De elektronische popmuziek van ANNA-ROSE

Er zijn van die songs die zich ongemerkt in je brein nestelen. Je pikt iets op via internet. En je neuriet het vervolgens de hele dag. In de bus op weg naar school of werk. Zittend achter de pc. Op de fiets naar bijvoorbeeld de sportschool. Zo’n liedje is ILYF. Voluit I Love Your Face. Catchy-as-hell zouden de Engelsen zeggen. De eerste single van en kennismaking met de band ANNA-ROSE, met Anna-Rose Clayton als frontvrouw.  Natuurlijk komt dit nummer ook vanavond in Alkmaar voorbij. Als afsluiter. En, gedwongen door de omstandigheden, in een wat aangepaste versie. 

Stripped-down optreden

Want het blijft lastig. Aan de ene kant wil je graag voluit willen spelen, zonder rekening te houden met de omgeving. Aan de andere kant is daar de locatie waar gespeeld wordt. Soms, zoals vandaag, met bovenburen die men liever niet wil opzadelen met geluidsoverlast. En dus moet ANNA-ROSE het vanavond doen zonder de uitgebreide drumkit en met de nodige beperkingen qua volume.

Eigenlijk een stripped-down optreden op een plek – een winkel van de HiFi-Klubben keten – waar je qua geluid graag het onderste uit de kan zou willen halen. Erg? Niet echt, ook al kost het wat zweetdruppels om tijdens de soundcheck een goede balans te vinden tussen synths, elektronische drumpads en zang. En tussen de luidsprekers voor het publiek en de monitors voor de vier bandleden. Kleine probleempjes, bijna onlosmakelijk verbonden met een popronde-optreden.

Leren omgaan met stress

“Ja, de omstandigheden zijn soms best lastig”, vertelt Anne-Rose Clayton kort na haar optreden. “Wat dat betreft maak je van alles mee. Een PA-systeem wat niet werkt, geen geluidsman, soms maar een half uur tijd voor de opbouw en soundcheck. Dat soort dingen dus. Dat geeft stress. En dan is de popronde is dan een prima leerschool. Je ziet dat dingen lukken, het maakt je zekerder. Ik merk dat we heel snel en strak kunnen opstarten en opbreken.

We zijn echt een team geworden. Een team dat ook zonder te repeteren zijn liedjes kan neerzetten. Een mega-verschil tussen wat we deden voor al deze popronde-optredens en nu. Dit is gewoon wat je als beginnende band het liefst wilt doen, heel veel spelen.”

 

Sicke synths, goede beats, lekkere hooks

Aan welke eisen moet een goed ANNA-ROSE liedje voldoen? Natuurlijk verschilt het wat van song tot song maar de grootste gemene deler is toch een interessante tekst en een goed pakkend refrein. En dat, zoals Anna-Rose het omschrijft, “het liefst in combinatie met wat sicke synths, goede beats en lekkere hooks”. En ja, het moet dansbaar en energiek zijn. Dat ze soms wat commentaar krijgt op het vrolijke karakter van haar songs doet haar weinig.

‘Weet je, je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken, dus er zullen altijd mensen zijn die kritiek hebben op wat we doen. Prima, dat mag. Voor onszelf weten we dat het goed zit. Soms wat springerig, soms meer ingetogen. We zijn geen standaard bandje, we zijn ANNA-ROSE.  Drie stoere meiden, zingend en achter de synths; een stoere man achter de drumkit.”

I Love Your Face

Interessante tekst? Pakkend refrein? Die andere kenmerken van een ANNA-ROSE liedje? Het nummer I Love Your Face heeft het allemaal. “Eigenlijk zijn het twee verhalen die door elkaar heen lopen”, vertelt Anna-Rose. “Je realiseren dat mensen naar de Primark lopen om de goedkoopste shit op kledinggebied te kopen, terwijl het ook anders kan. Doorsparen voor iets goeds, zonder dat labeltje ‘Made in India’ of ‘Made in Bangladesh’. Iets dat niet onder beroerde omstandigheden is gemaakt. Je realiseren dat je eigenlijk fout bezig bent en het toch doen. Dat is het ene verhaal. En daar wilde ik iets goeds tegenover zetten. Ook het mooie in iemand zien. Dat is, na wat jammen met mezelf, het refrein ‘I Love Your Face’ geworden. Misschien een gekke combinatie en misschien kan het wel helemaal niet, maar het voelde goed zo. Gewoon doen dus.”

Leven na de popronde

Is er leven na de popronde? Natuurlijk. Plannen genoeg wat ANNA-ROSE betreft. Nieuwe songs schrijven, die met elkaar uitwerken en repeteren, en vervolgens uitbrengen.  Het liefst in combinatie met visuals. Op weg naar een EP die ergens na de zomer van 2019 in de planning staat, maar die op dit moment nog niet echt prioriteit heeft. Want het moet, in de woorden van Anna Rose, wel een beetje relaxt blijven.  En natuurlijk spelen, liefst zo veel mogelijk. Voorprogramma’s, wellicht wat kleine tourtjes en misschien ook wel een tripje naar het geboorteland van Anna-Rose Clayton. “Met de band spelen in Londen lijkt me vreselijk leuk.” ANNA-ROSE, een band om in de gaten te houden.

Tekst en foto’s: Herman Sixma