Groot en terecht eerbetoon aan Robert Nesta Marley (1945 – 1981)
Met hun Tribute2BobMarley-show voert de Amsterdamse formatie de Rootsriders – in 2006 opgericht als eerbetoon aan Robert Nesta Marley – een goed gevuld Luxor Live mee door de muzikale nalatenschap van de grootste Jamaicaanse superster en absolute King of Reggae die op 11 mei 1981 op 36-jarige leeftijd overleed. Natuurlijk kent iedereen alle door de Rootsriders met passie gespeelde nummers en klassiekers die vanavond de revue passeren. Hetgeen de uitgelaten sfeer alleen maar ten goede komt.
Een verwachtingsvol Luxor Live wordt allereerst met onder meer Is This Love lekker op stoom gebracht door Miss Sugar. Als daarna zanger en frontman Junior Tecla – met zijn lange dreads en voorkomen heeft hij wel iets weg van de meester zelf – zich op het podium meldt wordt het nummer Exodus ingezet en komt de zaal onder zijn opzwepende aanvoering verder in beweging. Zeker als hij op een gegeven moment van het podium springt en het met het publiek in de zaal op een jumpen zet. Eenzelfde enthousiasme weet Junior vervolgens over te brengen met nummers als I Shot The Sheriff, Could You Be Loved, Iron Lion Zion en Jammin’.
Als de band daarna een medley inzet is het de beurt aan Mitchell Brunings om de leadzang voor zijn rekening te nemen. Brunings geniet nationale bekendheid sinds zijn optreden in The Voice Of Holland waarin hij met zijn fraaie uitvoering van Redemption Song door wist te dringen tot de finale. Met een zelfde bevlogenheid is Brunings vervolgens leadzanger in bewogen en beladen songs als Survival, Zimbabwe, Top Ranking, Ride Natty Ride en Ambush In The Night. Daarmee is duidelijk dat vanavond Marley's album Survival centraal staat.
Met Three Little Birds en One Love is de bezongen materie wat luchtiger van aard. Maar Buffalo Soldier – over het inzetten van de zwarte bevolking in de Amerikaanse burgeroorlog – behandelt weer een pijnlijker historisch thema. Hetzelfde geldt voor Concrete Jungle waarin gitarist Huey Buitendorp overigens heerlijk soleert. Dit doet hij later ook in de klassieker No Woman No Cry waarin evenwel een glansrol is weggelegd voor één van de Antilliaanse achtergrondzangeressen die met een ongekende power laat horen dat zij over een fantastische stem beschikt.
Tegen het einde van de set keert Mitchell Brunings terug op het podium. Als de gitarist het overbekende intro inzet weet het publiek verdomd goed wat er komen gaat. Ter inleiding spreekt Brunings de zaal even ernstig toe met een boodschap die als strekking heeft dat ‘er van die nummers zijn je in moeilijke tijden telkens weer tot steun zijn en je ergens door heen slepen’. Zichtbaar geroerd en tot groot enthousiasme van de zaal brengt hij daarna 'zijn' Redemption Song ten gehore.
Hoewel het opmerkelijk is dat zelfs zwaar beladen thema’s en teksten over politieke- en sociaal-maatschappelijke misstanden in nummers als Exodus, Survival, Zimbabwe, So Much Trouble en Ambush In The Night – over een politieke moordaanslag op Bob Marley in 1976 – zo’n uitgelaten dansend feestje opleveren. Hier kan alleen maar uit geconcludeerd worden dat vanavond het leven van Bob Marley uitbundig gevierd wordt.
Het is hoe dan ook het onweerlegbare bewijs dat het muzikale ‘erfgoed’ van Robert Nesta Marley onsterfelijk en van alle tijden is. Het is dan ook fijn te weten dat een band als de Rootsriders zijn tijdloze en invloedrijke muziek in Nederland met verve en passie levend houdt.
