In gesprek met Senegalese reggaester Meta Dia
Op zaterdag 28 juni staan Meta & The Cornerstones op het Parkpodium van Festival Mundial in Tilburg waar zij samen met het publiek een feestje bouwen die bol staat van de positive vibes. Zie review Festival Mundial 2014
Meta & The Cornerstones is de rootsreggae band rond de talentvolle Senegalese zanger en muzikant Meta Dia die wereldwijd met verve zijn boodschap van Peace, Love & Harmony verspreid. Tot nu toe bracht hij met zijn lovend ontvangen debuut-album Forward Music en de bejubelde opvolger Ancient Power twee succesvolle platen uit.
In de reggaewereld worden zijn talenten al geruime tijd onderkent. Het feit dat zelfs reggae-icoon en befaamd producer Lee “Scratch” Perry stelt dat ‘Meta & The Cornerstones ons terug brengen naar de basis van de reggae muziek’, is wat dat betreft veelzeggend.
Meta Dia werkte en speelde al samen met grote reggae-artiesten en bands als Damian en Julian Marley, U-Roy, Capleton, Morgan Heritage, Steel Pulse, Israel Vibration en vele anderen. En nam zijn laatste album Ancient Power op in de befaamde Tuff Gong Studios in Jamaica. Geheel terecht wordt Meta Dia gezien als belangrijke exponent van de nieuwe generatie reggae-artiesten. Door National Geographic wordt hij zelfs getypeerd als ‘de toekomst van de reggae’.
Op de afsluitende zondag van Festival Mundial tref ik Meta Dia en raak met hem in gesprek waarbij hij meteen vriendelijk instemt met een interview. Maar aangezien wij beiden fervent voetballiefhebber zijn en niet veel later de wedstrijd Nederland – Mexico begint besluiten we samen – tussen alle andere internationale voetballiefhebbers – naar het voetballen te kijken op het grote scherm bij het Parkpodium. En komen we overeen het interview uit te stellen.
Uiteindelijk tref ik Meta Dia een dag later in Scheveningen, naar eigen zeggen min of meer zijn uitvalsbasis tijdens Europese tournees. In een eet-cafe in deze badplaats zetten wij ons gesprek uitgebreid voort en leg ik hem een aantal vragen voor.
Ik was bij je vette optreden op het Parkpodium van Festival Mundial waar je het publiek lekker wist mee te krijgen met je positive vibes. Hoe vond je het zelf? En wat vind je van dit festival?
“Ik vond het te gek. En het publiek is ook geweldig. Dit is een fantastisch festival met een grote diversiteit aan muzikale genres. En veel verschillende bands uit zoveel landen.”
Wij hebben elkaar op zondag – een dag na je optreden – ontmoet. Was je nog op Festival Mundial omdat je op zondag ook verplichtingen had of was dit puur voor je plezier?
“Wij verbleven twee dagen in Tilburg en waren op zondag ook op Festival Mundial omdat we dit echt een te gek festival vinden en bepaalde bands wilde checken. Ik vind het leuk naar zoveel verschillende bands te kijken. Ik had die dag zelf geen verplichtingen maar wilde er gewoon bij zijn en mensen ontmoeten. En een aantal bands zien spelen waaronder Dub Inc.”
Ja, ik zag dat je aan het einde van de set op het podium werd geroepen en samen met Dub Inc een nummer deed. Ken je deze gasten?
“Jazeker, de bandleden van Dub Inc zijn vrienden. Die ken ik wel. Het is een vette band uit Frankrijk. Het nummer wat we samen deden was gewoon even lekker jammen.”
Je wordt beschouwd als een belangrijke exponent van de nieuwe generatie reggae-artiesten. In bepaalde kringen geniet je dan ook al grote bekendheid en wordt je gerespecteerd. Toch denk ik dat het grote publiek hier wel meer van jou als persoon en muzikant wil weten. Je komt uit Senegal. Uit welk deel van Senegal of uit welke stad?
“Ik kom uit Dakar, daar ben ik geboren en opgegroeid.”
Op Festival Mundial vertelde je me al dat Senegal een voormalige Franse kolonie is en dat er verschillende talen gesproken worden waaronder ook oorspronkelijke talen van diverse stammen. Wat is jouw achtergrond op dit gebied?
“In Senegal worden naast de drie grote talen Frans, Engels en Arabisch een flink aantal oorspronkelijke talen gesproken van verschillende stammen. Zelf behoor ik deels tot de Wolof en deels tot de Fulani.”
“Ik kom niet echt uit een muzikale familie
Meer uit een spirituele familie”
Is je moeder of vader Fulani?
“Mijn moeder is Wolof en mijn vader is Fulani.”
Ben je een rastafarian? Of anderszins gelovig?
“Nee, ik beschouw mezelf niet echt als een Rastafarian. Maar dat is maar hoe je het bekijkt. Rastafari is niet echt een geloof maar een manier van leven. In die zin ben ik wel rastafarian. In die zin is iedereen een rastafarian. Maar ik ben geboren en opgegroeid als moslim.”
Is dat de hoofdreligie in Senegal?
“In Senegal zijn de drie grote religies, islam, christendom en jodendom, vertegenwoordigd en harmonieus verenigd. Wij noemen dit de ‘Pack’. In Senegal worden ook alle grote religieuze feestdagen gevierd.”
Kom je uit een muzikale familie? En wanneer ben je begonnen met muziek maken?
“Ik kom niet echt uit een muzikale familie maar meer uit een spirituele en nomadische familie. Ik begon al op jonge leeftijd met het zingen van spirituele liederen. In Senegal kom je in aanraking met vele soorten muziek; latin, salsa, bachata, Cubaanse muziek, van alles. Maar ook met populaire Westerse muziek als soul, funk, pop en disco via muziekzenders als MTV. Toen de hip-hop zijn intrede deed voelde ik mij daar meteen nauw mee verbonden. Dit inspireerde ons. Ik ben toen serieus begonnen met het maken van muziek en het schrijven nummers. Hip-hop wel te verstaan. Ik vond artiesten als MC Hammer, Grandmaster Flash, Public Enemy en later Eminem helemaal te gek. Ik ben een groot fan van Eminem.”
“Ik was in Senegal alleen nog maar bezig met hip-hop.
Ik ben een groot fan van Eminem en Obi Trice”
Oke, toen was er nog helemaal geen sprake van reggae?
“Nee, in die tijd was ik nog helemaal niet met reggae-muziek bezig. Het was toen alleen nog maar hip-hop. Ik schreef en speelde alleen maar hip-hop nummers. Uiteindelijk resulteerde dit in mijn eerste hip-hop album met Yalla Suuren. De nummers op dit album stonden bol van de politieke teksten. Om die reden werd het album in de ban gedaan en verboden door de regering. Het album is uiteindelijk helemaal niet uitgebracht. Daarom wilde ik niet op deze voet verder gaan en besloot ik mij meer te gaan richten op nummers met minder politiek geladen teksten.”
Dus dit was allemaal nog in Senegal?
“Inderdaad, dit was allemaal nog in Senegal. Overigens had je in Senegal al een soort van hip-hop. Dit noemen wij Thasu, het snel spreken en rijmen op muziek. Het enige verschil was de kenmerkende slow-beat in Westerse hip-hop. Rond 2000 begon ik echt serieus muziek te maken en speelden we in steden en dorpen in heel Senegal. Na Yalla Suren gingen onze teksten meer over culturele, familiaire en persoonlijke onderwerpen. Toen begon het al te kriebelen om mijn vleugels uit te slaan. Zeker na het horen van hip-hop muziek via MTV had ik een droom om naar de Verenigde Staten te gaan. Dat soort hip-hop wilde ik ook maken.”
Uiteindelijk ben je ook naar de Verenigde Staten vertrokken. Wanneer was dit en waar ben je toen naar toe gegaan?
“Ik wilde per se naar de Verenigde Staten om daar hip-hop te maken. In 2001 kreeg ik de kans daar naar toe te gaan. Eerst naar New York en later naar Detroit, de stad van één van mijn helden op hip-hop gebied, Obi Trice. Om die reden wilde ik ook naar Detroit. En vanwege Eminem die uit het nabijgelegen Seven Miles komt. Na anderhalf jaar ben ik weer terug naar New York gegaan.”
Je woont nu nog steeds in New York. Of in ieder geval is dit min of meer je uitvalsbasis want je tourt een groot gedeelte van het jaar. Heb je wel de kans zo nu en dan terug te keren naar Senegal en je familie te bezoeken?
“O ja, als ik de kans krijg ga ik terug naar Senegal om mijn moeder, familie en vrienden te bezoeken. Ik probeer dit na iedere grote tournee wel te doen. Maar na mijn vertrek naar de Verenigde Staten heeft het acht jaar geduurd voordat ik weer terugkeerde naar Senegal.”
In de Verenigde Staten ben je aanvankelijk ook begonnen met het maken van hip-hop muziek. Kan je hier iets over vertellen?
“In de Verenigde Staten was ik gefocused op het maken van hip-hop muziek. Alleen mijn Engels was op dat moment nog niet voldoende. Dat maakte het voor mij moeilijk om de realiteit en de humor van teksten te doorgronden. Door mijn gebrekkige kennis van het Engels was het lastig typische hip-hop teksten te zingen. Ik voelde mij niet echt verbonden met bepaalde scheldwoorden en grof taalgebruik. Na het luisteren naar hip-hop en rappers als Mos Def en Nas wist ik dat dit ook vriendelijker en positiever kon .”
Op een gegeven moment nam je het besluit je meer te gaan richten op reggae-muziek. Om welke reden nam je dit besluit?
“Ik speelde destijds iedere week in een club van een Senegalese vriend in New York waar ik naast rappen ook meer ging zingen. En ik ontmoette steeds meer muzikanten waaronder Toni Blackman en Sean Blackman. Sean is een fantastische gitarist waar ik een groot fan van ben. Met hem jamde ik veel. Hij was degene die zei dat ik meer met mijn stem moest gaan doen. En meer moest gaan zingen.”
“Na het horen van Coming In From The Cold van Bob Marley
werd reggae mijn roeping”
Vanaf dat moment ben je je uitsluitend gaan richten op reggae-muziek?
“Toen ik het nummer Coming In From The Cold van Bob Marley hoorde wist ik helemaal welke kant ik op moest gaan. Op dat moment verstond ik nog niet de volledige tekst van dit nummer omdat mijn Engels nog niet zo goed was. Maar op een of andere manier voelde ik mij zó verbonden met dit nummer dat dit mijn roeping werd en ik zelf ook reggae-muziek wilde maken en zingen. Ik ben toen hard gaan leren om de Engelse taal onder de knie te krijgen en begon veel reggae-nummers te schrijven. In 2008 bracht ik mijn eerste album Forward Music uit.”
Was dit al met The Cornerstones?
“Ja, dit was al met The Cornerstones. Hoewel mijn Engels nog niet perfect was werd dit album snel opgepikt. Mijn eerste single Struggle and Strife van dit album is nog deels in het Engels en deels in Wolof. En het nummer Hasta La Vista heeft nog veel latin en salsa-invloeden.”
Oke, vanaf dat moment is het snel met je gegaan en werd je wereldwijd opgepikt. Had je dit succes zo snel verwacht?
“Nee, helemaal niet, temeer ik nog erg onzeker was over mijn Engels. Ik ben toen nog harder gaan leren en studeren om mijn Engels te perfectioneren. Maar inderdaad vanaf dat moment is het hard gegaan.”
Je band bestaat uit muzikanten vanuit de hele wereld met leden uit onder meer Japan, Algerije, Israël en Jamaica. Waar heb je hen ontmoet en hoe zijn jullie samengekomen?
“In New York speelde ik iedere woensdag in een club waar ik naast hip-hop, soul en salsa steeds meer reggae ging spelen. Een van de songs die ik daar iedere week deed was Concrete Jungle van Bob Marley. In die club kwamen veel muzikanten die ik leerde kennen waaronder Adrian Djoman, Shahar Mintz, Andre Daniel, Ian Joseph, Daniel Serrato en Wayne Fletcher. Met hen ging ik ook samenspelen. Op die woensdagavonden zag ik steevast een vrouw uit Japan die klassiek piano speelde. Zij is echt goed. Haar wilde ik ook graag in mijn band hebben. Aya Kato maakt nu al jaren deel uit van The Cornerstones.”
Vanaf je lovend ontvangen debuut-album werd je wereldwijd in de armen gesloten en wilde menig reggae-artiest met je samenwerken. Kun je hier iets over vertellen?
“O ja, te gek. Ik voelde mij vereerd en vind het echt geweldig dat zoveel goede en bekende reggae-artiesten met mij willen werken. Ik heb toen onder andere een remix van Somewhere In Africa gemaakt met Peetah Heritage van de Jamaicaanse reggaeband en familie Morgan Heritage.”
Op je laatste album Ancient Power staan bijdragen van onder meer Damian Marley, Peetah Morgan, Capleton en U-Roy. Hoe kwam dit tot stand?
“Op een gegeven moment kreeg ik te horen dat Damian Marley met mij wilde werken en dacht eerst dat het een grap was. Dit vond ik natuurlijk geweldig. Met Damian heb ik het nummer My Beloved Africa opgenomen. En Tijahni met Capleton. Met U-Roy heb ik Rooftop opgenomen. Al deze nummers staan op mijn laatste album Ancient Power. Dit album is opgenomen in de bekende Tuff Gong Studios in Kingston, Jamaica. Dat was natuurlijk te gek. De historie van de Tuff Gong Studios is legendarisch. Daar hangt zo’n geweldige vibe. Dit is het mekka van reggae-muziek.”
“Ik wilde per se samenwerken met de geweldige U-Roy”
Is dit album opgenomen met The Cornerstones?
“Met een aantal. In ieder geval met de ritme-sectie. En verder met gastbijdragen van veel andere muzikanten, want naast de namen die jij noemt hebben onder meer ook Julian Marley en Sydney Mills van Steel Pulse een bijdrage geleverd. Met de geweldige U-Roy wilde ik per se samenwerken. Dat is echt een geweldig persoon en muzikant. Ik heb hem benaderd en gevraagd met mij te werken. En gelukkig stemde hij hiermee in. Daar ben ik heel trots op.”
Met welke andere bekende reggae-bands of artiesten heb je nog meer samengewerkt?
“Ik heb open-shows gedaan met onder meer Israel Vibration en Lee “Scratch” Perry, maar ook met de bekende Senegalese artiest Youssou N’Dour.”
Ken je trouwens de film Rockers? De tot cult-klassieker uitgegroeide reggaefilm met onder meer Gregory Isaacs, Burning Spear, Jacob Miller, Kiddus I en de fantastische drummer Leroy ‘Horsemouth’ Wallace die de hoofdrol speelt?
“Ja, natuurlijk ken ik die. Dat is een geweldige film. I Love it!”
Heb je Winston Rodney – de zanger van Burning Spear – trouwens wel eens ontmoet?
“Nee, helaas heb ik hem nog nooit mogen ontmoeten. Leroy ‘Horsemouth’ Wallace heb ik wel ontmoet in Jamaica.”
In rootsreggae vind ik – naast harmony – met name het gebruik van blazers een enorme meerwaarde hebben. Jij maakt in je muziek ook gebruik van blazers. Hoe denk jij hier over?
“Daar ben ik het helemaal mee eens. Blaasinstrumenten zijn geweldig en veelzeggend. Ze houden je wakker en bij de les. Alleen moet je weten waar ze te gebruiken, op een subtiele manier. Maar blazers tillen de muziek inderdaad naar een hoger plan. Niet alleen in reggaemuziek maar in alle muziek.”
“Voor mij is reggae spiritueel, positief en vredelievend
Met een hartslag van de drum & bass”
Ik ben zelf niet zo’n voorstander van militante reggae die je vaak hoort in bijvoorbeeld raggamuffin en dancehall. Hier hebben we het al even over gehad op Festival Mundial en daar had jij ook zo je gedachten bij.
“Voor mij is reggae een spirituele muziek met positieve teksten en een hartslag van de drum & bass. Het is uplifting en relaxed. Het gaat om Peace, One Love and Harmony. De rootsreggae heeft een positieve power en laat je de mooie dingen van het leven zien. Voor mij is reggae vredelievend. Het moet de mensen een goed gevoel geven en gaan over alle mooie dingen van het leven. De schepper heeft ons zo veel mooie dingen gegeven en alles is voorradig.”
Dus jij bent bepaald ook geen voorstander van militante reggae?
“Nee, ik hou niet reggae met geweldadige teksten waarin mensen vernederd, weggezet of vervolgt worden. Reggae is vredelievend, positief en powerful. En moet gaan over de mooie dingen in het leven. Voor mij dan ook geen teksten als ‘Burn Down Babylon’. Afrika is ook groot en veel meer dan alleen Ethiopië. Overal ligt een grote historie die met elkaar verbonden is. Dit moeten we erkennen en vieren met een positieve boodschap om verder te gaan. Ons verleden in nu eenmaal deel van ons en daar moeten we op een goede manier van leren. We moeten niet negatief oordelen over anderen en kortzichtig zijn. En geen verdeeldheid zaaien. We moeten juist samenkomen en elkaar liefhebben. Dat is voor mij de betekenis van reggae. Dat is wat ik met mijn muziek wil overbrengen en waarmee ik de jeugd wil motiveren. ‘That’s Reggae Music’!
“
