Doornroosje bezwerend in trance gebracht
Met een intense ruim twee uur durende psychedelische live-show in het kader van de Voodoo Electrique Tour bewijst de Amsterdamse formatie My Baby dat de nationaal en internationaal geoogste erkenning terecht is. In een broeierige en goed opgebouwde set weet de band het uitzinnige publiek in het Nijmeegse poppodium Doornroosje op te zwepen met een lyrische en bezwerende mix van swamp-voodoo-blues, soul, funk, gospel, boogie en trance.
De term ‘wat goed is komt snel’ is zeker van toepassing op My Baby. Als drummer Joost van Dijck, zus Cato (zang/gitaar) en de Nieuw-Zeelandse gitarist Daniel ‘Dafreez’ Johnston in 2012 de krachten bundelen weten ze landelijk al snel de aandacht op zich te vestigen. Maar ook internationaal wordt de band al gauw opgepikt. Zo werkte My Baby onder meer al samen met de legendarische funkbassist Larry Graham en stond het in het voorprogramma van de Amerikaanse bluesgitarist Seasick Steve.
De in sneltreinvaart opgebouwde reputatie van de band is niet alleen gebaseerd op de vele sterke live-optredens in het clubcircuit en op grote festivals – My Baby wordt tot tweemaal toe genomineerd in de categorie Best Live Act – maar ook op het studiomateriaal. Daar waar het debuutalbum ‘My Baby Loves Voodoo!’ (2013) al werd genomineerd voor een Edison in de categorie Jazzism Publieksprijs ontving de band voor opvolger ‘Shamanaid’ (2015) onlangs een Edison in de categorie Alternative.
Dat My Baby een graag geziene gast is op de grote festivals blijkt wel uit het feit dat zij de dag voorafgaand aan dit optreden nog op festival Paaspop in Schijndel speelden. In tegenstelling tot de slechts drie kwartier speeltijd op Paaspop krijgt de band vanavond gelukkig alle ruimte om het publiek bij de kladden te grijpen en mee te voeren op hun muzikale trip waarbij de complimenten deels ook uitgaan naar de mensen van het licht en de projectie.
Voodoo
De licht-show en projecties dragen bij aan de bij vlagen psychedelische en hippie-achtig sfeer die herinneringen oproept aan de kaleidoscoop-achtige beelden uit de jaren ’60 en bands en artiesten als Jimi Hendrix en Pink Floyd. Met het debuutalbum ‘My Baby Loves Voodoo’ en de Voodoo Électrique-shows zijn dergelijke associaties ook niet van de lucht. Zo is een mogelijk verband met het album Electric Ladyland van de Jimi Hendrix Experience – met onder meer Voodoo Chile – immers al snel gelegd.
Maar de muziek is niet louter te typeren als retro. Naar mijn idee schuilt de kracht van deze formatie juist in de spannende en broeierige mix van stijlen. Naast (delta)blues, boogie, soul, funk en gospel weet de band de muziek ook te injecteren met een flinke dosis hypnotiserende trance waarbij het de op de loer liggende eentonigheid van repeterende ritmes op fraaie wijze weet te omzeilen met verrassende en inventieve breaks. Daarmee weet My Baby tot groot enthousiasme van het publiek een eventueel dreigende waakvlam keer op keer weer van brandstof te voorzien en tot een vreugdevuur te ontsteken.
Het blijft verbazingwekkend hoe deze drie koppen tellende formatie er in slaagt met slechts twee gitaren, drums en zang een dergelijke volle sound te creëren. De opzwepende drumpartijen van geweldenaar Joost van Dijck, het fraaie en krachtige stemgeluid van zus Cato en het lyrische (slide)gitaarspel van Daniel ‘Dafreez’ Johnston blijkt dan ook een gouden combinatie. En vanavond laat de band horen dat sterke nummers als Mad Mountain Man, Money Man, Uprising en Remedy ook live fier overeind blijven.
Met de albums ‘My Baby Loves Voodoo!’ en ‘Shamanaid’ en de wervelende live-shows in het kader van de Voodoo Electrique Tour bewijst My Baby eens temeer dat de nationale en internationale erkenning volkomen terecht is. En dit een band is om in de toekomst nauwlettend in de gaten te houden.
Tekst: Rick Warner || || Photos: © Rijno Boon Photography
