Weerzien met zanger, songschrijver en multi-instrumentalist

Onlangs vond in het Drentse Grollo, het dorp van de Nederlandse blueslegende Harry ‘Cuby & Blizzards’ Muskee, de première van het Holland International Blues Festival plaats met onder meer de Amerikaanse southern rock formatie JJ Grey & Mofro. Na afloop van zijn optreden ontmoet ik backstage de uit Jacksonville, Florida afkomstige zanger, songschrijver en multi-instrumentalist JJ Grey waar ik in de tourbus met hem in gesprek raak.

In eigen land is JJ Grey & Mofro al vele jaren een grote en gevestigde naam en JJ Grey een alom gewaardeerd artiest en songschrijver die zich altijd met de beste muzikanten weet te omringen. In de afgelopen jaren maken JJ Grey & Mofro gelukkig steeds vaker de oversteek naar Europa en begint de band ook op dit continent naam te maken. Zo stond JJ Grey & Mofro in ons land eerder onder meer al op festival Ribs & Blues (2013) en gaf hij eind vorig jaar – samen met Marc Broussard – nog een memorabele show in de Amsterdamse poptempel Paradiso.

Op het Holland International Blues Festival maakt JJ Grey & Mofro overigens deel uit van een indrukwekkende line-up die verder bestaat uit bands en artiesten als Tedeschi Trucks Band, Beth Hart, Walter Trout, Robben Ford, Billy Gibbons (ZZ Top), Robert Randolph en Bonnie Raitt. En met de eveneens uit Jacksonville, Florida afkomstige Tedeschi Trucks Band ontmoet JJ Grey op dit festival ook een aantal muzikale vrienden. Zo werkte hij eerder al samen met Derek Trucks en Susan Tedeschi en zijn huidige bassist Todd Smallie speelde eerder in de Derek Trucks Band.

‘Op festivals ontmoet je veel muzikale vrienden en collega’s

Maar je bent wel gebonden aan een strakke speeltijd’

Op dit festival ontmoet je aardig wat muzikale vrienden waar je in het verleden mee hebt samengewerkt. Een aantal van hen woont ook in Jacksonville, Florida. Dit moet een festival naar je hart zijn?

“O ja, dit is een te gek festival met een geweldige line-up. En een festival waar ik, zo ver van huis, veel muzikale vrienden tegenkom. Dit maakt het natuurlijk extra speciaal.”

Je doet heel veel shows per jaar en het lijkt wel of je continu ‘on the road’ bent. Hoe combineer je dit met je gezin en je sociale leven?

“De laatste tijd doe ik wat minder shows. Het zijn er nog wel veel, ik denk nu zo’n 100 per jaar, maar vroeger deed ik ruim 200 shows per jaar.”

Wat is hiervan de reden?

“Dat heeft zeker ook te maken met mijn gezin en mijn dochter in het bijzonder.”

Naast de eigen shows in grote zalen en het club-circuit zijn jullie ook regelmatig te vinden op festivals. Wat doe je eigenlijk het liefst? Een eigen show, of spelen op festivals?

“Ik vind het allebei te gek. Het leuke aan spelen op festivals is onder meer dat je, zoals nu, veel muzikanten, vrienden en collega’s tegenkomt. Maar bij het spelen op een festival ben je vaak wel strak gebonden aan een bepaalde speeltijd. Dit kan van invloed zijn op de opbouw van de set en moet je wat betreft de set-list keuzes maken.”

Daarover gesproken, in een eerder gesprek vertelde je mij dat het geweldige en aan je dochter opgedragen nummer ‘The Sweetest Thing’ altijd op de set-list staat en je dit altijd en overal speelt. Vanmiddag heb ik dit nummer niet langs horen komen. Hoe zit dat?

“Ja, je hebt gelijk. The Sweetest Thing hebben we vanmiddag niet gespeeld. Dit heeft deels te maken met wat ik eerder al aangaf, het feit dat je op een festival een beperkte speeltijd hebt. Hierdoor moet ik keuzes maken. Maar nu je het zegt, vind ik het eigenlijk wel jammer dat we The Sweetest Thing niet gespeeld hebben. Ik beloof je dat ik dit nummer een volgende keer zeker zal spelen.”

Het viel mij op dat je vanmiddag in een grotendeels andere bezetting op het podium stond. In vergelijking tot een aantal andere shows in Nederland zag ik alleen nog bassist Todd Smallie en trompettist Dennis Marion.

“Er zijn inderdaad wat veranderingen in de band geweest. Zo gaf onze voormalige drummer (Anthony “AC” Cole) aan dat hij andere dingen wilde gaan doen. Anthony maakte de afgelopen zeven jaar deel uit van de band. Hij was toe aan iets anders en dat is natuurlijk zijn goed recht. We zijn dan ook in goede harmonie uit elkaar gegaan en zijn nog steeds goede vrienden. Zijn plaats is nu ingenomen door Craig Barnette die in het verleden al vier jaar bij ons speelde. Zach Gilbert is nu onze gitarist en verder bestaat de huidige band uit Marcus Parsley op sax en Eric Brigmond op toetsen.”

Ik hoorde vanmiddag ook een aantal voor mij onbekende nummers. Zijn dit nieuwe songs? Ben je bezig aan een nieuw album?

“Nee, dit waren oudere songs, maar ik ben wel bezig met een nieuw album.”

‘Ik ben bezig met een nieuwe plaat die ik begin volgend jaar uit wil brengen

Op dit moment heb ik 30 nummers die hiervoor in aanmerking komen’

Oke, goed om te horen. Wanneer kunnen we dit verwachten? Is er al een titel?

“Ik denk begin volgend jaar en er is nog geen titel voor het nieuwe album. Ik ben nu nog nummers aan het uitzoeken en aan het bijschaven. Ik heb op dit moment zo’n dertig songs die in aanmerking komen voor het nieuwe album.”

Je voorgaande albums zijn opgenomen in je eigen studio in Jacksonville. Ga je het nieuwe album ook weer in je eigen studio opnemen?

“Ja, de nieuwe plaat wordt ook opgenomen in mijn eigen studio.”

Ik weet dat je wat betreft het opnemen het liefst alles in eigen hand houdt. En je eerst alle partijen op de diverse instrumenten zelf inspeelt. Ga je nu ook weer op die manier te werk?

“Ja, dat is hoe ik het liefste werk. Ik stuur alle ingespeelde partijen als demo naar de afzonderlijke muzikanten en zij kunnen daar dan mee aan de slag en hier eventueel nog een eigen draai aan geven. Daarna komen we bij elkaar in de studio en gaan we de nummers als band ‘fine tunen’ en inspelen.”  

Wordt het nieuwe album opgenomen met de huidige bezetting?

“Ja, dit zijn ook de muzikanten met wie ik het nieuwe album ga opnemen.”

Begin oktober kom je weer naar ons land voor een aantal shows en dan sta je ook weer in Paradiso, Amsterdam. Eind vorig jaar speelde je nog voor een uitzinnig publiek in een stijf uitverkocht Paradiso.

“O ja, dat was een geweldige show in een prachtige zaal. Maar dat was samen met Marc Broussard. In oktober is dit niet het geval en sta ik alleen met mijn band in Paradiso. Ik ben dan ook benieuwd of het deze keer ook uitverkocht zal zijn. Ik kijk wel uit naar deze show.”

 Op zaterdag 8 oktober sta je op het podium van Doornroosje in Nijmegen. Dat is in mijn woonplaats. Dit is dan ook een show die ik zeker wil bijwonen.

“Oke, wat leuk. Jij woont in Nijmegen, dan moet je zeker naar die show komen. Weet je wat (Grey pakt zijn mobiele telefoon), ik zet je meteen op de gastenlijst voor de show in Nijmegen.”

 Speel je The Sweetest Thing dan ook?

“Jazeker, ik beloof je dat The Sweetest Thing op de set-list staat voor de show in Nijmegen (Grey pakt wederom zijn telefoon), bij deze heb ik het als reminder in mijn telefoon gezet.”

Na afloop van ons gesprek in de tourbus praten we backstage informeel verder en mengt ook de Afro-Amerikaanse trompettist Dennis Marion zich in ons gesprek als we het hebben over het feit of racisme al dan niet meer voorkomt in de Zuidelijke staten van Amerika dan elders in het land. Zowel Grey als Dennis Marion zijn overigens van mening dat dit niet het geval is en dat racisme helaas overal voorkomt en dit niet een probleem is dat zich meer voor zou doen niet in de Zuidelijke staten van Amerika. Dit hachelijke onderwerp besprak ik overigens eerder met Grey in de catacomben van Paradiso. In dit gesprek gaat hij hier uitvoeriger op in. Check Interview Paradiso

Tekst: Rick Warner