Man van weinig woorden laat zijn teksten spreken
Vlak voor aanvang van het uitverkochte ‘seated’ concert van de Amerikaanse singer-songwriter John Moreland in de Stevenskerk in Nijmegen staat er een tientallen meters lange rij van muziekliefhebbers die deze liedjessmid uit Tulsa, Oklahoma graag aan het werk willen zien op deze bijzondere locatie. Eerder dit jaar wist hij in ons land al een onuitwisbare indruk achter te laten in een bomvol Paradiso en ook vanavond weet hij het publiek in de grote kerk oorverdovend stil te krijgen.
‘Hi, I’m John Moreland and I’m gonna play you some songs’ en ‘Thank you so much for coming, I’m gonna play a couple more songs’, zijn zo’n beetje de enige woorden die deze ‘vriendelijke reus’ vanavond tot het publiek richt. In die zin is John Moreland een man van weinig woorden. Hij laat vooral zijn muziek spreken en dan met name zijn indrukwekkende, veelal sombere teksten over zelfdestructie, verlies, gebroken vertrouwen, nostalgie en natuurlijk het in de muziek meest bezongen thema, de liefde.
Maar zeker ook over de Heer, de Duivel en Gospel. John Robert Moreland (22 juni, 1985) groeide op in een Southern Baptist familie en bracht vroeger vaak een bezoek aan de kerk. Hoewel hij religie jaren geleden al heeft afgezworen blijven de Heer, de Duivel en Gospel als verheven accenten een rode draad vormen in zijn muziek. Iets wat Moreland ook niet onder (kerk)stoelen of banken steekt. Zo liet hij zich in een interview met Popmagazine Heaven ontvallen; “God zit in mijn woorden, in mijn taal. Het is mijn achtergrond, maar meer ook niet.”
‘Fun is just not my thing’
In dit zelfde interview probeert hij ook uitleg te geven aan het feit dat zijn songs veelal een sombere inslag hebben. ‘Fun is just not my thing’. Volgens Moreland levert plezier ook slechte verhalen op. ‘Een droevig lied schrijven gaat me gemakkelijker af. Ik had een goede jeugd, daar ligt het niet aan’. Er bestaat dan ook een verschil tussen Moreland als privé persoon en Moreland als liedjesschrijver. ‘In mijn teksten ben ik gelukkig droever gestemd’.
Dat deze sombere inborst in zijn geval leidt tot overweldigende songs met prachtige teksten bewijst Moreland vanavond onder meer in het melancholische God’s Medicine en het pakkende Oh Julia, beiden afkomstig van zijn in 2013 verschenen album ‘In The Troes’. Van dit album brengt Moreland later in de set ook nog het bijtende Nobody Gives a Damn About Songs Anymore en het schitterende Break My Heart Sweetly ten gehore.
Luisterend naar zijn muziek is het bijna niet voor te stellen dat Moreland oorspronkelijk uit de punkrock komt. Als hij voor het eerst de muziek van Steve Earle en later ook Townes Van Zandt en Guy Clark hoort, gaat het roer om en weet hij welke koers hij wil varen. Daarna begon hij op te treden als John Moreland & the Black Gold Band en debuteerde in 2008 met het album ‘Endless Oklahoma Sky’. Maar in 2013 gaat hij solo op zoek naar een intiemer en meer akoestisch geluid. In dat jaar verschijnt met ‘In The Troes’ ook zijn eerste album als solo-artiest.
In 2015 brengt hij met ‘High On Tulsa Heat’ wederom een dijk van een plaat af. Van dit album horen we vanavond onder meer het meeslepende Heart’s Too Heavy, het sterk verhalende American Flags In Black & White en Cherokee waarin Moreland op bijzonder fraaie wijze woorden geeft aan het thema afscheid en verlies. Eerder dit jaar verscheen met ‘Big Bad Luv’ zijn meest recente plaat waarvan hij vanavond onder andere het prachtige Slow Down Easy laat horen.
Als Moreland tegen het einde van de set het aandachtig luisterende publiek bedankt valt hem terecht een kolossaal applaus en een staande ovatie ten deel. In de daaropvolgende toegift krijgt dit intense akoestische optreden een toepasselijk slot met Gospel (‘In The Troes’, 2013) en daarmee is de cirkel rond.
Tekst: Rick Warner || Photos: Rijno Boon Photography
