Lamb is terug met een nieuw album getiteld Backspace Unwind. Het Britse duo – bestaande uit producent Andrew Barlow en zangeres Louise Rhodes – werd vooral bekend door hun succesvolle album What Sound uit 2001 waarin de mooie zanglijnen van Rhodes werden gecombineerd met de jazzy, op triphop en drum and bass leunende producties van Barlow.
Nadat zij beiden een tijdje solo zijn gegaan in 2004 kwam er in 2011 toch weer een album genaamd 5. Hoewel dit album niet veel stof deed opwaaien lieten ze wel horen dat de magie tussen de twee nog steeds aanwezig was.
Openingsnummer In Binary van Backspace Unwind begint met een wat Lo-Fi klinkend synth-geluid waar de zang van Rhodes zuiver en aangenaam overheen vloeit. Haar stem lijkt in de loop der jaren alleen maar gegroeid en klinkt in vergelijking tot het slepende en trillende geluid op What Sound meer gladgestreken, en minder fragiel. Dat maakt de nummers minder emo en luchtiger in combinatie met de electronica.
De tweede track We Fall In Love klinkt al veel meer zoals we van Lamb gewend zijn; dromerig, gevoelig, prikkelend en aangevuld met fijne ritmes. Het nummer bouwt rustig op en de beats worden expressiever naar het einde toe. Dit zou het publiek tijdens hun live-shows wel eens in beweging kunnen krijgen. Track 3 As Satellites Go By is rustig en sfeervol door klassieke instrumenten als piano en strijkers. Toch staat de zang op de voorgrond en wordt er niet heel groots uitgepakt. ‘Less is more’ lijkt bij dit nummer dan ook goed te werken.
Als we verder luisteren valt op dat deze aanpak bij de meeste nummers is gehanteerd. Weinig toeters en bellen, soms zelfs een beetje kaal. De update van electronische geluiden is ook niet altijd een verbetering. Op tracks 7 en 8 zijn wat dubstep-achtige baslijntjes te horen waarmee ze eerder weer een beetje achterhaald dan up to date klinken. Hoewel de nummers mooi zijn qua melodie en zang mis ik een nummer met de warmte en schoonheid als bij hun vroegere hits Gabriël of Heaven.
De meeste nummers kabbelen aangenaam voort maar op het hele album zijn het vooral het eerder genoemde We Fall In Love en As Satelites Go By die blijven hangen. Misschien heeft het allemaal wat meer tijd nodig om echt onder de huid te kruipen. Het is sowieso een aangenaam album voor fans van Rhodes’ zangkwaliteiten. Maar Barlow’s talent voor het maken van sfeervolle arrangementen vallen op dit album hier en daar wat tegen. Zeker als je het vergelijkt met hun eerdere albums. Hopelijk maken de live-optredens veel goed. Want hoe je het ook went of keert, dit is nog steeds unieke band.
Tekst: Sil Hoebergen
