Meeslepende alt-country en prairie-folk van The Deep Dark Woods
In het kader van een Europese tournee speelt de alt-country en americana band The Deep Dark Woods vanavond in een goedgevuld muziekcafé van Podium Roepaen in Ottersum. Daags voor dit optreden stond de band nog op het podium van Paradiso. Als opvolger van de prachtige plaat Place I Left Behind bracht deze uit Saskatoon, Canada afkomstige band met Jubilee alweer het vijfde studio-album uit.
Van het onlangs uitgebrachte en fraaie album Jubilee komt vanavond uiteraard een aantal nummers voorbij. Maar gelukkig spelen The Deep Dark Woods ook eerder werk van onder meer de – zo mogelijk nog mooiere – voorganger Place I Left Behind.
Zo trapt de band vanavond af met het titelnummer van deze plaat. Gevolgd door Back Alley Blues, eveneens van dit album. Hoewel deze nummers meer ingetogen te noemen zijn, maken ze wel meteen duidelijk dat hier sprake is van een band die – gespeend van alle fratsen en franje – meeslepende en emotievolle muziek maakt met sterke teksten en mooie meerstemmige zangpartijen. Bij The Deep Dark Woods gaat het ontegenzeggelijk om de muziek.
The Deep Dark Woods maken overweldigende alt-country en americana met een groezelig randje. Ook wel omschreven als prairie-folk. Maar de muziek voert de bewogen luisteraar net zo goed diep mee het donkere bos in. Vooral de mooie meerstemmige vocalen, het subtiele gitaarspel van met name Clayton Linthicum en de verhalende teksten geven de muziek een intens en ongerept karakter mee.
Naast het stemgeluid van zanger/gitarist – en voornaamste songschrijver – Ryan Boldt, worden de fraaie achtergrondvocalen verzorgt door bassist Chris Mason en drummer Lucas Goetz. Opvallend is ook dat toetsenist Josh Oliver bij een aantal nummers zijn hammond-keyboard inruilt voor een gitaar.
Bob Dylan
Met het nummer 18th Of December voert de band het tempo iets op. Om het publiek vervolgens te verrassen met de gospel Glory Halleluja. Daarna volgen met A Voice Is Calling, Bourbon Street en de titeltrack nog drie nummers van het meest recente album. Tot genoegen van het publiek spelen The Deep Dark Woods ook een heerlijke bluesy uitvoering van Bob Dylan’s Shake Shake Mama. Later in de set speelt de band met Sweet Marie overigens nog een nummer van Dylan.
Leopold Canal
Maar Podium Roepaen krijgt met Two Time Loser en het titelnummer Winter Hours ook werk te horen van dit uit 2009 afkomstige album. Evenwel lijkt de band – na al het moois – het beste voor het laatst bewaard te hebben als ze in de toegift afsluiten met het magnifieke The Banks Of Leopold Canal. In dit nummer komen alle genoemde kwaliteiten op indrukwekkende wijze samen. Daarmee nemen The Deep Dark Woods – die twee jaar eerder al op ditzelfde podium stonden – op overtuigende wijze afscheid van het enthousiaste en muziekminnende publiek.
Na afloop spreek ik even met toestenist/gitarist Josh Oliver en dan blijkt dat hij tijdens deze tour de vervanger is van de oorspronkelijke toetsenist Geoff Hillhorst die verhinderd bleek te zijn. In de Amerikaan Oliver – die in tegenstelling tot de overige bandleden niet uit Saskatoon, Canada maar uit Knoxville, Tennessee afkomstig is – hebben de The Deep Dark Woods in ieder geval een waardige vervanger weten te vinden.
