Sfeervolle aftrap van Popronde 2016
De herfst nadert, tijd voor het jaarlijkse ‘Popronde’ spektakel. Een karavaan van muzikanten die in wisselende samenstelling tussen 15 september en 26 november door Nederland trekt. Van Middelburg, via Alkmaar, naar Sittard; van Leeuwarden naar Oss. Met optredens in poppodia, kroegen en alle mogelijke andere plekken waar gespeeld kan worden door bijna 140 deelnemende acts. Vanavond is de aftrap in Nijmegen. Met Frank van der Lende (3FM) als ceremoniemeester en de band The Fire Harvest als officiële openingsact.
Rikki Borgelt van de band Rondé gaf het, op de vraag van Frank van der Lende, treffend weer. De Popronde betekent voor bands vooral dealen met alle mogelijke shit die je kunt tegenkomen. Van optreden in een groot uitgevallen bezemkast, tot het uitvallen van de stroom in een lawaaiige kroeg. Meters maken onder soms de meest verrassende omstandigheden. De Popronde biedt bezoekers de mogelijkheid om kennis te maken met iets nieuws en verfrissends, maar vraagt tegelijkertijd flexibiliteit van elke muzikant. En flexibel zijn de vier mannen van The Fire Harvest. Eerst spelen in het café van Museum Het Valkhof, daarna een sessie in de St. Nicolaaskapel in het Valkhof park.
Wat er misschien wel te veel is aan sfeer bij de ‘Kapelsessie’, ontbreekt nagenoeg in het café van het Museum Het Valkhof. Een kale, steriele ruimte waar op de kopse kant een (onverhoogd) podium is gecreëerd. Naast de trap naar de bovenverdieping, net voor de gang naar de toiletten. Het kost nog flink wat moeite om gitarist Nicolai Adolfs zonder het verwijsbordje ‘toiletten’ op de foto te krijgen.
En het publiek? Eerst wat apathisch, dan langzaam uitdunnend tot de echte liefhebbers (een stuk of vijftien) overblijven. ‘Ach, dat zijn we wel gewend’, zegt Gerben Houwer (gitaar, zang) na afloop. ‘We spelen nu eenmaal voor een niche en dat is wat ons betreft prima. Het hoeft allemaal niet zo groot te worden.’
En die muziek is, vooral voor de liefhebbers van slowcore gemixt met altcountry, eigenlijk bloedstollend mooi. Meanderende gitaren, een basgitaar die af en toe grommend zijn weg zoekt, drumwerk dat nergens overheerst maar bij goed luisteren wel degelijk rake klappen uitdeelt. Muziek vol ingehouden dreiging die, zeker in de twee settings waar vanavond wordt gespeeld, nooit echt tot uitbarsting komt, maar wel degelijk die belofte in zich heeft. Wat zou het mooi zijn om de vier bandleden echt even helemaal los te zien gaan. Maar ja, het blijft natuurlijk wel een museum ……
Secret Holy Place
Ruim een uur later en twee honderd meter verderop tref ik de band opnieuw voor een kort optreden als onderdeel van de ‘Kapelsessies’. Vier nummers in de schitterende ambiance van de bijna 1000 jaar oude Valkhofkapel, waarvan de eerste twee songs worden opgenomen.
‘Akoestisch?’, suggereert de opnameleider. ‘Liever niet’, beslist Houwer. ‘Onze muziek leent zich eigenlijk niet voor een volledig akoestisch optreden’. Om vervolgens welwillend te reageren op het verzoek ‘of er dan asjeblieft zo zachtjes mogelijk gespeeld kan worden.’ Wat klinken The Patient, Working Man en Runner van het in 2016 verschenen album Singing, Dancing, Drinking prachtig. En wat geeft het laatste nummer Secret Holy Place mooi de sfeer weer.
Dan is het 22.00 uur. Tijd om de spullen weer in het karretje achter de auto te laden. Tijd om richting Utrecht/De Bilt te vertrekken. Maar niet na een afspraak gemaakt te hebben voor een wat meer uitgebreid interview met de leden van The Fire Harvest. Over hun visie op de muziek, het belang van zoiets ongrijpbaars als ‘sfeer’ en of ‘Singing, Dancing en Drinking’ te rijmen valt met de slowcore die zij op het podium brengen.
Tekst & Foto’s: © Herman Sixma
