Alternatieve rockband Villa Zeno debuteert met fris en catchy album
Dat er in Nederland op het gebied van alternatieve rock zo nu en dan prettige platen uitkomen is genoegzaam bekend. Zo ook het feit dat hier incidenteel aangename verrassingen tussen zitten. Het laatste geldt zeker voor het nieuwe album Self Made Woman van Villa Zeno. Drie jaar geleden bracht de band met In Front Of The Moon al een EP uit. En nu komt Villa Zeno dus met dit officiële debuut-album op de proppen.
De kersverse plaat van deze uit de Achterhoek afkomstige alternatieve rockband heeft de opmerkelijke titel Self Made Woman meegekregen. Een titel die op zijn minst twijfels oproept hoe dit te interpreteren. Maar de lyric ‘Out on the Streets of Life I pronounced it … Take a Look at my Baby He is His Lady’ doet vermoeden dat het hier geen carrière-vrouw betreft die het in het leven op eigen kracht ver geschopt heeft. Self Made Woman is een catchy rocksong waarin de heren alle aanwezige kwaliteiten weten te bundelen.
Hammond
Villa Zeno bestaat uit zanger/gitarist en songschrijver Jonah Falke, Jukka Kiviniemi (bas), Björn van der Boom (drums) en Timon Massop (keyboards). Falke is onmiskenbaar het creatieve brein van de band. Zo schrijft hij niet alleen alle teksten, hij is ook verantwoordelijk voor al het artwork. Op Self Made Woman maakt de band slim gebruik van een aantal gastmuzikanten onder wie Aili Deiwiks op viool, vocalisten Minka Hebing en Maxime Barlag en blazer Jos Jansen.
Een persoonlijke verademing doet zich voor als Tim Massop in het nummer King out of Honour zijn synths verruilt voor een Hammond orgel. Naar mijn idee sluit dit veel beter aan bij de alternatieve rock van Villa Zeno. Mede door de afwisseling en het toevoegen van verrassende elementen blijft het album boeien. Zo is de plotselinge bijdrage in Lady Dy van de klassiek geschoolde Aili Deiwiks – bekend van het gezelschap I Compani – op viool aangenaam verrassend. Hetzelfde geldt voor blazer Jos Jansen in het spannende en zuigende Bullit.
Rolling Stone
Naast funky-invloeden in James Brown = Dead en overtuigende rock & roll in het stevige King Out of Honour en het pakkende Screaming J Hawkins grijpt de band met songs als Home (waarin even subtiel Bob Dylan’s With no Direction Home, Like a Rolling Stone doorklinkt) en Do-Che-Ma-Ne zo nu en dan terug naar de eenvoud. Zeker ook in de ‘back to basic‘ tracks die verstoken blijven van alle ‘toeters en bellen’ blijft de band fier overeind. En krijgt het fraaie en wat hese stemgeluid van frontman Jonah Falke terecht ruim baan. Op Do-Che-Ma-Ne (Don’t Change My Name) wordt hij vocaal sterk bijgestaan door Maxime Barlag.
Met Self Made Woman heeft Villa Zeno een frisse, afwisselende en beklijvende plaat afgeleverd waarmee de band zich wat mij betreft op overtuigende wijze heeft gepresenteerd. En het bewijs levert dat ons land nog steeds met enige regelmaat talentvolle bands voortbrengt die de middelmaat weten te ontstijgen.
