Brotherhood bewierookt poppodium Doornroosje
De zanger en frontman van de Chris Robinson Brotherhood is met name bekend als het gezicht van de Amerikaanse southern rock formatie The Black Crowes, de band met wie hij al meer dan twintig jaar platen opneemt en intensief optreedt. Als Robinson in 2011 samen met een aantal muzikale vrienden besluit een eigen project te beginnen is de ‘Brotherhood’ een feit. Deze week is de formatie voor een aantal shows in Nederland en vanavond staan ze op het podium van Doornroosje in Nijmegen.
Naast zanger en frontman Chris Robinson bestaat de ‘Brotherhood’ uit gitarist Neal Casal, bassist Mark Dutton (bas), toetsenwizzard Adam McDougall en drummer Tony Leone die sinds vorig jaar de plaats inneemt van voormalig drummer George Sluppick. Alvorens het concert in een niet uitverkochte maar wel goed gevulde grote zaal van Doornroosje van start gaat ontsteekt de roadmanager een aantal wierook stokjes om het publiek verder in de juiste stemming te brengen.
De daarmee opgeroepen sfeer past goed bij de hippie-achtige entourage en muziek van de Chris Robinson Brotherhood (CRB). Hetgeen nog eens onderstreept wordt door het psychedelische artwork op de albumhoezen. Albums waarop geen hapklare nummers van twee á drie minuten te vinden zijn maar solide en lang uitgesponnen meesterwerkjes. Muziek derhalve die uitnodigt tot aandachtig luisteren, hetgeen bij een live-concert doorgaans geen vanzelfsprekendheid is.
Chris Robinson Brotherhood behoort dan ook niet tot de categorie dynamische live-bands. Het oogt allemaal vrij statisch en er is weinig tot geen interactie met het publiek. De heren van de ‘Brotherhood’ zijn bepaald geen performers of entertainers die het publiek een spektakel-show voorschotelen maar een stel rasmuzikanten die de muziek voor zich laat spreken. Voor diegenen die naar Doornroosje zijn gekomen met een live-show van The Black Crowes in het achterhoofd is wellicht sprake van een ‘koude kermis’.
Los daarvan is het vanavond toch genieten. Van een uitgekiende en goed op elkaar ingespeelde formatie en een overheerlijke mix van southern rock, soul en blues. En van breed uitgemeten songs en natuurlijk de rauwe, soulvolle en opvallend ‘zwarte’ stem van Chris Robinson. Naast het fantastische stemgeluid van Robinson en het gitaarspel van Casal zijn het zeker ook de dromerige toetsen van Adam MacDougal die de muziek extra diepgang en obscuriteit meegeven.
Star Of Stone
Met de pauze meegerekend is vanavond sprake van een avondvullend programma. Verdeeld over twee sets krijgt het publiek de nodige songs van de drie tot nu toe uitgebrachte albums ‘Big Moon Ritual’ (2012), ‘The Magic Door’ (2012) en ‘Phosphorescent Harvest’ (2014) te horen. Naast lekkere uptempo nummers als Try Rock & Roll, Jump The Turnstile en 40 Days passeren ook een aantal fraaie ballades de revue waaronder het prachtige Star Of Stone, Someday Past The Sunset en Wheels Don’t Roll.
Als het concert haar einde nadert lijken de heren zowaar nog even los te komen en extra gas te geven met onder meer Shore Power en het pakkende Rosalee waarmee de set wordt afgesloten. Daarna keert de band onder luid gejuich terug op het podium om met toegift Get Out My Life, Woman afscheid te nemen van het publiek.
Chris Robinson Brotherhood is deze week verder nog te bewonderen in De Oosterpoort (Groningen, 2 maart), Paradiso (Amsterdam, 3 maart) en de Muziekgieterij (Maastricht, 4 maart).
Tekst: Rick Warner || || Photos: © Rijno Boon Photography
