Jimi Hendrix komt tot leven in DRU Cultuurfabriek
Je hebt coverbands en je hebt artiesten die leven naar hun voorbeeld. De grootste Jimi Hendrix fans weten dat de eveneens in Seattle geboren Randy Hansen een goed voorbeeld is van dat laatste. Waarschijnlijk is er geen enkele artiest die qua sound, beleving en zelfs uiterlijk zo dicht in de buurt komt van zijn voorbeeld. Zijn Hendrix-imitatie komt akelig dicht in de buurt van de meester zelf en als je hem, zoals vanavond in de DRU Cultuurfabriek, live hoort en ziet spelen zou je dan ook zweren dat Jimi Hendrix nog leeft.
Bezig aan een korte tour door Nederland staat Randy Hansen vanavond op het podium van de DRU Cultuurfabriek in Ulft. Als hij even na half tien op het podium verschijnt geeft hij het publiek ruim anderhalf uur het gevoel hoe het was om in de jaren zestig bij een concert van Jimi Hendrix te zijn. Bij set-opener Stonefree weet Hansen, zoals een grootmeester betaamt, direct te overtuigen met de nodige onnavolgbare gitaar-licks. Hij speelt met zijn tanden en legt de gitaar achter in zijn nek, iets wat hij gedurende de show nog een aantal keren herhaalt.
Uiteraard horen we voornamelijk Jimi Hendrix songs voorbij komen, maar wel met dien verstande dat Hansen hier graag mee experimenteert om daarna steevast terug te keren naar de basis. Zo laat hij vanavond Papa Was A Rollin’ Stone (bekend van The Temptations) naadloos over gaan in Foxy Lady. Hoewel velen het zelf niet bewust hebben meegemaakt en dit alleen maar kennen van beelden, brengt de sfeer van dit optreden je onmiskenbaar naar de jaren zestig. Naar de tijd van ‘Love, Peace & Happiness’ en vooral ook ‘Sex, Drugs & Rock ’n Roll’. Naar LSD en andere drugs die in 1970 uiteindelijk ook naar de afgrond van Jimi Hendrix leidde.
Europese ritmesectie
Randy Hansen en zijn band zijn gekleed in de flamboyante veelkleurige stijl van jaren ’60, alsof ze er zo uit zijn weggelopen. De strakke ritmesectie komt uit Duitsland. In Europa werkt Hansen al jaren samen met een vaste band en crew. Al sinds 1992 is Manni van Bohr de vaste drummer en bassist Ufo Walter speelt al een decennia lang in de band. En dat is ook te merken, het trio is volledig op elkaar ingespeeld.
Hier is duidelijk geen sprake van zo maar een tribute- of coverband. Randy Hansen is in de huid gekropen van Jimi Hendrix. Zeker in zijn spel en voorkomen, maar ook in zijn mimiek en bewegingen. Vanavond begeeft Hansen zich zo nu en dan in de zaal om tussen het publiek los te gaan in lyrische gitaarsolo’s. Als hij vervolgens terug op het podium springt om verder te soleren blijkt er, ondanks zijn 62 jaar, niets mis met zijn lenigheid. Naast klassiekers als Purple Haze, All Along The Watchtower, Machine Gun en natuurlijk Hey Joe (waarin hij het publiek trakteert op een verrassend intro) laat hij ook verrassend mooi eigen werk horen in de stijl van Hendrix.
‘Apocalypse Now’
Sinds 1977 staat Randy Hansen te boek als de beste vertolker of reïncarnatie van Jimi Hendrix. Maar alleen daarmee zouden we hem te kort doen want hij heeft al vele malen bewezen veel meer in zijn mars te hebben. Zo werkte hij samen met onder andere Bob Seger en REO Speedwagon en speelde hij mee met de echte Experience. Maar hij componeerde ook de 17 minuten lange soundtrack van de in 1979 uitgekomen film ‘Apocalypse Now’, een film over de Vietnamoorlog van de bekende regisseur/producer Francis Ford Coppola.
Randy Hansen en band sluiten set af met een heerlijke, bijna 15 minuten durende uitvoering van Voodoo Child om vervolgens in de toegift met Johnny B Good een ode te brengen aan de onlangs overleden Chuck Berry. Hierin laat Hansen nogmaals een onuitwisbare indruk achter met zijn virtuoze gitaarspel en kan het publiek met een goed jaren ’60 gevoel huiswaarts keren.
Tekst:Benno Arends|| Photo’s: Edwin Hunter Fotografie
