Nederlandstalige popmuziek in soorten en maten

Combineer het gouden jubileum van poptempel Paradiso, het 22-jarige verjaardagsfeest van Excelsior Recordings en de gestaag groeiende belangstelling voor wat meer alternatieve Nederlandstalige popmuziek en je hebt drie goede redenen voor Indie Moerstaal 2018. Een avond met louter Nederlandstalige zang en dans. Het dansen slaan we over, net als de bingo, de quiz, de platenmarkt en het optreden van Thijs Boontjes en zijn band (sorry, de laatste trein….) en we concentreren ons op de optredens in de Grote Zaal van Paradiso. En die grote zaal ziet er vanavond net wat anders uit dan te doen gebruikelijk.

Doorlopend programma

Ned 1 en Ned 2 vermeldt het blokkenschema, waarbij de 1 verwijst naar de linkerhelft van het podium en de 2 naar de rechterhelft. Combineer dat met het idee van een groot uitgevallen poppenkast, met twee open en dicht gaande rode pluchen gordijnen en een speciaal ingehuurde spreekstalmeester. Deze rol wordt vanavond ingevuld door Loes Wijnhoven van Clean Pete en dat valt haar zichtbaar ongemakkelijk als zij in de loop van de avond haar eigen band moet aankondigen.   Ja, het wordt zo’n avond van links naar rechts en van rechts naar links bewegen, met af en toe een uitstapje naar de bar achterin de goed gevulde, jubilerende poptempel. Voordeel: een doorlopend programma; als op het ene podium wordt gespeeld, vindt op het andere podium achter het gordijn de af- en opbouw plaats.  

De zelfspot van Meindert Talma

De opening is voor Meindert Talma en zijn band op Ned 2. ‘Vanavond een soort verkorte versie van Je denkt dat het komt, want we hebben maar dertig minuten’, houdt Meindert zijn publiek voor. En dus zien we lichtbeelden van zijn optreden in en herinneringen aan de kennisquiz 2 Voor 12 (‘pff, wat is een andere naam van de distelvink?’) in het nummer 15 Minutes Of Shame. We kijken naar een slungelachtige Meindert die als Tarzan door de grote stad dwaalt (‘Was ik maar Tarzan, man van de apen / Was ik maar naar zijn evenbeeld geschapen’) en horen Klungel Van De Jungle. We leren wat er door hem heengaat als hij op het podium staat in Drumbasgitaarzangorgel&piano. We zien de kritieken op albums en optredens en luisteren naar zijn reflectie daarop in het nummer Zanger. Een half uur liedjes over verlangens en nostalgie, inclusief zelfspot en scherpe observaties. 

Fixkes, luisterpop uit België

Bij een showcase-festival, wat Indie Moerstaal feitelijk is – elke optredende band heeft exact dertig minuten toegewezen gekregen – mag een optreden uit Vlaanderen natuurlijk niet ontbreken. En dus staat daar op Ned 1 de band Fixkes, een band uit het Belgische Stabroek. ‘Normaal zijn we met z’n vijven, maar onze drummer en bassist hebben een avond vrij, dus jullie zullen het met ons drietjes moeten doen’, laat Sam Valkenborgh het publiek vanaf het podium weten. Een bezwaar? Niet echt, want de licht melancholische luisterliedjes van Fixkes klinken in deze setting prima. Misschien iets te rustig voor een deel van het publiek, dat besluit dat het tijd is voor een goed gesprek achter in de zaal. Jammer, want zo gaat een deel van de schoonheid van de liedjes van Fixkes verloren in het geroezemoes.

 

The Jerry Hormone Ego Trip; de naam zegt alles

Jerry Hormone is het alter-ego van Jeroen Aalbers: kinderboekenschrijver, columnist en muzikant. In 1999 oprichter van de punkrockband The Ragin’ Hormones, waarvoor hij het alias Jerry Hormone aannam; later gitarist bij The Apers en een veelheid van andere bands. En nu dus het middelpunt van zijn eigen The Jerry Hormone Ego Trip. Strak in het pak, leider en aanvoerder van vier in zwart-wit gestreepte t-shirts gestoken bandleden.

Voor geroezemoes is tijdens de 30-minuten set van Jerry Hormone geen ruimte. Ach, misschien is het er wel, maar de volumeknop staat zodanig afgesteld dat alle achtergrondgeluiden worden overstemd. Ook geen ruimte voor Dood, waarom vanuit het publiek wordt geroepen. ‘Sorry, geen tijd voor’, laat Jerry weten. ‘Maar misschien komt magere hein in hoogsteigen persoon vanavond nog bij je langs. Je weet maar nooit.’

Levenslessen van Alex Roeka

Alex Roeka? Ja, in trioverband. Voor velen misschien een wat vreemde, oudere eend in deze bijt van indiebandjes, maar voor wie wil luisteren is er veel te genieten. Van De Dag Van Altijd, dat is te vinden op zijn in 2017 verschenen album En Toen Ineens. ‘Vandaag schiet de zon weer omhoog uit de polder / De kop van een boer aan de drank / Een opgejaagd dier huilt door de straten / In het zuiden staan bossen in brand / Vandaag draait de aarde weer dwaas in de rondte / Een spookschip verdwenen op zee / En wij, klein gespuis van adem en botten / We draaien mee.’ Genieten van Ik Wil Niet Dat Je Gaat, van Lege Ochtendkroeg (Hadeskade, 2006), van Stad Van Je Leven, Stad Van Je Dood van het album Wolfshonger uit 2002.

Clean Pete is een volwaardige band geworden

Terwijl een half uur geleden de teleurstelling nog van het gezicht van drie meiden vooraan in het publiek was af te lezen, toen niet Clean Pete maar Alex Roeka klaarstond voor zijn set – jammer, even niet goed op het blokkenschema – beleven dezelfde drie meiden nu hun halfuur van de avond. Alles wordt meegezongen, ook de nieuwe nummers van het in februari 2018 bij Excelsior Records verschenen album Afblijven. Nummers die het niveau van ‘twee lieflijk zingende zusjes’ al lang zijn ontstegen en inmiddels een volwaardig bandgeluid laten horen. Soms zacht en poëtisch, dan weer hard en stekelig. Zoals in het titelnummer van het album dat als afsluiter wordt gespeeld. Clean Pete is een echte popgroep geworden.

[smartslider3 slider=5]

Spinvis trakteert op appeltaart

Een jaar of zeven zal hij geweest zijn toen hij in 1969 of 1970 met zijn ouders mee mocht (of misschien mee moest) naar een vietnamdemonstratie met Paradiso als eindpunt. De sprekers konden hem niet echt boeien, de stapel jassen waarin ze mochten spelen wel. Ze stonken, naar regen en patchouili. Dat nummer, wordt vanavond niet gespeeld door Erik de Jong, alias Spinvis. Wel de klassiekers Ik Wil Alleen Maar Zwemmen en Het Voordeel Van Video van het album Dagen Van gras, dagen van stro uit 2005.

De nummers Artis en Hallo Maandag van het in 2017 verschenen album Trein Vuur Dageraad. Het feestelijke – het is tenslotte een jubileumfeestje – Wespen Op De Appeltaart van het album Goochelaars & Geesten (2006) en de logische afsluiter Kom Terug van het album Tot Ziens, Justine Keller uit 2011. Met ‘tot over 50 jaar’ neemt hij afscheid.

 

The Kik sluit af op Ned 2

Gevraagd naar zijn favoriete Nederlandstalige nummer antwoordt Paul Zoontjes, toetsenist en zanger van The Kik, met een wedervraag. Of het ook iets hedendaags mag zijn? Ja? Dan Afblijven van Clean Pete. Of anders Mia, van de Belgische band Gorki. Gewoon omdat het zo’n prachtig nummer is. Met Afblijven sloot Clean Pete vanavond hun optreden af en Mia kwam voorbij in de nummers die werden gedraaid voorafgaand aan alle optredens. Wat dat betreft hebben de samenstellers van deze speellijst dus goed geluisterd naar Paul Zoontjes. En het optreden van The Kik zelf? Als vanouds. Goed en swingend, waarbij met name de instrumentale nummers eruit sprongen. En ja, zo werd er toch nog gedanst….ook op het podium.

[smartslider3 slider=6]

Tekst en foto’s: Herman Sixma