In gesprek met Lance Canales

Onlangs was de Mexicaans-Amerikaanse singer-songwriter Lance Canales in ons land voor een aantal optredens. Zo maakte hij deel uit van de line-up van festival Moulin Blues in Ospel en wist hij indruk te maken met een aantal bijzondere shows in onder meer Café De Amer in Amer, Paradiso, het Rotterdamse Theater Walhalla, Trianon in Nijmegen en Het Huis Verloren in Hoorn. Voorafgaand aan zijn optreden in het Nijmeegse muziekcafé gaan wij in gesprek met deze veelzijdige muzikant en songschrijver.

Na zijn debuutalbum ‘Elixer’ in 2012 verscheen in 2015 met ‘The Death And The Curse’ een even boeiend als spannend album van Lance Canales & The Flood op Music Road Records, het in Austin (Texas) gevestigde label van singer-songwriter Jimmy LaFave. Met dit door LaFave geproduceerde en in roots- en Americana kringen lovend ontvangen album brak Canales door bij een groter publiek. Naast Jimmy LaFave op akoestische gitaar zijn op dit album bijdragen hoorbaar van onder andere Eliza Gilkyson, Ray Bonneville en Joel Rafael. 

De muziek van de uit Fresno, Californië afkomstige Canales is te typeren als authentieke roots, rauwe blues en folk. Ingegeven door zijn karakteristieke warme en donkere stemgeluid, de veelal duistere teksten, het heerlijke (slide)gitaarwerk en spannende ritmes ademt dit album een zekere suspence en is de dood een vaak terugkerend thema.

Je bent al enige tijd in Nederland en hebt al de nodige shows gedaan. Hoe verliepen deze tot nu toe?

“Na ons optreden op het festival Moulin Blues hebben we aantal shows gedaan op fraaie en bijzondere locaties. Het publiek in Nederland is fantastisch en ik voel mij vereerd en dankbaar dat zoveel mensen naar mijn shows komen en kennis maken met mijn muziek.”

Hoe was de show in Paradiso? En was dit in de grote zaal of de bovenzaal?

“De show in Paradiso was in de bovenzaal en hier hebben we enorm van genoten. Ons verblijf in Amsterdam was sowieso geweldig. We hebben nog een bezoek gebracht aan een grote kerk waar Daniel Burt zich nog even ritmisch uit heeft mogen leven op een klokkenspel. De historie in Nederland is zo anders en breder dan in de Verenigde Staten. Alles is hier groter. Niet alleen de historie die hier, anders dan bij ons, vele eeuwen teruggaat, maar ook de kerken, en zelfs de mensen (haha).”

Vorig jaar oktober was je ook al in ons land voor een aantal optredens. Heb je voor deze tour de zelfde begeleidingsmuzikanten meegenomen?

“Tijdens deze tour word ik begeleid door de Nederlander Ronald Telgenkamp op double bass en mijn vaste drummer en steun en toeverlaat Daniel Burt. Ik voel mij door beiden enorm gesteund en voel mij bevoorrecht dat ik mag spelen met zulke geweldige muzikanten.”

Voorheen bestond Lance Canales & The Flood toch uit bassist Jake Finney, drummer en roots-percussionist Daniel Burt en jouw eigen persoon?

“Klopt. Maar Jake Finney is andere dingen gaan doen. Zijn plaats is daarna ingenomen door David Quinday en Andrew Pressman. Maar Daniel Burt maakt gelukkig nog wel altijd deel uit van The Flood.”

Je debuutalbum ‘Elixer’ dateert uit 2012. Is dit het eerste album dat je opnam als Lance Canales & The Flood?

“Ja, dit is het eerste in eigen beheer opgenomen album van Lance Canales & The Flood.”

In 2015 verscheen je goed ontvangen album ‘The Death And The Curse’ met gastbijdragen van een aantal grote artiesten. Speelde Daniel Burt ook mee op dit album?

“Jazeker, naast bijdragen van een aantal geweldige muzikanten en door mij bewonderde artiesten speelde Daniel Burt ook mee op dit album.”

‘Zonder Jimmy LaFave zou ik niet zijn waar ik nu ben

Ik ben hem dan ook zeer dankbaar’

Met het door Jimmy LaFave geproduceerde album ‘The Death And The Curse’ ben je doorgebroken bij een groter publiek. Ik weet dat LaFave onder de indruk was na je optreden op het Woody Guthrie Folf Fest en in het bijzonder van je uitzonderlijke versie van Deportee (Plane Wreck At Los Gatos) naar een in 1948 door Woody Guthrie geschreven gedicht. Hierna werd je ingelijfd bij zijn label Music Road Records en hebben jullie ‘The Death And The Curse’ opgenomen. Hoe is dit precies tot stand gekomen? 

“Jimmy LaFave en ik zijn grote bewonderaars van Woody Guthrie en Bob Dylan en na mijn optreden op het Woody Guthrie Folk Fest werd ik door hem benaderd en zijn er plannen gemaakt om een album op te nemen met daarop onder andere Deportee. Dit album heeft mij inderdaad gebracht waar ik nu ben. Ik ben Jimmy LaFave dan ook zeer dankbaar. Zonder hem was ‘The Death And The Curse’ er niet gekomen en zou ik nu nog een onbeduidende singer-songwriter zijn. Zeker nu betekent dit zo veel voor mij, wetende dat hij terminaal ziek is en niet lang meer te leven heeft.” (Jimmy LaFave heeft een zeldzame en ongeneeslijke vorm van sarcoom kanker, red.)

Het was met name jouw bijzondere en geïnspireerde versie van Deportee (Plane Wreck At Los Lagos) dat de aandacht trok van velen waaronder ook Jimmy LaFave. Ik kan mij voorstellen dat jij als Amerikaan met Mexicaanse roots speciale gevoelens hebt bij dit nummer.

“Oh, ja. Ik heb mij lange tijd verbaasd en geërgerd aan het feit dat de Mexicaanse slachtoffers van dit vliegtuigongeluk in een naamloos massagraf lagen in mijn woonplaats Fresno en in de berichtgeving respectloos werden afgedaan als Deportees. Samen met Norah Guthrie (dochter van Woody Guthrie, red.) heb ik een benefiet-concert georganiseerd om geld in te zamelen voor een fatsoenlijk monument met alle namen van de slachtoffers. Op het album ‘The Death & The Curse’ hoor je in mijn uitvoering van Deportee ook alle namen van deze slachtoffers.”

‘Ik vind het terecht dat Bob Dylan als eerste grote singer-songwriter de Nobelprijs voor de Literatuur gewonnen heeft’

Je bent een groot bewonderaar van Woody Guthrie en Bob Dylan. Vier jaar geleden stelde ik in een in dit magazine gepubliceerde column dat Bob Dylan al jaren met recht de Nobelprijs voor de Literatuur verdient. Onlangs werd hij inderdaad bekroond met deze prestigieuze prijs. Wat vind jij van het feit dat de Nobelprijs voor de Literatuur voor het eerst is uitgereikt aan een singer-songwriter?

“Ik vind het meer dan terecht dat Bob Dylan deze prijs gewonnen heeft. Zeker als je kijkt naar zijn indrukwekkende oeuvre. Bij singer-songwriters wordt veelal geen associatie gelegd met literatuur maar gaat de aandacht vaak uit naar de gehele compositie. Terwijl er in tegenstelling tot literatuur en andere kunstvormen juist sprake is van een extra dimensie. Naast het ‘gevoel’, de ‘inhoud’ en de ‘persoon’ is de ‘klank’ uiteindelijk de vierde dimensie die de gehele samenstelling tot een climax brengt. Een artiest die het talent heeft om met die vier dimensies de ziel te raken kan in mijn ogen in aanmerking komen voor deze prijs. En Bob Dylan verdient deze prijs zeker”

Je meest recente en lovend ontvangen album ‘The Death & The Curse’ dateert uit 2015. Ben je op dit moment bezig met een nieuw album?

“Ik heb wel allerlei ideeën en plannen voor een nieuwe plaat, maar deze zijn nog niet concreet en moet ik nog verder uitwerken.”

Wordt een eventueel nieuw album opnieuw uitgebracht op Jimmy LaFave’s label Music Road Records?

“Als het aan mij ligt wel, maar ik weet natuurlijk niet hoe het gaat lopen nu Jimmy terminaal ziek is. Ik weet niet wat er daarna gebeurt.”

 Tekst: Rick Warner || Photos: Rijno Boon Photography