Publiek heft het glas op het leven en de muziek van Balthazar
Even die blik van verstandhouding tussen Maarten Devoldere en Jinte Deprez, de twee voormannen van de Belgische band Balthazar. Die lach tijdens Blood Like Wine, het laatste nummer van de reguliere set. Het gebaar van ‘Yes, we maker er een feestje van’. En een feestje is het op deze Belgische avond in het Haarlemse Patronaat. Eerst een half uur ongecompliceerde rock van Soviet Grass en daarna anderhalf uur genieten van het sfeervolle geluid van Balthazar. Soms dansbaar, dan weer melodieus en dreigend. Muziek voor de donkere dagen van december; muziek op hoog niveau.
Drie albums heeft Balthazar inmiddels uitgebracht. De debuutplaat uit 2010 werd (hoezo vooruitziende blik?) ‘Applause’ gedoopt. Daarna werd in 2012 het eigen geluid verder verfijnd op het album ‘Rats’ en in het voorjaar van 2015 verscheen ‘Thin Walls’, een album dat door de band zelf wordt getypeerd als ‘wat makkelijker te verteren en wat levenslustiger dan ons eerdere werk’.
Met acht nummers van de meest recente plaat staat het album ‘Thin Walls’ vanavond in Haarlem centraal. Maar eigenlijk valt dit nauwelijks op, de nieuwe nummers worden naadloos ingepast in de speellijst die verder bestaat uit het beste van de twee eerdere albums en de in 2014 uitgebrachte single Leipzig.
Soviet Grass
Het voorprogramma van vanavond wordt verzorgt door de eveneens uit België afkomstige formatie Soviet Grass. Denk aan oerdegelijke rock op de grens van vunzig en vuil, scheurende gitaren en pompend drumwerk. En denk aan het wat rauwere werk van bijvoorbeeld de Black Keys, maar dan uitgevoerd door vier jongen Belgen uit Brugge.
Soviet Grass ademt de sfeer van seks, drugs & rock ’n roll. Gezegend met een stem als een misthoorn, beweegt zanger Nicolas Heinkens zich over het podium. Nu eens kronkelend als een slang, dan weer stampend als een olifant. ‘Rootsy Revival Rock’ wordt het genoemd. Een vlag die de lading prima dekt.
Balthazar
Bij een optreden van Balthazar zijn details belangrijk. Details in de vorm van een uitgekiende podiuminrichting, een prima lichtplan en een mooi uitgebalanceerde speellijst. Maar deze band denkt ook aan kleinere zaken, zoals de kleine mini-barretjes die her en der een plek op het podium hebben gekregen. Een kistje met een flesje bier, een flesje water en één of twee mix-drankjes uit de Balthazar 7/12 fles. En als het geluid ook nog bijna perfect wordt gemixt, kan de avond in Haarlem eigenlijk niet meer stuk.
Dat alles klopt blijkt vanaf het begin, als Patricia Vanneste als eerste het podium betreedt en gevangen in een straal van licht met haar viool het intro voor het nummer Decency inzet. Dit nummer wordt, net als op album, gevolgd door het fraaie Then What. Wat te doen met die grauwsluier van angst, bij het idee dat jouw geluk staat of valt met de verliefdheid op je vriendin? Een lastige vraag voor Maarten Devoldere die het lied schreef, zingt en als het even kan zelf graag alle touwtjes in handen wil houden. ‘I used to think that I had it all. That was before I knew what a girl like you could do’.
Een avond Balthazar betekent een avond genieten; van de 5-stemmige samenzang in The Man Who Owns the Place en van het prachtige vioolspel van Patricia Vanneste, zoals in Bunker waarin zij zichzelf eerst sampled en daar vervolgens overheen speelt.
Maar het is ook genieten van Jinte Deprez en Maarten Devoldere die bijna om en om de leadzang voor hun rekening nemen en van het samenspel tussen band en publiek bij de traditionele afsluiter Blood Like Wine van het album ‘Applause‘ uit 2010. ‘Raise your glass to the nighttime’ klinkt het a capella vanaf het podium. En het publiek heft het glas ….. op de nacht en het leven. En op de muziek van Balthazar.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
