Liefde als muzikale boodschap

Na zijn show in de Maassilo te Rotterdam op 2 augustus j.l., zit de Europese tour van Xavier Rudd en zijn band er bijna op. Nog snel een laatste rondje Europa, waarbij Duitsland, Denemarken, Hongarije en het Verenigd Koninkrijk worden aangedaan en dan vliegt hij naar huis. Naar Australië. Ruim 30 optredens in iets meer dan zes weken. Zes weken kriskras door Europa, waarbij Nederland niet werd vergeten. LiveStreamMagazine zag deze Australische muzikant, wereldverbeteraar en levensgenieter op 1 juli aan het werk in openluchttheater Caprera te Bloemendaal.  

Geen haast, geen stress

Hij oogt relaxt, Xavier Rudd. Gezeten op een kleedje in de late avondzon laat hij de omgeving van openluchttheater Caprera in Bloemendaal in alle rust op zich inwerken. Geen haast, geen stress. Het grote voordeel van twee keer achter elkaar spelen op dezelfde locatie. De apparatuur staat droog onder de overkapping, de backdrop kan blijven hangen, het geluid is afgeregeld.

Tijd om te ontspannen in een omgeving die, naast meditatie, uitnodigt tot het maken van een duinwandeling of een frisse duik in zee. Bijna als thuis. Alleen de kangoeroes en koala’s ontbreken. In plaats daarvan Schotse Hooglanders en Konikspaarden. Terwijl op de achtergrond zijn maatje Tay Oskee het voorprogramma verzorgt, zit hij even in zijn eigen wereld. Relaxt, volkomen relaxt.

Band met de natuur

De keuze van Xavier Rudd om Tay Oskee als voorprogramma mee te nemen op zijn Europese tournee is eigenlijk wel logisch. Beiden zijn geboren, opgegroeid en nog steeds woonachtig in Australië. Beiden voelen een sterke band met zowel de natuur als de oorspronkelijke bewoners van het land, de Aboriginals. En beide mannen leven van en voor ongeveer dezelfde soort muziek; een mix van traditionele folk en rock, met bij Xavier Rudd een extra scheutje reggae. Het verschil is dat de carrière van de één (Xavier) een flink stuk verder is dan die van de ander (Tay). En terwijl Xavier op het podium wordt bijgestaan door een volledige band, moet Tay het publiek in zijn eentje vermaken.

That was insane….

En eigenlijk kan Tay Oskee het nauwelijks geloven. Een paar jaar geleden stond hij nog te spelen in kroegen en verdiende hij zijn geld als straatmuzikant. Vanavond voor de tweede dag op rij staat hij in een uitverkocht Caprera. Oké, het publiek is misschien niet speciaal voor hem gekomen, maar men luistert wel degelijk aandachtig naar zijn liedjes. “Wow, Bloemendaal that was insane. A highlight show for sure, thank you! Same place, same time tomorrow”, was de boodschap op zijn facebookpagina een dag eerder. Vanavond op deze eerste dag in juli is het niet anders. Een prima optreden van een singer- songwriter waar we waarschijnlijk wel meer van gaan horen.

  

Aandacht voor de Aboriginals

Maar de grote naam vanavond is Xavier Rudd en die heeft iets minder dan vijf minuten nodig om het publiek in Bloemendaal op de banken te krijgen. Na een voor zijn doen rustig begin met The Mother, afkomstig van het in 2005 verschenen album Food In The Belly, gaan alle remmen los bij Rusty Hammer van het album Nanna (2015). Dan blijkt dat de didgeridoo niet voor niets naast de microfoon is klaargezet.

 

Terwijl Yoseph Bekele zijn basgitaar tijdelijk heeft ingeruild voor een vlag van de Aboriginals en daarmee zijn vaardigheden als vendelzwaaier demonstreert, Ian Peres te keer gaat achter de toetsen en Lisa Purmodh haar kwaliteiten als drumster etaleert, zweept Xavier Rudd het publiek op met een van zijn didgeridoo’s.

Van links naar rechts stormt hij over het podium het publiek uitnodigend om mee te klappen. Voor een aantal jonge fans die op de eerste rij hebben plaatsgenomen het sein om met hun vlaggen te laten zien dat zij de boodschap hebben begrepen.    

The power of love

Die boodschap wordt extra duidelijk in de aankondigingen – of beter, de statements – tussen de verschillende nummers. Over het liefdevol met elkaar omgaan, over de aandacht en zorg die de natuur verdient, over het principe van ‘vrijheid voor iedereen’. Zijn ‘Love is the most powerful weapon of the world’ bij de aankondiging van het nummer Breeze (Koon Yum Sun, 2010) mag dan misschien wat prekerig of hippie-achtig klinken, duidelijk is dat deze 21-eeuwse Australische vrijbuiter en wereldverbeteraar het ook echt meent.  

Negen studioalbums

Sinds het verschijnen van zijn debuutalbum To Let in 2002 zijn er inmiddels acht studioalbums van Xavier Rudd verschenen, met Stormboy uit 2018 als de meest recente. Daarnaast werden er acht albums of dvd’s met live-opnames uitgebracht, met het begin februari 2017 uitgebrachte Live In The Netherlands als laatste. Vanavond in Caprera spelen Xavier Rudd en zijn band een dwarsdoorsnee uit deze albums, terwijl de uit 2012 stammende hit Follow The Sun natuurlijk niet ontbreekt. De meeste indruk maakt Rudd daarbij met de nummers waarin zijn maatschappijkritische visie het meest duidelijk naar voren komt. Voorbeelden? Culture Bleeding en vooral ook Spirit Bird, dat als toegift wordt gespeeld. Dan is Xavier Rudd op zijn best.

Tekst en foto’s: Herman Sixma