Indrukwekkend optreden van een bijzondere muzikant
Na ruim twintig jaar ploeteren op muzikaal gebied breekt in 2010 eindelijk de zon door voor John Grant. Zijn solo-album ‘Queen Of Denmark’ wordt een wereldwijd succes. Maar samen met het succes slaat ook het onheil toe. In de zomer van 2012 maakt Grant bekend dat hij HIV-positief is. John Grant, actief pleiter voor homorechten en begenadigd muzikant. En vooral in die laatste hoedanigheid staat hij vanavond woensdag op het podium van de Melkweg in Amsterdam. Een verslag aan de hand van de vijf songs die in Amsterdam op mij de meeste indruk maakten.
Drug
Één nummer op de speellijst herinnert aan de periode dat John Grant nog in de relatieve luwte opereerde met zijn band The Czars. Drug, het derde nummer van de toegift verscheen in 2001 op het album ‘The Ugly People Vs The Beautiful People’. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden (maar wel in lijn met de leefwijze van Grant in die tijd) gaat de song niet over het gebruik van genotmiddelen, maar is het vooral een liefdeslied. Liefde die weliswaar sterker is dan drugs als cocaïne of ecstasy, maar tegelijk ongelooflijk pijn kan doen. Liefde als drug. Bedwelmend mooi, met alleen John Grant, gezeten achter zijn keyboard, op het podium.
Queen Of Denmark
Op 19 april 2010 verschijnt het album ‘Queen of Denmark’. Melodieuze, rijk georkestreerde, popmuziek met een sterk persoonlijk tintje. Soms een zoete glimlach, dan weer een sarcastische ondertoon. Een van de hoogtepunten op zowel het album als bij het optreden in de Melkweg is de titelsong, Queen of Denmark. Het verslag van een ‘haat-liefde verhouding’ met zichzelf. Niet weten waar alles vandaan komt, niet weten waar het allemaal toe zal leiden. In het hoofd van John Grant is alles mogelijk, inclusief koningin van Denemarken worden. Ruim 8 minuten met de ogen dicht genieten.
Glacier
Glacier, een nummer van Grant’s tweede album ‘Pale Green Ghosts’, is een nummer over jeugdherinneringen die niet bepaald prettig zijn. Mensen die hem niet begrijpen, die niet willen zien wie hij echt is. “You just want to live your life / The best way you know how / But they keep on telling you / That you are not allowed / They say you are sick / That you should hang your head in shame / They are pointing fingers / And want you to take the blame /….. / THIS PAIN!!!! / It is a glacier moving through you / And carving out deep valleys.” Gletsjers als metafoor voor de pijn en emotionele schade die homofobie te weeg kan brengen. Iets wat John Grant aan den lijve heeft ervaren. Pijn!! Hij schreeuwt het uit. Voor mij persoonlijk het mooiste nummer van het concert.
You And Him
De lijn die op ‘Pale Green Ghosts’ al werd ingezet wordt doorgetrokken op het recent verschenen album ‘Grey Tickles, Black Pressure’. Meer elektronica, minder strijkers. Het drieluik Snug Slacks, You And Him en Guess How I Know in het eerste deel van de set is hiervan een goed voorbeeld. You And Him, waarin John Grant snoeihard van leer trekt tegen mensen die systematisch anderen op soms de meest wrede wijze beschadigen. ‘You’re so sweet I really love how you hate / You seem like someone they should chemically castrate /…. / You and Hitler oughta get together / You oughta learn to knit and wear matching sweaters‘. John Grant danst over het podium. De ogen gesloten, volledig opgaand in zijn eigen (muzikale) wereld. Fascinerend om te zien.
Caramel
In de ruim anderhalf uur dat John Grant op het Melkwegpodium staat neemt hij het aanwezige publiek via zeventien nummers mee in een emotionele achtbaan. Het ene moment voelt de zaal aan als een intieme nachtclub. Het volgend moment waan je je in een met elektronische klanken gevulde jaren ‘80 disco. Grant besluit zijn optreden met Caramel van zijn meest succesvolle album tot nu toe:’ Queen Of Denmark’. Sfeervol, optimistisch, dromerig. Een liefdeslied als prachtige afsluiter.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
