Fluisterzachte folkmuziek uit Noorwegen
Voorzichtig baant ze zich een weg door het op de vloer zittende publiek. Op kousenvoeten, gekleed in een zwierige zwarte jurk. Klaar om het publiek te laten genieten van haar luisterliedjes waarin je gemakkelijk het desolate Scandinavische landschap zou kunnen herkennen; Siv Jakobsen.
Vanavond staat deze opvallende Noorse zangeres op het podium van houtzaagmolen De Ster in Utrecht. Romantische en melancholieke volksmuziek, vertolkt in een omgeving die meer dan recht doet aan het karakter van de liedjes en georganiseerd door poppodium Ekko. Muziek in de stijl van Ane Brun, Angel Olson en Laura Marling. Liedjes als pagina’s uit een dagboek.
Nederland is inmiddels bekend terrein voor Siv Jakobsen. Bladerend in haar dagboek komen we een aantal eerdere optredens in ons land tegen. Zo stond ze eind 2016 in het voorprogramma van Bear’s Den in de Melkweg, maakte zij begin 2017 deel uit van het Eurosonic Noorderslag programma in Groningen en gaf zij in april 2017 een intiem optreden in de Tuinzaal van Paradiso Noord. Maar een houtzaagmolen als podium? Nee, dat is nieuw voor haar. Maar wat een mooie plek voor de promotie van haar nieuwe album dat op 25 augustus 2017 verscheen en de toepasselijke titel ‘The Nordic Mellow’ meekreeg. Tien nieuwe songs waarvan er zes vanavond voorbijkomen in Utrecht, samen met wat vijf nummers van haar in 2015 verschenen EP ‘The Lingering’.
Hek om je hart
Het heeft wat geks, je optreden beginnen met To Leave You. Een lied over afscheid nemen. Of beter: over het gevoel afscheid te moeten nemen van een geliefde of dierbare, in de wetenschap dat dit beter is voor jezelf. Gek worden van de twijfel. Ja, ik hou van hem. Nee, ik weet zeker dat het niet gaat werken en dat hij of zij niet goed voor me is. Kon je maar een hek om je hart zetten, zodat je niet meer gekwetst kunt worden. ‘I don’t know for who I’m longing / Is it you or your reflection in my mind? / But I know now, what I am hoping for / Building cages ‘round my chest to leave you out / To leave you / To leave‘. Siv Jakobsen ten voeten uit. Soms somber en verdrietig omdat dingen net even anders lopen dan ze hoopte; dan weer boos en strijdbaar om alle frustraties van haar af te schrijven en te zingen. Zachtjes, dat dan weer wel.
‘Zachtjes’ is ook de opdracht die ik deze avond meekrijg van de tourmanager, als ik kort voor het begin van het optreden met hem de mogelijkheden voor het maken van wat foto’s doorneem. ‘Het zijn kleine, breekbare liedjes dus graag wat voorzichtigheid en terughoudendheid bij het maken van foto’s.’ Geen enkel probleem. Vanavond geen flitsende lichtshow en geen over het podium dartelende muzikanten en dus geen enkele noodzaak om de camera overuren te laten maken.
‘Zacht’ en ‘sfeervol’ zijn vanavond de toverwoorden. Voor het publiek dat in een soort halve cirkel om het podium op de grond zit en niet of nauwelijks reageert op de suggestie van Siv om wat dichterbij te komen of desnoods lekker languit te gaan liggen. Maar ook voor de twee muzikanten op het podium. Naast Siv Jakobsen is dat Einar Stray op toetsen.
Klein en breekbaar
Je zou het optreden van Siv Jakobsen en Einar Stray kunnen omschrijven als ‘what you see is what you get’. Geen overbodige fratsen, geen batterij aan percussie-elementen, geen strijkinstrumenten uit een doosje. Nee, Siv op gitaar en zang, summier begeleid door Einar op elektronische piano en af en toe zijn tweede stem. Klein en breekbaar, in zowel de wat donkerder nummers van de EP ‘The Lingering’ als de net wat strijdlustiger en bozer klinkende songs van het recent verschenen debuutalbum ‘The Nordic Mellow’.
Van de EP ‘The Lingering’ springen vooral Dark en How We Used To Love eruit, maar ook Fix You dat als tweede en laatste nummer van de toegift wordt gespeeld, eruit. Van ‘The Nordic Mellow’ blijven met name Shallow Digger, het solo gespeelde Blanket en Like I Used To hangen. ‘You don’t love me like you used to / And I don’t love you like I used to / I love you too much‘. Te weinig liefde is niet goed, te veel liefde kan ook gevaarlijk zijn. Gelukkig is daar altijd nog dat dagboek om je gevoelens in te verwoorden en mee te delen. En natuurlijk de liedjes.
Tekst & Foto’s: © Herman Sixma
