Broeierig spannend optreden North Mississippi Allstars
Afgaande op het meest recente en fantastische album World Boogie Is Coming zijn de verwachtingen voor het concert van de North Mississippi Allstars op voorhand al hooggespannen. Gelukkig maken de broertjes Dickinson de verwachtingen vanavond volkomen waar. En is het muziekminnende publiek in de kleine zaal van Podium Roepaen getuige van een broeierige spannend en bijzonder optreden.
Het voorprogramma – verzorgd door Lightnin’ Malcolm die later vooral de baspartijen voor zijn rekening neemt bij de North Mississippi Allstars – is al een voorbode van al het moois wat nog komen gaat. Met zijn messcherpe southern blues weet hij de toehoorders al aardig in de juiste stemming te krijgen. Als later de kern van de North Mississippi Allstars – bestaande uit de broertjes Luther (gitaar en zang) en Cody Dickinson (drums en zang) – zich op het podium voegen heerst in de kleine volgepakte zaal al een zweterige atmosfeer die mooi past bij de entourage en muziek van dit illustere gezelschap uit het zuiden van de Verenigde Staten.
Muddy Waters
De ontegenzeggelijke Southern blues-invloeden zijn geenszins verwonderlijk, wetende dat de broertjes Dickinson zoons zijn van Memphis blueslegende Jim Dickinson. Gevolg dus van de bekende ‘paplepel’. Zo nu en dan doemt dan ook – ingegeven door het fabelachtige (slide)gitaarspel van Luther Dickinson – de associatie op met oude blueshelden als Muddy Waters, Robert Johnson, Sonny Boy Williamson en Leadbelly. Maar vergelijkingen met The White Stripes, Captain Beefheart en Bo Diddly zijn ook niet van de lucht.
De North Mississippi Allstars spelen vanavond een groot aantal nummers van het laatste album waaronder het heerlijke Meet Me In The City, het smakelijk groovende Turn Up Satan, het obscure Boogie, het onheilspellende Snake Drive en het Iggy Pop-achtige nummer Rollin ‘N Tumblin. Aan het einde van de set volgt ook nog Goin’ To Brownsville waarmee Luther Dickinson – die eerder deel uit maakte van The Black Crowes – eens temeer bewijst een geweldig gitarist te zijn.
Gedurende het optreden wisselen de heren veelvuldig van de beschikbare instrumenten (gitaren, piano, grote trom, wasbord). Op een gegeven moment pakt Luther Dickinson zelfs een electrisch versterkt conservenblik met
twee snaren en weet daar een weergaloos geluid uit te trekken. Het is ook genieten geblazen als broer Cody naar voren stapt en bij een nummer een wasbord omhangt en de lead-zang voor zijn rekening neemt.
Een ander mooi moment dient zich aan als Cody Dickinson een obscuur masker op zet en het nummer Granny Does Your Dog Bite ingezet wordt. Als de heren vervolgens – tot groot enthousiasme – met percussie-instrumenten het podium afstappen en zich al zingend door de zaal bewegen maken zij het publiek op intieme wijze deelgenoot. Afsluiter is een prachtige instrumental waar de southern blues van af druipt als condens op een gloeiend hete plaat.
De organisatie van podium Roepaen mag met recht trots zijn dat zij deze bijzondere band in huis heeft weten te halen. Want dit is nou typisch zo’n concert waarvan je later met trots kan zeggen: ‘Daar ben ik maar mooi bij geweest’.
