Amerikaanse bluesgitarist is terug
“Ik ging ervan uit dat ik nooit meer zou kunnen spelen”
Met een wereldtournee, zijn onlangs uitgebrachte nieuwe studio-album ‘Battle Scars‘ en het winnen van de prestigieuze Sena European Guitar Award is de Amerikaanse bluesgitarist Walter Trout weer helemaal terug van weggeweest. En ik denk dat maar weinigen dit pakweg een dik jaar geleden voor mogelijk hadden gehouden. Medio 2014 ondergaat Trout, na maanden wachten op een donor, een ingrijpende en ‘alles of niets’ levertransplantatie waarop een intensieve herstelperiode volgt.
Inmiddels is Walter Trout alweer volop aan het touren en op 23 oktober verscheen op Provogue Records/Mascot Label Group zijn nieuwe album ‘Battle Scars‘ Onlangs speelde hij op uitnodiging van bewonderaar Johan Derksen nog een nummer in het televisieprogramma Voetbal Inside en binnenkort doet Trout ons land weer aan. Op 28 november geeft hij een concert in het hoofdstedelijke Carré en een dag eerder mag hij de terecht aan hem toegekende Sena European Guitar Award in ontvangst nemen.
Walter Trout ontvangt deze prijs voor zijn gehele oeuvre. Voordat Trout in 1989 aan een succesvolle solo-cariere begint is hij gitarist in legendarische bands als Canned Heat en John Mayall’s Bluesbreakers. Ook speelde hij door de jaren heen met talloze grote artiesten waaronder John Lee Hooker, Joe Tex, Big Mama Thornthon, Luther Allison en Joe Bonamassa.
Tot groot genoegen van vele fans is een voldoende herstelde Trout alweer terug op het internationale bluespodium. Voor LiveStreamMagazine alle reden om met de inmiddels 64-jarige blues(rock) gigant in gesprek te gaan.
Je bent je I’m Back wereldtournee begonnen met een optreden op het prestigieuze Leadbelly Festival in de Royal Albert Hall in Londen. Dit moet ongelofelijk emotioneel en overweldigend voor je zijn geweest. Wat kun je ons hierover vertellen?
“Mijn eerste optreden in de Royal Albert Hall was onbeschrijfelijk. En zeer emotioneel en overdonderend. Zeker omdat ik een jaar eerder niet eens wist of ik überhaupt nog in leven zou zijn. En als ik het al zou halen ging ik er van uit dat ik nooit meer in staat zou zijn om gitaar te spelen. Dus dit optreden was inderdaad zeer emotioneel en overweldigend. Ik werd aangekondigd door mijn vrouw Marie en toen ik het podium op kwam hebben we samen gehuild. Zelfs als ik hier nu met jou over praat schiet ik weer vol.”
Hoeveel shows heb je na het optreden in de Royal Albert Hall gedaan?
“Na het optreden in Londen heb ik tientallen shows gedaan in de Verenigde Staten en Canada. Ik denk dat ik daarna in totaal zo’n dertig optredens heb gedaan.”
“Ik ging er van uit dat ik nooit meer zou kunnen spelen.
Dus ja man, ik wil spelen, veel spelen.”
Deze maand geef je een flink aantal optredens in onder meer Denemarken, Noorwegen, Zwitserland, Duitsland, Engeland en Nederland. Kijk je hier naar uit. Of is het nu toch een hele opgave?
“Ik kijk er zeker naar uit om weer veel te spelen. Misschien nog wel meer als eerst. Ik ging er immers van uit dat ik nooit meer zou kunnen spelen. Dus ja man, ik wil spelen, veel spelen. Dat is wat ik het liefste doe.”
Heb je in tegenstelling tot voorheen iets veranderd in de manier van touren en optreden? Bijvoorbeeld met betrekking tot het aantal opeenvolgende shows en de lengte van je optredens?
“Nee, niet echt eigenlijk. Ik ga er gewoon weer vol tegenaan. Maar ik probeer zo nu en dan wel tussen de optredens door een dagje vrij te nemen.”
Hoe is dit nu dan? Om weg te zijn van huis, bedoel ik. Weg van je vrouw, familie en vrienden? Is dit anders dan voorheen?
“Ik mis mijn vrouw en familie altijd als ik aan het touren ben. Dat is nu zeker niet anders. Op het moment ben ik veel van huis om het nodige te doen op promotiegebied. En over een paar dagen pak ik mijn tournee weer op met een show in Denemarken”
Is je vrouw Marie nu altijd bij je als je aan het touren bent?
“Nee, mijn vrouw Marie is er niet bij. Gelukkig komt ze wel naar de show in Denemarken. Zij is ook een Deense. Mijn vrouw komt uit een plaatsje in het noorden van Denemarken. En onze kinderen hebben een dubbele nationaliteit, die van de Verenigde Staten en van Denemarken.”
“Ik heb het gevoel herboren te zijn, als muzikant en mens
Ik ben dan ook ongelofelijk blij en dankbaar”
Ik heb begrepen dat je het gevoel hebt herboren te zijn als songwriter, zanger en gitarist, maar ook als mens. En dat je een tweede kans hebt gekregen om het beste in jezelf naar boven te halen, als muzikant en mens. Ben je eigenlijk religieus?
“Oh ja, ik ben zeker religieus. Mijn uitspraken op het gebied van herboren zijn en een tweede kans kan je in dat licht zien. Ik ben dan ook ongelofelijk blij en dankbaar.”
Laten we het hebben over je nieuwe album ‘Battle Scars’. Hoe doet het album het in de Verenigde Staten en Europa? Hoe is het album ontvangen?
“Het album wordt overal goed en positief ontvangen. Zeker in de Verenigde Staten, maar ook in Europa. En ‘Battle Scars’ staat hoog genoteerd in de diverse album-lijsten. Wat dat betreft is dit nu al mijn best ontvangen album.”
Wat betreft dit album heb ik begrepen dat je pas songs ging schrijven over de emotionele en zware periode rondom je ziekte, het wachten op een donor, de levensreddende transplantatie en het herstel nadat je vrouw Marie je aanspoorde hier over te schrijven. En daarmee terug te keren naar deze ingrijpende fase in je leven. Pas daarna kwamen alle songs als vanzelf tot stand. Is dit op één of andere manier ook helend geweest?
“Absoluut. Niet alleen helend, maar ook therapeutisch. Het heeft zeker bijgedragen aan mijn herstel.”
‘Battle Scars’ is toch vooral een album geworden over hoop en menselijke wilskracht. Er staan nummers op met veelzeggende titels als ‘Almost Gone’, ‘Tomorrow Seems So Far Away’, ‘Haunted By The Night’ en ‘Gonna Live Again’.
“Zeker, dit album vertelt het hele verhaal van begin tot eind. Van mijn ziekbed, het lange wachten op een donor, de uiteindelijke transplantatie tot aan mijn herstel. Dit album vertelt het verhaal in chronologische volgorde. Je zou kunnen zeggen dat dit mijn memoires zijn. Eigenlijk had het laatste nummer op het album Gonna Live Again moeten zijn en niet, zoals nu het geval is, Sammy, Sammy. Op de één of andere manier heeft iemand dit nummer aan de track-list toegevoegd. En daar baal ik goed van. Dit was absoluut niet de bedoeling.”
Welke nummers op ‘Battle Scars’ geven het best deze zware periode in je leven weer? Of doen ze dit allemaal?
“Eigenlijk alle nummers. Sommige nummers spreken uiteraard voor zichzelf, zoals Almost Gone, Haunted By The Night en Gonna Live Again. Het nummer Tomorrow Seems So Far Away gaat over het ondraaglijk lange wachten op een donor. Iedere dag hoop je een telefoontje te krijgen van het ziekenhuis met de mededeling dat er een donor beschikbaar is. En iedere keer als dit niet het geval is hoop je dat ze de volgende dag bellen. Daar gaat dit nummer over.”
“Please Take Me Home is een tribute aan mijn vrouw Marie
Zonder haar liefde en steun had ik het niet gered”
Welk nummer op ‘Battle Scars’ ligt je het meest na aan het hart?
“Alle nummers hebben voor mij een ongekende emotionele waarde maar ik zou dan toch zeggen Please Take Me Home omdat dit een tribute is aan mijn vrouw Marie die mij in deze zware emotionele tijden altijd heeft gesteund en er ook altijd was. Zonder haar liefde en steun had ik het niet gered. Zij was ook degene die mij keer op keer vasthield in al die maanden dat ik in het ziekenhuis lag en niet in staat was om te bewegen of zelfs maar te spreken.”
Je bent zojuist tot winnaar uitgeroepen van de prestigieuze Sena European Guitar Award. Dit na eerdere winnaars als Brian May, Slash, Steve Lukather en ‘onze eigen’ Jan Akkerman. Je krijgt deze prijs voor je gehele oeuvre. Wat betekent dit voor je? Is dit nu extra speciaal?
“Oh man, dit is echt te gek! Dit betekent heel veel voor mij en ik voel mij zeer vereerd. Ik weet ook dat deze prijs mij niet is toegekend omdat ik zo ziek ben geweest. Ik heb deze prijs gewonnen omdat men vindt dat ik ‘m verdien op basis van mijn verdiensten in de muziek in de loop der jaren. Nogmaals, dit is echt een eer. Zeker als je kijkt naar alle eerdere winnaars.”
Je gaat deze prijs op 27 november in Club Ziggo in Amsterdam in ontvangst nemen. Zoals je weet heb je hier in Nederland al jaren een grote en trouwe fanbase. Geeft het feit dat deze prijs in Nederland uitgereikt wordt hier nog extra glans aan?
“Zeker, dat maakt het extra bijzonder. Ik weet dat er in Nederland een hoop trouwe fans zijn die mij al ruim vijfentwintig jaar steunen en volgen. En daarvoor ben ik ze zeer dankbaar. Nederland is ook het land waar ik destijds mijn eerste grote hit had met The Love That We Once Knew. Dus ja, ik heb een speciale band met Nederland en dit geeft voor mij een extra dimensie aan de uitreiking in Amsterdam.”
Ik heb begrepen dat die avond verschillende eerdere winnaars op gaan treden. Kan jij ons vertellen wie?
“Nee, dat is voor mij zelf ook een verrassing. Maar het zou natuurlijk te gek zijn om te spelen met gitaristen als Brian May, Slash of Steve Lukather, maar ook met Jan Akkerman, Adje VandenBerg en George Kooijmans. Zeker Jan Akkerman is een goede vriend van mij. Maar ik kan je dus niet zeggen wie die avond komen spelen.”
Oke, maar jij gaat die avond zeker spelen?
“Jazeker, ik neem mijn band mee naar Amsterdam. En we gaan lekker jammen.”
Ik heb ook begrepen dat je zoon ook komt. Is hij ook gitarist?
“Hij is een geweldige gitarist en zal die avond met mij en de band meespelen. Hij heeft ook al eerder meegespeeld op een aantal albumtracks van mij.”
Oke, dat wist ik niet. Wat is zijn naam? En heeft hij een eigen band?
“Mijn zoon heet Jon en in Denemarken heeft hij inderdaad zijn eigen band.”
Een dag later, op 28 november, speel je in Carré in Amsterdam. Dat is een geweldig en historische zaal in Nederland. Ken je het? En heb je hier al eens eerder gespeeld?
“Nee, ik ken het niet en heb hier dus ook niet eerder gespeeld. Ik wist ook niet dat het zo’n bekende en historische zaal betreft. Wat ik wel vreemd vond is dat mij gevraagd is om het die avond rustiger aan te doen en ander repertoire te spelen. Ik weet niet wat ze hier mee bedoelen maar dat gaan we natuurlijk niet doen. Kom op zeg, ik ben wie ik ben, en ik doe wat ik doe. Mijn fans kunnen dus een lekkere blues(rock) show verwachten. Ik kijk hier enorm naar uit. Ik wil dolgraag weer spelen voor mijn Nederlandse fans.”
Tekst: Rick Warner
