Nederlandse rockband maakt verwachtingen waar
De trein van The Grand East maakt vanavond een tussenstop in muziekcafé Merleyn in Nijmegen. Helaas is het café maar voor de helft gevuld waarbij ik mij afvraag of dit iets te maken heeft met de verkiezingen. Terwijl zanger Arthur Akkermans nog uitdrukkelijk zei: “Muziek verbindt meer dan politiek”. Hoe dan ook geeft de uit het Oosten van Nederland afkomstige rockband die voorheen te boek stond en naam maakte als Texas Radio vanavond vol gas.
Als The Grand East – na het verdienstelijke voorprogramma van de band Nachtschade – even voor half twaalf op het podium verschijnt openen ze de set met Frogs gevolgd door The Rain Is Coming, een track die niet afkomstig is van het zeer goed ontvangen debuutalbum ‘Movano Camerata’ maar eerder verscheen op een EP toen de band nog onder de naam Texas Radio door het leven ging. Onder die naam wist de band al indruk te maken maar daar doen ze nog ’n schepje bovenop sinds ze onder de nieuwe naam opereren.
Na deelname aan de Popronde en Noorderslag resulteerde dit niet alleen in de huidige clubtour, deze zomer is de band ook op diverse festivals te zien. De muziek van The Grand East doet denken aan The Allman Brothers, Captain Beefheart en zeker ook The Doors, maar alles wel doordrenkt met een heerlijk eigen sausje. Met The Rain Is Coming krijgt gitarist Niek Cival meteen de ruimte om te excelleren en laat de band horen wat het publiek het komende uur kan verwachten. Een mengelmoes van rock ’n soul, gebracht door een band waar het enthousiasme vanaf spat.
De wortels van deze talentvolle muzikanten liggen in Diepenheim. Vijf muzikanten met een oneindige liefde voor muziek. Zo gaan de heren helemaal los met het pakkende Rabbits & Children, een nummer waarin veel ideeën en tempowisselingen zijn verpakt en waarbij je je het ene moment in een sneltrein waant en het andere in een boemeltje.
In het daaropvolgende Pull The Trigger manifesteert zanger/mondharmonica-man Arthur Akkermans zich als een machinist die de vaart er in wil houden. Gezegend met een volle en rauwe soulstem springt en vliegt hij over het podium. En tot groot enthousiasme van het publiek klimt hij op de boxen om van daaraf zijn mondharmonicageluid de zaal in te slingeren.
In het vunzige Golden Watch laat Joris van den Berg een knijpende trompet horen en waan je je als publiek even in een stripteasetent. In Fire – ook een nummer uit hun Texas Radio periode – hoor je duidelijk invloeden van de Allman Brothers en The Doors waarbij het ‘duel’ tussen gitarist Cival en hammond-speler van den Berg van een hoog en boeiend niveau is.
Hoewel ik The Grand East vanavond een volle zaal of uitverkochte zaal gegund had voldoet de band met een energieke en blijvend boeiende set geheel aan de verwachtingen. Enig storend element is het feit dat er bij de rustige nummers nog weleens hinderlijke gesprekken van toeschouwers hoorbaar zijn. Typisch Nederlands?
Kiss The Devil
Afsluiter van vanavond is de opener van het album; Kiss The Devil waarin alles uit de kast wordt gehaald en er ook meer gedanst wordt. Aansluitend blijft de band op het podium staan voor de toegift omdat je in Merleyn door het publiek heen naar de kleedkamer moet. “Laten we dat maar niet doen en we gewoon de toegift spelen”, zegt frontman Arthur Akkerman.
Na het mysterieuze Trouble Mind is uitsmijter Water voor een groot deel van het publiek het sein om de heupen echt los te maken. In dit nummer krijgen drummer Imanishi Kleinmeulman en bassist Teun Eijsink alle ruimte om hun skills te etaleren en horen we ook nog even een stukje Hocus Pocus voorbij komen als ode aan de zeventiger jarige band Focus. Dit concert van vanavond biedt alle reden om aan te nemen dat we in de toekomst nog meer van The Grand East gaan horen.
Tekst: Benno Arends|| Photos: © Rijno Boon Photography
