Navarone & Robin Borneman in Willem Twee

(Column)

Music soothes the soul.

Zaterdag avond 14 april ben ik aanwezig bij Willem Twee in Den Bosch voor het optreden van de meer dan fantastische rockband Navarone met de eveneens zeer getalenteerde Robin Borneman in het voorprogramma. Deze avond behoeft uiteraard een review. En dan krijg ik te maken met de grote vrees van schrijvers: een “writers block”…..

Uiteraard kan ik alle superlatieven aanhalen om de guys terecht de hemel in te prijzen. Maar wordt dat niet al door bijna alle magazines gedaan? Wil ik in herhaling vallen? Of ga ik voor een originele column? Wat zou er gebeuren wanneer ik het over een andere boeg gooi? Een column schrijven in het gedachtengoed van de mannen die staan voor hun liefde voor de muziek, waar het artiestenbloed door de aderen stroomt en die met volle teugen genieten van elk optreden weer.

Want ook ik, als toeschouwer, geniet met volle teugen elk optreden weer, met een grote hoofdletter G. Wanneer je door omstandigheden het jaar 2017 grotendeels aan je voorbij hebt moeten laten gaan en 2018 voornamelijk in het teken van herstel zal komen te staan, is muziek helend en het beste medicijn voor mij gebleken. Dat herstel en de tijd die het vergt op de nodige onwetendheid en onbegrip van mensen stuit en daarom ongevraagd jouw spaarzame energie opeist, is vermoeiend. Ik had afgelopen week helaas zo’n week en dan kun je door deze mannen en hun fijne muziek gelukkig je zinnen verzetten.

Robin Borneman zit inmiddels onder mijn huid. Zijn stem heeft een hypnotiserende werking op mij en zijn songs raken mij diep. Ik hoor ze, ik voel ze, ik beleef ze en ik huil. Tranen om wat is geweest, tranen om wat nog komen gaat en gelukkig ook tranen van geluk. Robin is een meester in poezie in een heel fijn jasje gegoten.

Een stijlencombinatie die verrast en mij ontroert, die tot mijn verbeelding spreekt en mij meeneemt in zijn avontuur. Hij bezingt zijn reis van angst, wanhoop, en liefde met alleen een gitaar als begeleiding. Soms heb je niet meer nodig dan dat. De verrassing in het laatste nummer, een cover van Eddy Vedder’s Into the Wild, samen met frontman van Navarone Merijn van Haren is de terechte kers op de taart.

De mannen van Navarone zijn mij erg dierbaar. De blijk van herkenning en waardering dat je erbij bent tijdens het optreden, een knipoog, duim omhoog of een welgemeend knikje mijn kant op tijdens het spelen, maakt dat mijn energie level omhoog schiet. Het zijn zeer getalenteerde muzikanten, fantastische song writers maar bovenal stuk voor stuk hele lieve, sociale en warme mensen.

Hun kracht ligt in het enthousiasme, het samenspel, het plezier en dit aan het publiek weten over te brengen. Navarone staat synoniem voor feest en zij zijn grootmeesters in het leven vieren. Wanneer je in staat bent om met het nummer Sage mij minutenlang in totale vervoering en trance weet te brengen en met Days of Yore bij mij een gevoelige snaar weet te raken die jarenlang achter een muur verborgen heeft gezeten, ben je in mijn ogen heel erg groot.

En daarom prijs ik Robin Borneman en de mannen van Navarone op deze manier de hemel in. Deze hemel omdat ze het vermogen hebben om mij even alles te kunnen laten vergeten, om het ultieme genieten weer te gewaarworden. Ze hebben het vermogen om de littekens op mijn ziel te verzachten en te balsemen.