Interview Morrès

In gesprek met Nederlands rocktrio Morrès

Vanavond viert het Nederlandse rocktrio Morrès de release van hun nieuwe EP ‘A Good Day’ in het Arnhemse poppodium Luxor Live. Voorafgaand aan dit optreden ga ik in gesprek met Anco Koens (gitaar/zang), Johan Volman (bas) en Thomas Calis (drums), de huidige bezetting van deze uit Arnhem en Nijmegen afkomstige formatie.

Stevig in de schoenen met nieuwe EP ‘A Good Day’

Benaderd door ZEAL Online, booking en promotie agent voor o.a Morrès en Juneville, is mijn muziekliefhebbende alter ego geprikkeld en wil ik op verkenningstocht. De combinatie Arnhems/Nijmeegse band en Luxor Live is voor de hand liggend voor een muzikaal onderzoek. Na de soundcheck wordt de innerlijke mens tevredengesteld met een goedverzorgde maaltijd die je wel kan overlaten aan de Luxor catering. Gezien de drukte die dag bij Luxor Live (Sass Jordan speelt in de benedenzaal) zoek ik Anco Koens buiten op en rook een sigaretje mee. Hier praten we alvast ronduit over muziek en later vervolgen we het gesprek in het torentje annex kleedkamer van Luxor Live.

Wie denkt Morrès nou dat hij is?

Anco Koens, met wortels in o.a. Sonar11, vond het tijd om zelf de regie in handen te nemen en reisde van kwartetvorm naar het huidige trio met bassist Johan Volman en drummer Thomas Calis die vanaf 2016 het uiteindelijke fundament complementeerde.

Morrès (het recept): Een in potentie brullende ritmesectie met krachtige baslijnen en strak vloeiende drumbeats. Krachtige zuivere vocalen, energie en beleving. Een snufje alt-rock en sympho, scherpe teksten en onderwerpen. Al dan niet geroerd of geschud leidt dit tot een kern van melodieuze powerpop waarbij breekbare ballads niet geschuwd worden. The Police meets Muse, maar dat mag een ieder verder zelf beoordelen. Gek genoeg kwam de Nederlandse symfo rockband For Absent Friends bij mij uit de archief lade …. maar dat ter zijde.

Waar staan jullie nu in de ‘scene’ en waar wil je ‘finishen’

“In de vorige formatie(s) zijn we vooral zoekende geweest naar de kern en identiteit. Wat wij belangrijk vinden is kwaliteit en beleving en dat hebben we in de huidige bezetting zeker geborgd. Vanaf hier kunnen we vooruit, verder groeien en onze doelen nastreven”

Hoe denk je te kunnen groeien en wat heb je daarvoor nodig?

“Allereerst het waarborgen van de kwaliteit, dat is de kern. We hebben onze identiteit gevonden en kunnen met die kernwaarde alleen maar vooruit. Zeal online, social media (alleen zijn wij dusdanig gerijpt dat wij van vòòr het social media tijdperk zijn) en andere springplanken zijn onontkoombaar en welkom om te gebruiken. Je in de kijker spelen schuwen we niet, integendeel, als voorprogramma voor ‘Di-rect’ zien we ons wel staan. Festivals ook niet te vergeten, (ik opper Manana Manana, Mundial Tilburg en Huntenpop uit de 800+ mogelijkheden), “Ja! dat kan ook op de bucketlist en vergeet niet ‘Down the Rabbit Hole’. Lekker dicht bij huis! We hebben wel geleerd van fouten in het verleden dus zullen we alles weloverwogen doen.”

Hoe wil je je onderscheiden en spelen de teksten hierin mee? Wat zijn de sterke punten?

“Teksten zijn uiteraard van groot belang al wordt er regelmatig, bij de geboorte van nieuwe nummers, eerst de muziek geschreven. ik (Anco) neem veelal de teksten onder de loep en laat mij door diverse, soms donkere onderwerpen, inspireren. De dood, verlies, religie, relativeren en “de spiegel der tijd” kunnen onderwerpen zijn … maar dat kunnen we ook met humor en een juiste relativering tot eindproduct laten komen. We zijn allemaal wat ouder, waarbij o.a. de levensreflectie en de “onontkoombaarheden” daarmee, ons ook inspireren.”

‘Het op ‘St. Anger’ van Metallica geïnspireerde ‘Once’ neemt je mee in een persoonlijke zoektocht van angst en boosheid waarbij de klanken je doen relativeren’

Wat zijn jullie persoonlijke muziekvoorkeuren?

“Herman van Veen, 80’s, roept Anco, maar ook funk, Prince en o.a The Scene vult Johan aan. Die mag je gerust beschouwen als muziek-‘Einsteins’. Genoeg inspiratie.”

Nu de tweede EP. Wat is er fundamenteel anders in tegenstelling tot ‘Still’?

“Heel simpel…toch? Zoals al gezegd waren we in de vorige formatie zwevende en zoekende naar de juiste kern en identiteit. Ditmaal geen compromissen, we denken hetzelfde, we voelen hetzelfde, de uitkomst is “spot on”. Dat is het wezenlijke verschil; kernwaarde en identiteit.”

Dolf Jansen? Hoe zit dat?

“Hoogtepunten sinds de oprichting waren bijvoorbeeld het live optreden op de landelijke radio bij Veronica’s Countdown Café en de geboorte van het album ‘Still’ in 2015, waarbij wij onder meer samenwerkte met Dolf Jansen die de woorden van de titeltrack voor zijn rekening nam. Producer George Konings kent Dolf Jansen en wij waarderen zijn teksten. De stoute schoenen aangetrokken, Dolf benaderd en 1 en 1 is dan 2.”

Hoe is de bandnaam tot stand gekomen?

“Anco’s kat heet Morris. Dat klonk wel mooi maar die naam werd al voor andere doeleinden gebruikt. Toen hebben we er maar Morres van gemaakt, maar dat is ook zo gewoontjes …. Dan maar een streepje erbij voor wat extra gewicht. Morrès staat toch veel stoerder dan Morres.” (Saillant detail; De kat van Johan heet ook Morris, hoe verzin je het)

‘A Good Day is een EP geworden met vier stevige tracks en een ballad’

Met de presentatie van ‘A Good Day’ zijn jullie op herhaling in Luxor Live. In 2015 speelden jullie hier ook al. Is zo’n podium belangrijk voor een presentatie?

“Wij willen groeien en dan kan je kiezen voor een café of een gerenommeerd podium, het laatste dus. Het is van belang om je goed te presenteren en de muziekliefhebber te kunnen ontvangen. Een professionele setting met dito apparatuur is uiteraard ook niet geheel onbelangrijk.”

Thomas Calis, spelend in twee bands. Wat als één van de twee zijn ambities waar kan maken en er keuzes gemaakt moeten worden?

“Dat zal zo’n vaart nog wel niet lopen, tot nu toe is dat goed te combineren en verwachten wij geen “conflicten”. Thomas was wel het eerst bij Morrès (wordt er lacherig geclaimed). Hij is een ware professional, conservatorium afgestudeerd en tevens drum- en gitaarleraar. Wij hebben Juneville leren kennen in het circuit, zij waren toen nog zoekende naar een vaste formatie. De samenwerking is daaruit tot stand gekomen. We zitten allemaal op een lijn qua muziek en beleving en zijn volwassen genoeg om dit goed te managen. Zolang één van de bands de Ziggo nog niet uitverkoopt hoeven we geen actie te ondernemen.”

Tijdens de EP release wil ik uiteraard even mee proeven van hetgeen Morrès op het buffet plaatst. De avond zelf wordt geopend door Juneville, de band waar Morrès dus nauwe banden mee heeft. Is het een voor- of nadeel om te eindigen in een duo presentatie van bands? Als ik in de goed gevulde zaal om mij heen kijk zie ik veel trouwe aanhang die beide bands al in eerdere optredens hebben mogen omarmen. Er zullen geen voorkeuren ontstaan, daar ben ik van overtuigd.

Lovers’ Fall, ingetogen starten, de zaal is stil en gaat verder waar het was gebleven, genieten … Gek genoeg herken ik het stemgeluid van Paul Buchanan (The Blue Nile) in de klanken van Anco, even soepel wisselend in octaven en kopstem. Via Disconnected komen we bij Still, de titelsong van de eerste EP. Klein, breekbaar en ingetogen waar het publiek de context voelt. Oke, even losschudden en jasjes uit, we gaan naar Morrès 2.0. Met trots wordt de nieuwe EP ‘A Good Day’ door Anco gepresenteerd. ‘Daarom zijn we bij elkaar vanavond’, let’s go.

Vijf nieuwe tracks te gaan, met Once nemen we de aftrap … ‘once I’m gonna be free’, inderdaad .. het gaat los. Een nummer die je met een uitgebalanceerde opbouw meeneemt naar strakke gitaarriffs, dominante bas en drums en je weer afremt naar de kern. Moeiteloos neemt Morrès ons mee naar Blue Sky. Met melodieuze en symfonische klanken knallen naar uptempo poprock, strak en goed in opbouw.

Bij Merci gaat het intro strak van start, gevolgd door lekkere off-beat drums en strakke baspartijen. Een track waarin de instrumentale kwaliteiten meer dan goed tot uiting komen. Nu worden we met drie nummers al heel blij, maar komen we ook tot het besef dat er nog maar twee te gaan zijn. A Good Day, de titeltrack, wat kan ik er van zeggen … of zoals uit de microfoon klinkt; ‘Lets be together … nothing else matters’. De essentie van vanavond!

Met het meer ingetogen So Familiar neemt Morrès even gas terug, een track waarvan de tekst je mee neemt in je eigen realiteit. Police meets Muze, dat mag je zelf beoordelen. Er zijn veel overeenkomsten maar zo past bijvoorbeeld The Scene ook in het rijtje. De presentatie zit erop. Te kort? Ja. Maar al met al is mijn muziek liefhebbende alter ego niet alleen geprikkeld, maar ook verzadigd.

Op de website van Morrès zijn de nieuwe tracks te beluisteren.