Indierock veteraan keert na jaren van stilte terug
Na jaren van stilte, waarin hij vooral werkte aan film- en theatermuziek en drie nagenoeg gereed zijnde albums weggooide, bewijst de Nederlandse indierock veteraan Roald van Oosten met het album ‘Oh Dark Hundred’ nog altijd springlevend te zijn. Twaalf splinternieuwe songs die doorgaan waar hij bijna tien jaar geleden als frontman van de rockbands Caesar en Ghost Trucker stopte. Liedjes over katten, ruimteschepen en ruimtereizen. Maar vooral ook liedjes over zijn eigen aardse bestaan, gebracht onder zijn eigen naam. Vanmiddag treedt Van Oosten onder zijn eigen naam op in het kasteel van Baexem.
‘De Limburgers heten u welkom’ staat er bij Weert als ik de provinciegrens tussen Brabant en Limburg passeer. Op weg naar Baexum, of meer precies, op weg naar Kasteel Baexem. Links en rechts van de weg de Nederlandse driekleur en borden waarop verse asperges te koop worden aangeboden. Verder lege wegen. Aangekomen bij het kasteel – eigenlijk een soort buitenplaats – staat Roald van Oosten met zijn band in een zaaltje te soundchecken. ’Niet te hard, zo?’ vraagt hij. Om vervolgens verder te gaan met het afregelen van de electronica. ‘Nog even horen hoe Snug klinkt….’.
De Heerlijkheid van Baexem
Eigenlijk is het te gek voor woorden. Alom lovende recensies voor zijn nieuwe album ‘Oh Dark Hundred’ – een legerterm die verwijst naar de donkere nachtelijk uren – en een op stapel staande tour langs de bekende Nederlandse poppodia. En dan staat Roald van Oosten zomaar op een zondagmiddag in een piepklein zaaltje in Baexem. Als muzikale afsluiting van de maandelijkse cultuursalon, georganiseerd door die stichting met de prachtige naam: De Heerlijkheid van Baexem. Vanmiddag is er naast muziek ook aandacht voor literatuur en performances.
Performances
Het performance deel wordt ingevuld door Marie van Vollenhoven. Eerst laat zij, samen met Jesse Passenier, fragmenten zien van de multimediale mime- en muziekvoorstelling BLACKWHITE GAME. 
Digitaal schilderen met licht-, animatie- en videoprojecties, in combinatie met piano en drums. Fascinerend. Daarna, samen met acteur Diederik Honing, volgt een mix van beeld en tekst onder de titel Opgetogica. Net zo fascinerend. Het programma wordt afgesloten door Paul Damen, schrijver en samensteller van de bundel Bloemen van het Kwaad, met gedichten van dictators. We leren dat zelfs Robespierre zelfinzicht had en de dichter Jozef Stalin in Rusland werd gecensureerd Maar ook dat Ceausescu als dichter prutswerk leverde en dat het dichtwerk van dictators veel pulp bevat.
Gedreven en intens
Aan Roald van Oosten de taak om de liefhebbers van performance, literatuur en muziek met een tevreden gevoel huiswaarts te laten keren. Dat lukt moeiteloos bij degenen die blijven, maar een deel van het publiek lijkt na de pauze toch te zijn afgehaakt. Misschien toch nog iets te luid? De ongeveer dertig blijvers zien een gedreven en intens spelende Roald van Oosten. Bijgestaan door Frank van Roessel (basgitaar), Bart Hoevenaars (gitaar) en Dave Menkehorst (drums) zet de band een meer dan uitstekende set neer.
Natuurlijk kunnen Van Oosten en zijn band niet voluit gaan vanmiddag; daarvoor is de ruimte simpelweg te klein en te weinig afgestemd op live-muziek. Maar wat komen die science fiction achtige bliepjes, die zwevende tonen uit de synthesizer en dat samenspel van de gitaren lekker over. En wat klinkt de soms driestemmige samenzang heerlijk. Roald van Oosten is weer helemaal terug. Met band, veel nieuwe nummers en een aantal nummers uit zijn Caesar en Ghost Trucker periode. Binnenkort maar eens kijken hoe mooi het klinkt in de echte popzalen.
Tekst en Foto’s: Herman Sixma
