Conor O’Brien weet publiek in Doornroosje muisstil te krijgen
Na het bejubelde debuut-album Becoming A Jackal uit 2010 en de sterke opvolger Awayland verscheen vorige maand met Darling Arithmetic de nieuwe plaat van Villagers, het geesteskind van de Ierse singer-songwriter en multi-instrumentalist Conor O’Brien. Daar waar O‘Brien op zijn platen nagenoeg alle instrumenten zelf bespeelt staat hij vanavond met een voltallige band op het podium van de grote zaal van het Nijmeegse poppodium Doornroosje.
Villagers opent de set van vanavond met het fraaie Darling Arithmetic (titelsong van het onlangs verschenen nieuwe album) en Set The Tigers Free, afkomstig van de alom lovend ontvangen debuut-plaat Becoming A Jackal. Gevolgd door Dawning On Me en Nothing Arrived van het album Awayland uit 2013. Dit is meteen de opmaat voor het verdere concert. Het publiek in Doornroosje krijgt vanavond een mix van nummers te horen die afkomstig zijn van de drie tot nu toe uitgebrachte albums.
Conor O’Brien op gitaar wordt vanavond bijgestaan door een complete band bestaande uit een bassist, een toetsenist, een harpiste en een drummer die zo nu en dan ook de trompet bespeelt. Deze muzikanten weten het geluid en de emotievolle teksten van O’Brien een gepaste intensiteit mee te geven op nummers als No One To Blame, Everything I Am en het schitterende Hot Scary Summer. Aangevoerd door O’Brien weet Villagers het publiek in Doornroosje geheel terecht muisstil te krijgen.
Als halverwege het nummer Memoir iemand in het publiek vooraan bij het podium flauwvalt stopt een bezorgde O’Brien onmiddellijk met spelen en reiken twee bandleden een flesje water aan. Pas als hij er zeker van is dat de vrouw in kwestie het goed maakt zet O’Brien het nummer weer in. En vervolgt Villagers de set. Ook dit tekent de persoon Conor O’Brien.
De gevoelige, bijna mysterieuze indie folk van Villagers is toch vooral muziek om aandachtig naar te luisteren. De sterke en emotievolle teksten gevat in poëtische vertellingen worden door O’Brien bezongen met een breekbaar stemgeluid. Gedragen door de muziek maakt dit de nummers tot dromerige en intense luisterliedjes. Daarmee bewijst O’Brien naast een veelzijdig muzikant vooral ook een begenadigd en uiterst talentvol liedjesschrijver te zijn.
Als de band tegen het einde van de set na het nummer The Waves het podium verlaat blijft O’Brien alleen achter op het podium en speelt en zingt hij op even overtuigende wijze de nummers Ship Of Promises en Jackal. Als de voltallige band daarna terugkeert krijgt dit optreden een sterk en passend slot met de single van de nieuwe plaat Darling Arithmetic, het prachtige en gevoelige Courage.
Tekst: Rick Warner // Foto’s: PrickenPics (Peter Pricken)
