Matt Andersen imponeert in Musis

Solo optreden van Matt Andersen in Arnhem

De Canadese singer-songwriter en bluesgitarist Matt Andersen geeft twee solo optredens in Nederland, waarvan één in een volle Parkzaal van Musis in Arnhem. Met de korte tour promoot de man uit Novia Scotia zijn laatste CD Halfway Home by Morning. Matt is een imposante verschijning, maar bovenal imponeren zijn stem en geraffineerd gitaarspel.

Het concert in Musis, dat samen met Luxor Live is georganiseerd, is een zitconcert. De 900 beschikbare plaatsen zijn vrijwel allemaal bezet als Erin Costelo de avond opent met een set persoonlijke luisterliedjes. Erin begeleidt zichzelf op keys en maakt de stemmen van het publiek al warm met Give a Little, een song van haar in 2012 verschenen album We Can Get Over. De zaal doet goed mee en dat belooft wat voor het hoofdprogramma.

Het podium hoeft voor Matt Adersen niet te worden omgebouwd. Een stoel en een tafeltje met een paar flesjes water is de hele setting. Met een akoestische gitaar in zijn hand, komt de grote man even later op voor zijn zoveelste optreden dit jaar. Met nog een paar optredens voor de boeg, waarvan drie in Canada, komt hij in de buurt van 140 optredens in 2019. Het is duidelijk, live performance is zijn ding. Matt opent met Free Man van zijn nieuwste album Halfway Home by Morning en het publiek is gelijk stil en geboeid.

Als Matt met een slide de gitaar gaat bespelen, gaat hij helemaal op in het spel en leunt hij gevaarlijk ver naar achteren op de toch wel kleine stoel. Al zijn energie wordt in het gitaarspel gelegd en dat is wat het publiek wil horen. Matt wisselt oud en nieuw werk met elkaar af. Na Quiet Company van Honest Man uit 2016, volgt What Would Your Mama Say en Make You Stay van zijn laatste album. Met het uptempo Round and Round krijgt hij de mensen in beweging op de luxe stoelen in de Parkzaal.

Andersen vertelt kleine verhalen tussen de nummers door of geeft een korte introductie op het volgende nummer. Grappen en zelfspot zijn hem ook niet vreemd. En in zijn nummers zingt hij net zo gemakkelijk over de mijnen in Novia Scotia, zoals in Coal Mining Blues, als over zijn grootste liefde in Been My Last. Met zijn stem vult hij met gemak de grote concertzaal van Musis. Het is luisteren en genieten, en als zijn stem even zwijgt, dan laat Matt Andersen zijn gitaar spreken en kleine verhaaltjes vertellen.

Is er dan niets mis? Jawel, voor de kritische blues liefhebber heeft hij net teveel warmte in zijn stem voor het echte diepe blues gevoel. Maar even later komt hij zelf met de oplossing: zingen als Cookie Monster, en dat doet hij even – maar ook dan nog met een tikkeltje soul.

Na nog enkele nummers van eerdere CD’s, zoals Quater on the Ground, een ode aan zijn oom Joe die altijd als investering een paar CD’s van hem koopt, en het grappige Devil’s Bride, over een drinkend en ruzie makend stel in een bar, komt Erin Costelo nog een keer het podium op. Met de Curtis Mayfield cover People Get Ready en Ain’t No Sunshine van Bill Whithers, weet het duo het publiek nog een paar keer goed te raken.