Publiek in Ottersum waant zich in New Yorkse blues-club
Met een sterk optreden in een goed gevuld muziekcafé van Podium Roepaen in Ottersum sluit het bijzondere muzikale gezelschap Heritage Blues Orchestra een korte en succesvolle tournee door Nederland af. Meteen na afloop van deze show stapt het ‘orkest’ op het vliegtuig naar New York om na tien dagen weer terug te keren naar Europa voor een tour door Engeland. Maar vanmiddag laat de band het publiek in Podium Roepaen eerst nog genieten van een overweldigende mix van blues, soul, gospel en jazz.
Heritage Blues Orchestra begint de set van vanmiddag met het heerlijke gospel-achtige Go Down Hannah. Volgens zangeres Chaney Sims één van de weinige ‘chain gang songs’ over vrouwelijke dwangarbeiders. Met het opzwepende Get Right Church blijft het bonte gezelschap daarna een beetje in de gospel-sferen maar zijn wel al de onmiskenbare bluesinvloeden hoorbaar, zeker als Junior Mack de slide-gitaar bespeelt. Echt vette Delta-blues hoort het publiek in het daaropvolgende Clarksdale Moan.
Heritage Blues Orchestra bestaat uit zangeres Chaney Sims, Bill Sims Jr. (gitaar/zang), Junior Mack(gitaar/zang) en mondharmonicavirtuoos Vincent Bucher. Vanmiddag wordt de band verder aangevuld met drummer Barry Harrison daar waar op het veelgeprezen album ‘And Still I Rise’ Kenny “Beedy Eyes” Smith de drummer is. Zoals verwacht bestaat de set van vanmiddag voor het merendeel uit nummers van dit alom lovend ontvangen debuut-album.
Helaas blijven de blazers die op het album wel hoorbaar zijn vanmiddag achterwege. Maar desondanks staat de band als een huis, geniet het publiek met volle teugen en blijft er genoeg te smullen over. Zoals de heerlijke ‘spiritual’ Don’t Ever let Nobody Drag Your Spirit Down met een hoofdrol voor gitarist Junior Mack die ook de leadzang voor zijn rekening neemt. Of de zompige Mississippi blues in Big Legged Woman en de fraaie harmony-zang in het gospel-achtige Hard Times. Het is duidelijk dat Heritage Blues Orchestra stijlen als blues, soul, gospel, swing en jazz op inventieve wijze weet te verenigen in een authentiek en toch eigen geluid.
De meer jazzy-invloeden zijn met name terug te horen als Bill Sims Jr. achter de piano plaatsneemt. De kern van de band bestaat overduidelijk uit vader en dochter Sims, Junior Mack en Vincent Bucher. Zij nemen ook om beurten de leadzang voor hun rekening. Verder is een ondersteunende hoofdrol weggelegd voor Vincent Bucher die met zijn virtuoze mondharmonica-spel het merendeel van de nummers een enorme intensiteit meegeeft. Zo laat Bucher onder meer in het intro van Catfish Blues op meesterlijke wijze horen waartoe hij in staat is.
Bijzonder is ook het meer akoestische C-Line Woman – met leadzang van Chaney Sims – waarbij de band het enthousiaste publiek aanspoort mee te klappen. Na het lekkere up-tempo In The Morning is het slotstuk een fraaie cover van The Staple Singers waarbij Junior Mack refereert aan het optreden van een paar dagen eerder tijdens de Rhythm & Blues Night in Groningen waar zij onder meer het podium deelden met niemand minder dan Mavis Staples. Daarmee sluit Heritage Blues Orchestra met een heerlijk optreden in Podium Roepaen een gedenkwaardige tour door Nederland af.
