Sfeervol en verrassend dubbel-optreden in Ekko
‘Een werkstuk vol passie, dramatiek en bitterzoete melancholie’. Aldus de website van Ekko over het eerste album van het Utrechtse La Corneille. Een plaat over het verliezen van je jeugd en de groeipijnen die daarbij komen kijken. Vallen en weer opstaan in de liefde en in het dagelijks leven. Met die dramatiek valt het wel mee, maar mooi is het zeker wat deze jonge Utrechtse band live on stage in Ekko laat horen. Mooi, sfeervol en verrassend.
Corneille, een in Luik (België) geboren Nederlandse schilder. Beïnvloed door Pablo Picasso en medeoprichter van de Cobra-beweging. Zijn levensmotto: schilderen is geen werk of hobby, maar een roeping. Vervangen we ‘schilderen’ door ‘muziek maken’, dan is dit motto zeker ook van toepassing op de band La Corneille. Niet vernoemd naar de schilder, maar gewoon de achternaam van één van de bandleden: Guy Corneille. Muziek als roeping; een roeping die je het beste kunt volgen met vrienden zoals Hans Vermunt (toetsen, zang) en Daan Crone (drums, zang). Vanavond presenteert het trio het debuut-album. Maar eerst het voorprogramma.
Port of Call
Als Pieter van Vliet het podium van Ekko betreedt en zijn gitaar inspecteert zet hij zijn rugzakje aan de zijkant van het podium. Nog even overleg met de geluidsman, een korte groet naar wat bekenden en dan is het showtime. Een hernieuwde kennismaking met Port Of Call die wij al eerder aan het werk zagen tijdens het Werfkelderconcert in De Kargadoor.
Ook dit keer bevalt het uitstekend. Mooi om te zien hoe deze bescheiden rasmuzikant met alleen zijn stem en zijn gitaar het uitverkochte Ekko volledig inpakt en stil weet te krijgen. Dat de beloofde anekdotes over de mannen van La Corneille achterwege blijven (“sorry, ik had ze voorbereid, maar er wil me nu eventjes niks te binnen schieten”) vergeven we Pieter graag. Het gaat om de muziek en die was weer wonderschoon.
La Corneille
Hij staat in de etalage: I Was A Bird, het debuut-album van La Corneille. Letterlijk in het Utrechtse Plato, figuurlijk op VPRO’s 3voor12 luisterpaal. Elf nummers in ruim 40 minuten die – aangevuld met wat ouder werk en een enkele cover – deze avond allemaal voorbij komen. Van het rustige Bird, waarmee zowel het album als het concert wordt geopend, tot het afsluitende Follow Your Feet. Soms wat steviger, zoals in Queen Of Spades en Sure.
Vaak kalm en beschouwend, zoals in Young Girl en (I’ve been a) Fool. En een enkele keer up-tempo, zoals in het driestemmig gezongen en op single uitgebrachte Waster.
Daan Doesborgh
Dan gaat plotseling het podiumlicht uit. Vanaf de zijkant klinkt de stem van Daan Doesborgh (auteur van een aantal dichtbundels) voormalig stadsdichter van Venlo en voormalig Nederlands kampioen poetry slam. Vol in de rode schijnwerpers volgt het gedicht ‘Man Van Rabarber’ uit zijn in 2010 gepubliceerde bundel ‘De Venus Suikerspin’. Fascinerend om te zien, fascinerend om te horen en een verrassend intermezzo.
Guity pleasures
Weer terug bij La Corneille bereiken bij Rose de eerste rozen het podium. Kijken bij Melissa verliefde stelletjes elkaar diep in de ogen en beloven elkaar eeuwige trouw. Laat de band bij Stranger Stone merken goed te hebben geluisterd naar bijvoorbeeld Crosby, Stills, Nash & Young en (als guilty pleasure van Guy Corneille) de Backstreet Boys. En horen we invloeden van The Doors, de Steve Miller Band en (meer van deze tijd) Half Moon Run.
Altijd smaakvol, nergens overheersend. In mei is La Corneille te zien in het voorprogramma van Michael Prins. Daarna wil men op eigen vleugels Nederland veroveren. La Corneille is een band om in de gaten te houden.
Tekst & Foto’s: Herman Sixma
