Ex-bassist Cuby + Blizzards haalt herinneringen op

Van 17 januari tot 17 april is in het Drents Museum in Assen de bijzondere overzichtstentoonstelling ‘Window Of My Eyes – 75 jaar Harry ‘Cuby’ Muskee’ te zien. Daarmee eert het museum de in 2011 overleden Harry Muskee. Dit jaar zou deze zanger en frontman van de legendarische Nederlandse bluesformatie Cuby + Blizzards 75 jaar zijn geworden. 

Tijdens deze retrospectieve tentoonstelling verzorgt ex-Blizzards bassist Willy Middel diverse lezingen. Als man van het eerste uur heeft hij de turbulente beginjaren van Cuby + Blizzards meegemaakt. Voor LiveStreamMagazine alle reden om uitgebreid met hem in gesprek te gaan. In een openhartig en uitvoerig gesprek blikt deze oud-Blizzard terug.

Je bent in 1945 in Assen geboren. Daarna volgden de jaren van de opbouw. Hoe kwam je in die jaren in contact met de blues?

“Ik luisterde veel naar Radio Luxemburg en naar een Amerikaanse zender uit Duitsland voor de troepen daar. Ik ben begonnen in de band The Sinister Silhouettes, met deze band speelden we muziek van gitaarbandjes als The Shadows, The Everly Brothers en Duane Eddy. Verder had je in Assen The Rocking Strings, daar speelde Eelco Gelling in en dat vond ik altijd een geweldige gitarist. Op een avond wordt er aangebeld bij mijn huis en tot mijn verrassing stond Eelco Gelling voor mijn deur. Hij vroeg mij of ik in hun band wilde spelen en toen heb ik direct ja gezegd. Vanaf dat moment maakte ik deel uit van The Rocking Strings. Eelco zal mij wel eens hebben zien spelen, denk ik. Verder deed het verhaal de ronde dat hun oude bassist Nico Schröder, die studeerde op de PABO in Assen, van christelijke huize was en dat zijn ouders eigenlijk niet wilden dat hij zondags optrad. De andere jongens wilden wel meer spelen en ook op zondag, dus dat gaf frictie.”

“Ik importeerde veel albums uit de Verenigde Staten.

Harry was gek van de LP John Lee Hooker at Newport”

Oke, heb je nog meer voorbeelden van hoe je in die jaren in contact kwam met de blues?

“Harry Muskee, die toen in de jazzband The Old Fashioned Jazz Group speelde, kende ik al. Hij kwam heel vaak bij mij thuis om muziek te luisteren. Ik importeerde veel LP’s uit de Verenigde Staten. Harry was heel erg gek van de LP John Lee Hooker at Newport (1964). Op een keer had hij deze LP in zijn auto laten liggen en inbrekers hebben toen zijn auto leeggeroofd inclusief deze LP. Daar was hij zo flauw van. Gelukkig had ik deze LP nog en op zijn verjaardag heb ik hem mijn LP gegeven. En Herman Brood kwam op een keer bij mij met een LP van Lionel Hopkins, die kreeg ik van hem. Herman had deze LP gekocht in Zwolle, zijn naam staat er ook nog op; ‘Herman Brood 1965’.”

En hoe bleef je een beetje op de hoogte van nieuw bluesmateriaal?

“Ik had in die tijd veel contact met Arend-Jan Heerma van Vos, hij was eind jaren ’50 begin jaren ’60 zestig dé blues pionier in Nederland. In 1967 heeft hij nog op het door Cuby + Blizzards en Eddie Boyd opgenomen album ‘Praise The Blues’ de begeleidende tekst op de achterkant geschreven. Later werd Arend-Jan directeur van de VPRO. Hij woonde in Amsterdam en belde mij in die tijd regelmatig op om mij te informeren over nieuwe blues LP’s die hij had ontdekt bij Concerto in Amsterdam. Deze platenzaak zat en zit nog steeds achter het Rembrandtplein, op de Utrechtsestraat. Zij hadden altijd zeer bijzondere collecties. Tegenwoordig draai ik geen LP’s meer, ik heb wel heel veel muziek op mij pc staan, en draai alleen nog maar digitaal. Alles Van John Lee Hooker heb ik nu wel op de pc.

Ik zie dat je ook Joe Bonamassa op je pc hebt staan.

“Klopt een geweldige artiest, die had ik ook wel op het komende Holland Internationaal Blues Festival in Grolloo verwacht”.

Het concert van Cuby + Blizzards in Meppel uit 1967 hebben jullie op tape. Wordt dit nog een keer uitgebracht?

“Ik weet het niet, het is wel apart. Tijdens dit concert wordt ieder nummer aangekondigd.”

Jullie zijn ook nog eens in een Eurovisie uitzending geweest?

“Klopt, dat was heel apart. Dat was het Hartewens Concert in Haarlem in 1967. Dit werd live op televisie uitgezonden, als een Eurovisie uitzending. Toen Harry in 2000 weer in Haarlem speelde gaf iemand hem nog een foto van dat optreden. En Harry gaf die foto weer aan mij, dat vond ik heel bijzonder. Tijdens dat Hartewens Concert traden er artiesten op uit diverse landen, waaronder wij. Jeff Beck was er ook met The Jeff Beck Group met Ron Wood en Rod Stewart. Ik kan mij nog wel herinneren dat wij met Rod Stewart in het programma hebben gestaan. Klinkt natuurlijk wel leuk, zo’n bill.”

“Ons allereerste optreden was in een plaatselijke café op een biljarttafel

Maar we stonden ook in het voorprogramma van The Everly Brothers”

“Wij hebben trouwens ook gespeeld in het programma Moef GaGa. Dit werd ook live uitgezonden. The Small Faces speelden er ook en wat waren dat toen nog kleine kereltjes. Tijdens die uitzending dansten er zogenaamde Beat Girls om ons heen, die waren van het Duitse programma Beat Club. Dit leek regisseur Bob van Rooijen wel een goed idee. Maar na het programma brachten de Beat Girls ons eieren en Eelco begon er mee te gooien. Het werd een chaos. Eén van die meisjes was trouwens Linda van Dijk.

“Ons allereerste optreden was in Nietap, we speelden daar in het plaatselijke café op een biljarttafel, ongelofelijk. We speelden ook in De Gouden Leeuw in Zuidlaren, en in Gasselte bij Hemmen. Kortom in het begin waren het biljarttafels, balzalen en gehuchten. Maar ik kan mij ook herinneren dat wij een keer in het voorprogramma van The Everly Brothers gestaan hebben.”

Jullie hebben toch ook in het voorprogramma van The Hollies met Graham Nash gestaan?

“Dat klopt. Met die gasten hebben we opgetreden in München, op de terugweg vanuit Italië. In Brussel hebben wij ook gespeeld voor de Belgische televisie bij het Atomium. We sliepen toen in Antwerpen. Maar och och die Belgen, raar spul hoor.”

Je speelde in het begin op een zelfgebouwde gitaar, heb je die nog?

“Nee, ik heb helemaal niets meer. Ik stond in mijn jeugdjaren vaak uren naar gitaren te kijken bij muziekzaak Tonika aan de Varkensmarkt in Assen. Onlangs ontving ik van hen nog een foto. Alle gitaren heb ik bestudeerd en op een gegeven moment heb ik er zelf één gemaakt. Ik weet niet meer wat er met deze gitaar is gebeurd, dat is te lang geleden.”

Daarna heb je een Burns gitaar gekocht, waarom juist deze?

“Deze gitaar heb ik in Groningen gekocht bij het Noordermuziekhuis. Ik vond het een mooie en bijzondere gitaar en vond ‘m prettig om op te spelen. Die gitaar had ook wel een nadeel, hij was namelijk loei en loei zwaar. Ik zag dat er in Engeland ook wel een aantal bands waren die hier mee speelden. Overigens heeft het Drents Museum deze gitaar nu gekocht van Jan-Roelof Enting, die had ‘m in bezit.”

Waarom heb je die Burns gitaar verkocht, wilde je niet meer spelen?

“Op een gegeven moment is Cuby + Blizzards uit elkaar geklapt en ik was al dat gereis eigenlijk ook wel ’n beetje zat. Ik was gestopt met de muziek en heb toen lang nagedacht, wat moet ik nu als basgitarist. Volgens mij ontstond de breuk n.a.v. dat concert in Rotterdam waar Jimi Hendrix ook optrad en waarna Herman Brood is opgepakt. Wij gingen terug naar Drenthe en Herman ging met de jongens van The Golden Earrings en nog een paar naar Den Haag. Herman gebruikte toen al drugs, wat voor spul dat weet ik niet. Hij is opgepakt en heeft zes weken in de gevangenis gezeten in Scheveningen. Er is toen frictie gekomen in de band. Ik heb nog lange tijd geworsteld met de vraag waarom de band toen uit elkaar ging.”

“Er was een frictie ontstaan tussen Harry en Eelco Gelling

Eelco wilde eigenlijk andere muziek spelen.”

En tot welke conclusie ben je uiteindelijk gekomen?

“Er was een frictie ontstaan tussen Eelco en Harry. Eelco wilde eigenlijk andere muziek spelen. Kijk, in die tijd had je Cream (Eric Clapton, Ginger Baker en Jack Bruce) en volgens Jan Venhuizen en Hans Waterman wilde Eelco eigenlijk ook wel zo’n bandje. Eelco wilde niet verder met Harry en Harry was een beetje flauw van Eelco. Ze wilden verder in een andere bezetting, andere muziek spelen. Eelco is nog bij mij geweest met de vraag of ik mee wilde, maar ik ben ermee gekapt. Dit was dus de reden dat Cuby + Blizzards uit elkaar geklapt is. En als ik nu terugkijk, zeker naar Eelco toe denk ik, wat heeft die gast een kansen laten liggen. Echt waar.”

Waarom zijn ze daarna nog doorgegaan als Cuby + Blizzards?

“Er zat natuurlijk nog wel een tijdje tussen en er moest ook weer brood op de plank komen. Er kwam dus een nieuwe bezetting met Jaap van Eijk (bas) en Dick Beekman (drums). Jaap vertelde mij vorig jaar dat hij ooit ontslagen was bij de Blizzards, omdat hij de blues niet goed kon spelen. Ik vond het helemaal geen slechte bassist en dat geldt ook voor de latere Blizzard-bassist Herman Deinum. Maar om de echte blues te spelen moet je je er in verdiepen.”

Het verbaast mij dat mensen altijd terugkijken op de eerste periode

Terwijl er ook later  goede albums gemaakt zijn”

“Voor mij is Willy Dixon de grootste bluesbassist, maar die speelt eigenlijk contrabas. Dat was mijn grote voorbeeld en die heb ik ook live gezien. Zijn manier van spelen, dat zoemende geluid, heb ik altijd proberen te krijgen. Zo wilde ik spelen. Overigens heeft Chicago blues-pianist Eddie Boyd ook eens gezegd dat dit de juiste manier van bas spelen is bij de blues. Kijk, de muziekontwikkelingen gaan natuurlijk door en Herman Deinum was natuurlijk een veel betere bassist dan ik, maar toch moet je kijken naar de manier van spelen. Komt het echt uit je hart? Dat is zeker voor de blues heel belangrijk.”

“Dit geldt ook voor de latere platen van de Blizzards. Waar ik mij wel over verbaas is het feit dat als je mensen spreekt ze altijd terugkijken op de eerste periode. Iedereen vind dat de beste periode. Maar als je de latere periode bekijkt, zijn er ook LP’s die erg goed waren, zeker technisch gezien. En dan toch teruggrijpen naar de eerste periode.”

Staan daar dan de beste nummers op?

“Zeg het maar!”

Ik denk dat je daarmee bent opgegroeid. Je hebt er goede herinneringen aan en in de jaren ‘70 en ‘80 was het niet meer vernieuwend.

“Ik kom er ook niet uit waarom de mensen zeggen dat ‘Desolation’ en ‘Groeten uit Grolloo’ de beste platen zijn. Maar ik vind het wel heel bijzonder dat ik daar bij mocht zijn. Ik heb lang gespeeld met Eelco en Harry. Eelco is een supergitarist. En Herman Brood was natuurlijk een heel bijzondere man. Harry had drie heel bijzondere jongens in zijn band. Het is mooi dat ik mee heb mogen spelen.”

Door wie zijn de nummers op ‘Desolation’ en ‘Groeten uit Grollo’ eigenlijk geschreven? Door Harry, Eelco en Herman of waren het meer groepscomposities?

“Bij ons was het zo dat de tekst van Harry kwam en Eelco maakte er muziek bij. Als Harry een nummer had bedacht, gooide Eelco er wat akkoorden bij. Vervolgens zocht ik bij die akkoorden wat bas-loopjes en Hans Waterman de drums. Dit repeteer je een aantal keren, je treedt een paar keer op en je probeert het wat te verbeteren. Zo ontstaat een nummer. Het kwam wel eens voor dat Eelco bij mij kwam en zei; ‘Willy dit bas-loopje vind ik het beste bij dit nummer passen’. Maar bij de meeste nummers heb ik zelf het bas-loopje bedacht. Ik was er toen eigenlijk niet zo mee bezig, met wie wat schreef. Op de plaat stond ‘Gelling – Muskee’, en ik vond het wel goed. Terugkijkend was het veel beter geweest als onze namen er ook onder hadden gestaan. Dan hadden we nog wat geld gekregen. Nu ontvangen we niets. Van alle platen en herpersingen heb ik nooit 1 cent gezien.”

“Nu hebben ze ‘Desolation’ weer opnieuw uitgebracht, en ik wist het niet eens. Na veel bellen hebben ze mij één exemplaar opgestuurd. Over geld werd niet gesproken, maar ik heb het allemaal van mij afgezet. En gedacht, ‘laat maar, je kunt het toch niet meer terughalen’. Een bevriende advocaat is er nog eens achteraan gegaan maar toen bleek dat de band nog veel schulden had bij Philips.”

“Kijk, toen de band uit elkaar ging en daarna weer werd opgestart, zat Philips daar natuurlijk ook achter. Dat was in de periode met Jaap van Eijk, toen heeft Philips geloof ik een bedrag van 100.000 gulden beschikbaar gesteld. Zo konden ze weer opnieuw opstarten. Via de advocaat kregen wij te horen dat dit ook echt zo was. De schuld werd afgelost met de royalty’s, maar ik had daar natuurlijk niets mee te maken, ik was al uit de band en de nieuwe bezetting was er verantwoordelijk voor.”

“Ik begin mijn lezing in het Drents Museum met een bijzonder moment

En met de plaat Cats Lost van Cuby + Blizzards”

“Nu maakt het mij niets meer uit, het lag allemaal erg ingewikkeld. Ik begin mijn lezing in het Drents Museum met een voor mij bijzonder moment, met de plaat ‘Cats Lost’ van Cuby + Blizzards. Op die plaat heeft Harry geschreven: “Voor Willy Middel, eerste bassist van deze legendarische band, hij stond aan de basis.” Dit lijkt misschien een kleinigheid, maar vanuit Harry gezien is dit wel een stuk waardering naar mij toe. Er zijn niet veel jongens die dat van hem hebben mogen ontvangen. Maar zo heeft hij het naar mij toe gebracht en zo heeft hij het opgeschreven op zijn laatste album.”

Heb je dit album ook beluisterd?

“Nou nee, niet helemaal. Maar ik heb dit album ook niet meer. Ik heb alles verkocht aan het Drents Museum. Wij hebben geen kinderen en verder geen familie en het museum wilde alles graag hebben. Ik mag er wel altijd over beschikken als ik dat wil, dus dat is mooi. Op de tentoonstelling zullen ook wel allerlei dingetjes van mij hangen. Mijn spullen zijn ook naar het Drents Museum gegaan omdat ik dan weet dat ze voor de eeuwigheid goed bewaard blijven. Als men het later terug wil kijken als wij er niet meer zijn, dan kan dat. Mijn basgitaar ligt er nu ook, en dat is wel heel bijzonder. Volgens mij zijn er weinig mensen die kunnen zeggen dat zijn spullen aangekocht zijn door een museum. “

“Ik heb mijn basgitaar verkocht en doe niets meer
Mijn bas ligt nu in het Drents Museum”

“Ik doe ook niets meer met een basgitaar. Ik heb mijn basgitaar verkocht en hoorde via via dat deze bij iemand in Groningen terecht zou zijn gekomen. Na contact te hebben gelegd met die man bleek hij in Assen te wonen. Hij zei toen: ‘Willy je mag de gitaar ten allen tijde gebruiken als je hem nodig hebt, maar ik wil hem nooit meer verkopen’. Toen het museum kwam heb ik het er met Jan-Roelof Enting over gehad en die zei: ‘Dat ding moeten wij zien te krijgen’. Die man in Assen noemde een bedrag en hij vond het wel mooi dat die gitaar in het Cuby Museum terecht zou komen. Uiteindelijk heeft Jan-Roelof ‘m gekocht terwijl we afgesproken hadden dit samen te doen. Maar hij belde mij op en zei: ‘Ik heb ‘m al opgehaald en betaald’. De wetenschap dat het Drents Museum ‘m nu heeft, vind ik prima.”

Wat ga je eigenlijk doen tijdens de tentoonstelling in het Drents Museum?

“Op 16 januari 2016 wordt de opening van de tentoonstelling verricht door Huub van der Lubbe en Jeroen Wielaert presenteert het. Er zijn optredens van Eric Taylor, KOTW, Barrelhouse, Ralph De Jong, Bertus Borgers, Erwin Java, Hans Lafaille, Herman Deinum, Tineke Schoemaker, Eelco Gelling en Huub van der Lubbe. Als het doorgaat geef ik op 24 januari en 7 februari in het Drents Museum de presentatie ‘Van Rocking Strings tot Cuby + Blizzards’. En op 10 maart presenteer ik dit in Jazzclub De Hertekamp.”

“Verder sta ik op 23 maart samen met Leo Blokhuis in de Nieuwe Kolk in Assen. Het is dan de bedoeling dat de oude band van Harry, The Old Fashioned Jazz Group, op het podium komt. Zij leven allemaal nog en spelen ook nog samen. De leden van The Rocking Strings – Eelco Gelling, Dick Beekman en Hans Kinds – heb ik ook gevraagd, maar de laatste kan niet omdat hij ziek is. Hans Waterman komt wel en Leo Blokhuis gaat ze één voor één vragen stellen. En ik wil Jan Venhuizen er ook graag bij hebben. Zo komen ze allemaal op het podium. In mijn lezing staat de’ Blues in Drenthe’ centraal.”

Moet je eigenlijk in de ellende zitten om blues te kunnen maken?

“Terugkijkend kan ik wel zeggen dat Harry vaak in de shit heeft gezeten. Het was bepaald niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ik was ambtenaar, bij mij liep het wel. Bij Harry soms niet en inderdaad, volgens de blueskenners schrijf je dan de mooiste nummers. De laatste jaren ging het gelukkig wel beter met Harry.”

Je hebt een hele tijd geen contact meer gehad met Harry. Wanneer is dat contact hersteld?

“Kijk, toen Harry in de shit zat, dacht hij af en toe ook nog wel eens aan mij. Harry werd ook ouder en op een gegeven moment kom je elkaar toch weer tegen. Hij heeft mij wel 10 of 15 keer gevraagd of ik eens naar een concert kwam. Maar ik had er geen zin in om die jongens mijn nummers te horen spelen. Dat zag ik niet zitten en ik heb ze dus ook nooit horen spelen. ‘Kom eens naar de Kolk’, zei Harry dan, ‘kom maar via de artiesteningang om gezellig bij te kletsen’. Ik had het vermoeden dat hij mij dan op het podium wilde roepen en aankondigen als Willy Middel, ‘onze eerste bassist‘. Maar ja, ik speelde al jaren niet meer. Uiteindelijk is nooit gebeurd.“

“Ik heb nog de in 1968 aan ons uitgereikte Edison
Dat beeldje stond later in de kast in Café De Grot.”

“Toen ik wat meer tijd had ben ik wel naar het museum in Grolloo gegaan waar de jongens van Enting het net hadden ingericht. Harry was daar ook vaak. Hij belde dan en zei: ‘Willy kom ook, dan kan je mooi kijken of alles klopt en lekker bijbabbelen’. Dit gebeurde regelmatig en Harry kwam ook wel bij mij thuis. Ons contact is eigenlijk weer begonnen bij de allereerste tentoonstelling in 2000. Deze werd geopend door Commissaris van de Koningin Relus ter Beek. Dat was nog in één van de schuren van Enting. Harry kwam toen bij mij om wat spullen te halen voor die tentoonstelling. Ik had bijvoorbeeld nog de in 1968 aan ons uitgereikte Edison. Wij vonden dat toen wel mooi, maar later stond dat beeldje in Café De Grot in Assen achter de bar. Een jaar of zes later ging dit café dicht.”

Wat is er daarna met die Edison gebeurd?

“Wij kwamen ook wel eens in Café De Grot, ik zat toen al niet meer in de band maar de eigenaar kwam naar mij toe en zei: ‘Willy wij stoppen ermee’, waarop ik hem vroeg wat hij ging doen met die Edison. ‘Eigenlijk is hij van jou, neem jij hem maar mee’. Ik was in die tijd ook lid van de Jazzclub Assen en de voorzitter daarvan is een advocaat. Ook hij zei: ‘Dat beeldje is jouw eigendom, want als niemand ernaar vraagt in al die jaren, dan is het na 20 of 25 jaar van jou’. Al die jaren, tot begin 2000, heb ik dat ding in mijn bezit gehad. Toen Harry kwam en er nog wat spullen naar de tentoonstelling moesten vroeg hij mij of de Edison naar Grolloo mocht en ik vond dat oké. Na afloop van die tentoonstelling heeft Harry het beeldje in huis gehad en dat vond ik prima. Daarna is het in het Drents Museum gekomen.”

Kan je nog wat items noemen die naar het museum zijn gegaan?

“We kregen destijds ook een oorkonde, maar daar was er maar één van en die had Harry thuis. Harry gaf de oorkonde aan mij mee om er een kopie van te laten maken. Dat heb ik gedaan en sindsdien hangt die kopie bij mij thuis in de gang. Een 2e kopie hangt in het museum en het origineel hangt nog steeds bij Harry thuis.”

Is bijna alles wat in het museum hangt eigenlijk een kopie?

“Nou nee, de Edison is origineel en de Gouden Plaat ook. Er wordt maar één Edison uitgereikt terwijl de band uit vijf personen bestaat. Maar met een Gouden Plaat hoort ieder bandlid er één te krijgen. Toen Harry in 2011 zeventig werd kregen wij ook een uitnodiging voor de uitreiking van de plaat. Ik was daar ook en Johan Derksen reikte de Gouden Plaat voor ‘Groeten Uit Grollo’ uit aan Harry ‘Cuby’ Muskee. Ik dacht dat ieder bandlid een plaat zou krijgen maar er werd er maar één uitgereikt en dat vond ik nogal vreemd.”

“Ik weet nog dat ik daar bij de bar stond met Jacques Tichelaar, de Commissaris van de Koningin in Drenthe. Ik had van Harry eigenlijk wel verwacht dat hij mij naar voren zou roepen in het geval er maar één Gouden Plaat werd uitgereikt, maar dat gebeurde niet. Ik was de enige aanwezige oud-Blizzard die meegespeeld heeft op die plaat en er gebeurde niets. Toen was ik wel even heel erg boos.”

“Ik verwachtte dat Harry mij bij de uitreiking naar voren zou roepen
Toen dit niet gebeurde was ik wel even heel erg boos.”

“De volgende dag dag zou ik samen met Hans Waterman een interview geven in de kerk van Grolloo. Ik heb dat toen afgezegd omdat ik heel boos was over het feit dat ik geen Gouden Plaat kreeg. Ik had Harry nog wel verteld dat Hans en ik geïnterviewd zouden worden door Jeroen Wielaert en zei tegen hem: ‘Kom er ook bij. Als wij wat vertellen kun jij misschien nog wat aanvullen. Dat zou ik wel fijn vinden’. Harry ging hiermee akkoord.

“Maar die dag was ik nog steeds erg kwaad. Om die reden heb ik Wielaert gebeld en gezegd dat ik niet zou komen. Om 10:00 uur kreeg ik een telefoontje van Harry: ‘Hé Willy hoe laat kom je me ophalen’? Toen ik zei dat ik niet ging werd het aan de andere kant van de lijn heel erg stil. ‘Wat is er dan?’ Harry zei ook nog: ‘Als jij niet gaat, ga ik ook niet’. Vanaf die tijd heb ik geen contact meer met hem gehad. Eigenlijk vond ik de hele gang van zaken verschrikkelijk. De dag daarna gaf hij zijn allerlaatste optreden in Grolloo.”

“Later heb ik het hier nog wel over gehad met Harry’s fotograaf Rudy Leukfeld, maar ik had totaal niet in de gaten dat hij zo erg ziek was. Toen ik dat hoorde ben ik met een bos bloemen naar zijn huis gegaan. Het was toen al een aflopende zaak. Harry lag in de kamer op bed. Bij aankomst doet zijn vrouw Douwina de deur open en zegt: ‘Kom lekker binnen, we gaan naar de keuken want Harry ligt net te slapen. Dat lukte de laatste tijd slecht dus ik laat hem maar even slapen. Ik vertel je wel hoe het nu met hem is’. Vervolgens hebben we in de keuken staan babbelen en ik heb Harry die dag niet gezien. “

‘Douwina zei dat het niet zo goed ging met Harry

en dat hij niemand meer thuis op bezoek wilde hebben”

“Ze zei ook dat we hem maar niet op zijn 06 nummer moesten bellen. ‘Dat is veel te vermoeiend voor Harry, bel mij maar’. Harry is op maandag 26 september overleden en, dat vergeet ik nooit meer, op de donderdag ervoor belde ik naar het nummer van Douwina om te vragen hoe het was. Douwina zei dat het niet zo best ging en ik hoorde Harry, die niemand meer thuis op bezoek wilde hebben, met een hele zwakke stem op de achtergrond zeggen: ‘Wie is dat?’ Toen ze zei dat ik het was, hoorde ik hem antwoorden : ‘Willy mag nog wel komen, maar we praten niet meer over de Gouden Plaat.’ Toen dacht ik nog; ‘hoe bestaat het, dat zo’n man dit in de laatste fase van zijn leven en een paar dagen voor zijn overlijden, zo in de kop heeft’. Achteraf denk ik dat ik er toch heen had moeten gaan, maar ik had ook niet gedacht dat het zo snel zou gaan. Dat zijn dus de laatste woorden die ik van Harry heb gehoord.”

Door Henry Knegt