Singer-songwriter overtuigt in Nijmeegse kapel
Het optreden van de Amerikaanse singer-songwriter Nathan Bell in de Nijmeegse Mariënburgkapel mag met recht bijzonder genoemd worden omdat zijn muziek en vaak politiek getinte en sociaal bewogen teksten juist in deze ‘gewijde’ ruimte van dit voormalige Godshuis een extra dimensie meekrijgen en daarmee bepaald niet aan dovemansoren gericht zijn.
Met het optreden van vanavond bewijst Nathan Bell dat een man met slechts een gitaar en een mondharmonica je als luisteraar tot in de diepste vezel kan raken. Dit komt mede door het rauwe, intense en melancholische stemgeluid waarmee hij zijn veelal politiek geëngageerde nummers ten gehore brengt. De ogenschijnlijke eenvoud van zijn songs is bedrieglijk want de muziek en zeker de doeltreffende teksten zijn voor een goed toehoorder van een grote poëtische en cynische schoonheid.
Vanavond krijgt het publiek de nodige songs te horen van zijn meest recente album ‘Love>Fear (48 hours in traitorland)’ waaronder het prachtige en desolaat aanvoelende The Big Old American Dream, het bluesy The Long Way Down en Hard Weather (met gitaar en mondharmonica). Maar ook Coal Black Water dat beschouwd kan worden als een aanklacht tegen de onomkeerbare verwoesting van fraaie natuurgebieden door ongebreidelde mijn-exploitatie en het onzinnige plan van president Donald Trump om de oude kolenmijnen weer open te stellen.
Raise Your Fist
Bijzonder fraai is ook het eveneens van het album ‘Love>Fear (48 hours in traitorland)’ afkomstige en activistische Raise Your Fist waarin hij niet alleen onverhuld oproept tot actie maar ook een eerbetoon brengt aan de twee zwarte Amerikaanse atleten die aangespoord door de blanke Australiër Pete Norman de in een zwarte handschoen verpakte vuist opstaken tijdens de overwinningsceremonie op de Olympische Spelen van 1968 in Mexico-Stad.
‘Love>Fear (48 hours in traitorland)’ is tot stand uit zijn ongenoegen over de verkiezing van de uiterst onvoorspelbare en onbetrouwbare Donald Trump als president. Deze ‘slap in the face’ van talloze Amerikanen weet hij op dit album met een onverzettelijke strijdvaardigheid aan de kaak te stellen. Dit doet hij onder meer in het vanavond ook ten gehore gebrachte Traitorland (rules for living in) waarin hij verwoordt hoe eenvoudige, vaak goedmenende lui zich verblind door angst en machteloosheid laten meeslepen door hatelijke politieke praktijken in een hopeloos verscheurde natie.
Naast een aantal nummers van het in 2015 uitgebrachte album ‘I Don’t Do This For Love, I Do This For Love’ waaronder het titelnummer krijgen we vanavond met American Gun en My Town ook twee prachtige nieuwe, nog niet op album verschenen songs te horen. Navraag bij Nathan Bell leert mij dat deze songs bestemd zijn voor een binnenkort te verschijnen EP die ‘The Valley’ gaat heten.
De pracht van deze nieuwe songs en het optreden van vanavond schept reden genoeg om hier alvast met genoegen naar uit te kijken want hiermee bewijst de uit Signal Mountain, Tennessee afkomstige Nathan Bell (57) eens temeer tot de grote songwriters van het Zuiden van de Verenigde Staten te behoren.
Tekst: Rick Warner || Photos: © Henk Beenen
