Bluesgitarist omringd door geweldige begeleidingsband
Het leven van de Amerikaanse bluesgitarist en zanger Joe Bonamassa lijkt zich voor het overgrote deel ‘on the road‘ af te spelen. Vorige maand voer hij nog op een cruise in de Golf van Mexico en nu is hij alweer op tournee in Duitsland. Vanavond staat Bonamassa ten overstaan van een uitzinnig publiek en omringd door een uit geweldige muzikanten bestaande band op het podium van een goedgevulde Emsland Arena in Lingen.
Twee jaar geleden stond Joe Bonamassa ook al op het podium van de Emsland Arena maar gezien zijn uitspraak ‘Where in the hell are we. Is this the right place, I see a nuclear power plant and a windmill’ weet hij zich dit zelf overigens niet meer te herinneren. Maar dit mag de pret geenszins drukken. Ter promotie van zijn nieuwe album ‘Blues Desperation’ is Bonamassa namelijk met een aantal fantastische muzikanten naar Duitsland gekomen.
Met Reese Wynans, de voormalige toetsenist van Steve Ray Vaughan, bassist Michael Rhodes (Larry Carlton, Aaron Neville, Joan Osbourne, Lady Antebellum, Brian Wilson), drummer Anton Fig (The Late Show, Ace Frehley) en het blazersduo Lee Thorburg (Tom Petty, Huey Lewis) en Paulie Cerra (Stevie Wonder) mag je met recht spreken van een superband waar de kwaliteit van afdruipt.
Joe Bonamassa begint de set van vanavond met een aantal nummers van het nieuwe album waaronder This Train, Mountain Climbing, Blues Desperation en No Good Place For The Lonely. Stuk voor stuk nummers die door de vele fans met luid gejuich worden ontvangen. Maar Bonamassa speelt op overtuigende wijze ook een aantal covers van legendarische grootheden als Freddie King, BB King en Muddy Waters waarmee hij deze blues-iconen een waardig eerbetoon bezorgt.
Met zijn nieuwe album sluit de inmiddels 38-jarige Bonamassa naadloos aan bij de traditie van de blues. Ook bij hem draait het allemaal puur om de muziek, om de blues wel te verstaan. Een fraaie lichtshow of andere randverschijnselen heeft deze geweldige muzikant niet nodig. Al helemaal niet als hij zich, zoals vanavond omringd weet door een magnifieke band.
Naast zijn fantastische gitaarsolo’s weet Bonamassa de andere bandleden ook meermaals in de spotlights te zetten. Zo krijgt Anton Fig na een indrukwekkende drumsolo niet alleen een daverend applaus van het publiek maar ook van Bonamassa en de overige bandleden.
Ballad Of John Henry
Afsluiter van een bijna twee uur durende show is het prachtige Ballad Of John Henry waarbij zelfs het publiek dat tot dan toe op de stoelen had gezeten massaal naar voren komt om hun held toe te juichen. Als Bonamassa daarna zijn fans meermaals oprecht bedankt voor hun aanwezigheid neemt hij in de toegift met All Aboard van Muddy Waters afscheid van een eveneens dankbaar publiek.
Tekst: Jolanda Bansema || Photos: © Henry Knegt
