Verhalenteller kiest voor Nederland als thuisbasis

Vanavond is Will Knox te gast in muziekcafé Stathe in Utrecht. Met wat oud werk, met wat nieuw werk, maar vooral met heel veel verhalen. Want Will Knox is een verhalenverteller pur sang. In zowel zijn liedjes als in zijn verbindende teksten.

Op zijn facebook pagina staat als woonplaats nog steeds London. Ten onrechte, want deze sympathieke Engelse singer-songwriter woont inmiddels twee jaar in Nederland. In Haarlem, in een smal straatje in de binnenstad met de prachtige naam Klein Heiligland. In het Engels Little Holyland, en laat dat nu net de titel zijn van zijn nieuwe EP die eind dit jaar verschijnt.

Knopen doorhakken

“Waarom Haarlem?” “Een kwestie van knopen doorhakken”, vertelt Will in een op dat moment nog leeg muziekcafé. “Het continu heen-en-weer reizen tussen mijn vriendin in Engeland en mijn muzikale activiteiten in Nederland, begon ons behoorlijk tegen te staan. Amsterdam was lastig, zodat het uiteindelijk Haarlem is geworden en van die beslissing hebben we nog geen moment spijt gehad. Wat ik vooral waardeer in Haarlem? De sfeer en het karakter van de stad. Het is klein, het is gezellig en de barkeepers kennen je nog bij naam. Weet je, in Nederland voel ik, meer dan elders, de waardering voor de categorie muzikanten waartoe ik als singer-songwriter behoor. Tijdens huiskamerconcerten, maar ook tijdens de grotere optredens zoals bijvoorbeeld als support act van Racoon.”

Openen voor Racoon

En inderdaad, die waardering is voel- en hoorbaar als ik Will Knox op 18 augustus 2018 in een uitverkocht openluchttheater Caprera in Bloemendaal zie openen voor Racoon. In zijn eentje, gitaar om zijn nek en spelen voor 1300 mensen die niet speciaal voor hem zijn gekomen. “Ja, dat is het voordeel als je bij hetzelfde bureau (Agents After All) zit”, vertelt Will in Utrecht met een lach op zijn gezicht. “Maar zo’n optreden zoals vanavond hier in Stathe is op een andere manier minstens even leuk. Het directe contact met het publiek, de mogelijkheid om nieuwe songs uit te proberen. En ja, het publiek komt speciaal voor jou, ook al zijn het dan geen 1300 mensen. Daar doe je het uiteindelijk voor.” Aan de glinstering in zijn ogen is te zien dat het echt meent.

 

Little Holyland

Zestien titels staan er op de speellijst op de grond voor hem. Een paar nummers van het album The Matador & The Acrobat uit 2009 (Never Letting Go en Cog In The Machine), wat werk van het in 2016 verschenen The River Ink, waaronder The Ship & The Storm, Lifeboat en Riverside en veel nieuwe nummers die bedoeld zijn voor de nieuwe EP en het in voorjaar van 2019 uit te brengen album. De titel van het album? “Waarschijnlijk ook Little Holyland, maar misschien heb ik tegen die tijd een nog beter idee”. Het titelnummer van het nieuwe album staat vanavond al op de setlist en klinkt mooi en sfeervol. Net als het op single uitgebrachte Haarlem (inderdaad, een ode aan ‘zijn’ stad, maar wel geschreven voordat hij er daadwerkelijk ging wonen), het nummer Jerusalem en het intrigerende Beliche.

  

Bankoverval verijdeld

Het is 22:20 uur en Will kijkt vragend naar de man achter de knoppen. “Hoe lang heb ik nog?” “Acht minuten” is het antwoord. Dan blijkt dat zestien nummers in een uur toch net iets te ambitieus is. En omdat uitloop van deze eerste Stathe Sessie na de zomervakantie geen optie lijkt te zijn moeten we het doen zonder White Widow en Let’s Rob A Bank. Gelukkig nog net genoeg tijd voor z’n nieuwe single Stolen Car, het wat oudere Dance With Your Ghost en de verhalen achter deze beide nummers.

 

De (toch niet) gestolen auto

“Nee, gelukkig niet mijn eigen auto”, vertelt Will. “Ik had een afspraak met een vriend om samen aan liedjes te schrijven, toen ik een telefoontje kreeg dat hij wellicht wat later zou zijn omdat zijn auto was gestolen.” “Het spijt me vreselijk voor jou, maar het ik vind het een geweldige titel voor een nieuwe song” was mijn eerste reactie. “We gingen aan het schrijven rond het thema ‘gestolen auto’ en de slaap niet kunnen vatten en dat is uiteindelijk Stolen Car geworden. En weet je wat het leuke was? Twee weken later werd de auto teruggevonden op een parkeerplaats in Hilversum waar hij hem zelf had neergezet. Iets wat hij compleet was vergeten.”

Dance With Your Ghost

Dan heeft het nummer Dance With Your Ghost een meer serieuze ondertoon. “Een paar jaar geleden werd bij mijn oma de diagnose ‘Alzheimer’ vastgesteld. Zij en mijn opa woonden toen nog samen en het was hartverscheurend te zien hoe die twee mensen elkaar langzaam kwijtraakten. Alle samen opgebouwde herinneringen vervagen langzaam in het hoofd van de één, leven weliswaar voort in de geest van de ander, maar kunnen steeds minder gedeeld worden met de persoon met je ze hebt opgebouwd. Ik heb dit lied over hen en speciaal voor hen geschreven, maar ze hebben het nooit gehoord. Of ik het niet moeilijk vind om het hier vanavond te spelen? Nee, integendeel; het houdt de herinnering aan mijn grootouders levend.”

Alleen of samen?

Aan het eind van het interview is er nog even tijd voor een blik in de toekomst. Hoe en waar ziet Will Knox zichzelf over vijf jaar? “Om te beginnen, wat meer grijze haren”, is zijn eerste reactie. “Niet van de zorgen, want het loopt allemaal best lekker, maar zo gaat het nu eenmaal als je ouder wordt”. En hij is bezig met het samenstellen van een band. “Ik hou van de samenwerking met anderen, zowel bij het schrijven van liedjes als bij de uitvoering daarvan. Dus een band is zeker een optie. Maar het kan ook best zo zijn dat je over vijf jaar dezelfde, misschien iets grijzere Will Knox solo op het podium ziet staan enkel met gitaar, mijn liedjes en mijn verhalen. Je hebt nu eenmaal niet alles onder controle en dat houdt het spannend.” We blijven hem volgen, deze verhalenverteller uit (tegenwoordig) Haarlem.

Tekst en foto’s: Herman Sixma

Website Will Knox