Flower Power – icoon teert op nostalgische sentimenten en oude roem
Met de Amerikaanse singer-songwriter en zangeres Melanie staat een icoon uit het roemruchte flower power verleden op het podium van Luxor Live. In 1968 schrijft de in Astoria, New York geboren Melanie Safka (1947) popgeschiedenis met haar optreden op het befaamde Woodstock-festival en in de jaren daarna scoort ze grote hits met nummers als Beautiful People, Lay Down (Candles In The Rain), Peace Will Come, Lay Lady Lay en What Have They Done To My Song, Ma. Het optreden van vanavond is dan ook vooral vanuit nostalgisch oogpunt interessant.
Als Melanie op het podium van een nagenoeg uitverkocht Luxor Live verschijnt wordt zij verwelkomd met een ovationeel applaus van een verwachtingsvolle zaal die opvallend genoeg niet alleen uit oudere jongeren bestaat. Dit tekent het tijdloze karakter van Melanie’s songs. Ik kan mij dan ook voorstellen dat er ouders zijn die hun inmiddels volwassen kinderen meenemen naar een concert als deze.
Beautiful People
Voor aanvang verontschuldigt Melanie zich voor het feit dat ze sinds haar komst in Nederland een verkoudheid opgelopen heeft en niet goed bij stem is. Helaas blijkt dit even later een understatement te zijn. Van meet af aan wordt pijnlijk duidelijk dat ze vanavond absoluut niet in staat is haar fraaie nummers van fatsoenlijke zang te voorzien. Bij de meer ingetogen stukken is het zo nu en dan nog te doen, maar als ze haar stem moet verheffen – of uit moet halen – bereikt ze bij lange na niet de juiste toonhoogte en is het veelal tenenkrommend vals. Met als gevolg dat ze zich jammerlijk gaat overschreeuwen. Hetgeen de boel alleen maar verergert.
Ruby Tuesday
Ook haar ontstemde gitaarspel laat helaas flink te wensen over. In combinatie met de belabberde zang komt het allemaal bijzonder rammellend en rommelig over. Daar kan zelfs het virtuoze gitaarspel van zoonlief niets aan veranderen. Sinds een aantal jaren wordt Melanie begeleid door haar zoon Beau ‘Virtuoso’ Jarred Schekeryk op gitaar. Na de pauze krijgt hij even alle ruimte om zijn virtuositeit op gitaar ten toon te spreiden.
Ingegeven door haar staat van dienst en tijdloze liedjes komt Melanie er vanavond zowaar – en misschien wel terecht – mee weg. Maar de in bepaalde kringen bekende slogan ‘in het verleden behaalde successen bieden geen garantie voor de toekomst‘ is hier wel degelijk van toepassing. Desondanks is een groot deel van het publiek barmhartig en vergevingsgezind. Zeker de verstokte fans vinden het hoe dan ook prachtig en overstelpen Melanie met de nodige verzoeken en zingen de hits vervolgens uit volle borst mee.
Naast Beautiful People, Peace Will Come, Any Guy en Lay Lady Lay wordt het nummer Ruby Tuesday veelvuldig gescandeerd. Toch moet het publiek tot het einde van het concert het geduld zien op te brengen om dit nummer langs te horen komen. Tot groot enthousiasme speelt Melanie het nummer in de toegift. Hiermee komt – na wederom een ovationeel applaus – een einde aan een concert waarbij niet valt te ontkomen aan de veelzeggende gedachte: ‘Gelukkig hebben we de platen nog’.
