Mooi en soms wat ongemakkelijk optreden in TivoliVredenburg

Bezoekers die speciaal naar de optredens van Justin Townes Earle in Nederland zijn gekomen om nummers van het nieuwe album ‘Absent Fathers’ te horen gaan wellicht wat teleurgesteld naar huis. Slechts twee songs van dit album – Call Ya Momma en When The One You Love Loses Faith – staan vanavond in TivoliVredenburg op de setlist. Jammer? Eigenlijk niet, want wat Justin Townes Earle (JTE) in anderhalf uur tijd wel laat horen is meer dan de moeite waard. Klein, ingetogen, maar af en toe ook behoorlijk ongemakkelijk.

“Sorry, maar ik heb wat last van een kater; zo’n gevoel dat pas ’s avonds verdwijnt, waarna je prompt weer wat te drinken neemt.” Op voorhand verontschuldigt support-act Andrew Combs zich voor zijn komende optreden. Nergens voor nodig, want als deze troubadour uit Nashville eenmaal begint te zingen is er weinig meer te merken van dat katerige gevoel. Vol overtuiging brengt hij – zichzelf begeleidend op gitaar – acht nummers van zijn debuutalbum ‘Worried Man’ en het net verschenen ‘All These Dreams’. Mooie liedjes, een warme stem en onderwerpen die tot nadenken stemmen, zoals de verslaving aan social media in het nummer Foolin’. Songs die ook in een kale uitvoering uitstekend tot zijn recht komen.

Daarna is het de beurt aan ‘de zoon van ….’. Vader Steve en zoon Justin Townes Earle hebben veel gemeen. Verslavingsgevoeligheid, muzikaliteit, een leven waar op het persoonlijke vlak voor- en tegenspoed elkaar afwisselen. Wat ze ook gemeen hebben is een scherp oog voor misstanden in vooral de Amerikaanse samenleving. Maar waar vader Steve dit vertaalt in vaak stevige, meer traditionele songs die soms zelfs een zekere boosheid uitstralen – luister bijvoorbeeld eens naar de titelsong van het album ‘The Revolution Starts Now’ – overheerst bij zoon Justin de berusting.

De lokale autoriteiten in Memphis deugen voor geen meter (Memphis In the Rain) – en niet alleen (afwezige) vaders maar ook (wel aanwezige) moeders zijn soms verschrikkelijke wezens (Worried About the Weather en Single Mothers). Justin Townes Earle neemt het waar en vertaalt het naar zijn liedteksten en aankondigingen. Kleiner, minder rauw, wellicht meer authentiek.

Breekbaar

Kijken en luisteren naar een optreden van JTE voelt soms ongemakkelijk aan. Zeker, de akoestiek in de nieuwe Cloud Nine zaal op de bovenste verdieping van TivoliVredenburg is uitstekend en maakt dat de breekbare klanken van JTE – bijgestaan door Paul Niehaus (gitaar, pedal steel gitaar) – loepzuiver het publiek bereiken. Maar diezelfde akoestiek zorgt er ook voor dat elke hapering in de stem van Justin keihard binnenkomt, waardoor makkelijk het gevoel ontstaat dat hij elk moment in snikken uit kan barsten.

Daarnaast kan het publiek de muzikanten bijna aanraken. Goed voor de intimiteit van het optreden, maar ook lastig om JTE met zijn ogen dicht van dichtbij te zien ronddolen op dat grote podium. Mooi om de intensiteit te zien, te horen en bijna te voelen. Maar op momenten ook bepaald ongemakkelijk.

Melancholie

Terwijl in het eerste en het laatste gedeelte van het concert – mede door het gebruik van de pedalsteel gitaar – de melancholie de boventoon voert, ontroeren de nummers die JTE in zijn eentje speelt toch het meest. Aangekondigd als ‘een paar nummers over familie en familieleden’ horen we Learning To Cry (van het album ‘Harlem River Blues’), They Killed John Henry en Mama’s Eyes (‘Midnight at the Movies’) en het al genoemde When the One You Love Loses Faith (‘Absent Fathers’). Juist in deze nummers valt op dat het glas voor JTE bijna altijd halfleeg lijkt te zijn. Ja, nu gaat het goed, nu schijnt de zon ….. maar zo gaat het vast weer regenen. Of erger, zoals in het laatste nummer van de toegift Harlem River Blues (“So Lord, I’m going uptown. To the Harlem River to drown. Dirty water gonna cover me over. And I’m not gonna make a sound”).

Een ongelukkige jeugd, verslaving, verbroken relaties. Zeker, ‘hard times’ in het verleden zijn voor muzikanten een bijna onuitputtelijke bron van inspiratie. Hoe zou de muziek er zonder dit soort gebeurtenissen uitzien? Maar juist voor Justin Townes Earle, iemand die dit allemaal heeft meegemaakt, hoop je dat na al die regen de zon eindelijk wat langer doorbreekt. Als iemand het verdient is hij het.

Tekst en foto’s : Herman Sixma

Website Justin Townes Earle