te verlaten. Of kleutergym, etentjes met vrienden, een concert of een romantisch uitje met het grietje moet missen, omdat die kutbus weer ingeladen moet worden! Het wordt allemaal iets rustiger en dat is ook leuk voor mijn vrouw, hoop ik. Dat ‘iets rustiger’ geldt waarschijnlijk ook voor de andere jongens. Ik weet dat Herman iets gaat doen met het kweken van champignons en dat Joris druk is met het voorbereiden van het Europees kampioenschap Chuck Berry Duck Walk lopen op lange afstanden. Simon is van plan om Wim ‘The Iceman’ Hof uit te dagen voor ijszwemmen voor indo’s in beschermd gebied. En Jorrit? Jorrit heeft interesse in het kweken van origano voor een Mamma Mia pizza keten die Longochini-pasta gaat heten.” 

Ter afsluiting, is het die dag van het afscheidsconcert nog erg laat geworden? 

“Nou, ik stond heerlijk te kletsen met Bob van Automatic Sam / Birth of Joy en Mischa en Martin van T-99, toen mijn vrouw belde met de vraag waar ik was. Toen ik vroeg hoe laat het was, zei ze 02:30 uur. Ik ben toen maar door de regen naar huis gefietst en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor. Als ze niet had gebeld stond ik waarschijnlijk nu nog slap te ouwehoeren en te schuimbekken van al die trippel biertjes!” 

Tekst & Foto’s: Herman Sixma