De twee gezichten van een opkomende indie-artiest
Geef hem een akoestische gitaar, een enkele volgspot op het podium en een mooi klein liefdesliedje, en Isaac Gracie ontpopt zich als de ideale schoonzoon die met zoetgevooisde stem en trouwe hondeogen de harten van jonge (en wat oudere) meisjes doet smelten. Geef hem een elektrische gitaar inclusief een flinke dosis reverb, twee bandleden die zorgen voor een muur aan achtergrondgeluid, een bak licht en een lied dat vraagt om een lekker luide aanpak en je zou zweren dat de reïncarnatie van Kurt Cobain van Nirvana op het podium staat. Het verschil tussen Love (Ain’t Always So Good) van Isaac Gracie solo en The Death Of You & I van Isaac Gracie met band.
Verwachtingen (bijna) volledig waargemaakt
Woensdag 16 mei stonden zowel de ideale schoonzoon als de destructief ogende rocker op het podium van een uitverkocht Doornroosje. Een zanger met twee gezichten, een optreden met twee gezichten. Een optreden waarbij het ‘ideale schoonzoon’ gezicht tot groot genoegen van de met veel jonge meiden gevulde zaal veel vaker voorbijkomt dan de destructieve rockstar. Maar bovenal een optreden waarin Isaac Gracie laat zien dat hij in staat is de verwachtingen van ‘the next big thing’ nagenoeg volledig waar te maken. Bijna volledig, want de cover It Ain’t Me Babe van Bob Dylan die vanavond aan de speellijst wordt toegevoegd, valt eigenlijk wat uit de toon.
I am Oak solo
Het voorprogramma van de korte tour van Isaac Gracie door Nederland wordt verzorgd door Thijs Kuijken, ofwel I Am Oak solo. Dat betekent dertig minuten vriendelijke, rustige liedjes. De eerste drie met gitaar, dan drie nummers achter het keyboard om af te sluiten met nog eens tweegitaarliedjes. ‘Zijn er nog vragen?’, klinkt het vanaf het podium. ‘Nee? Jammer. Dat betekent dat alles duidelijk is en dat is goed.’ Het heeft iets ongemakkelijks, de communicatie met een publiek dat niet speciaal voor jou gekomen is. Datzelfde publiek krijgt nog wel het vriendelijke verzoek even op Youtube naar zijn nieuwe single Will I Wake te luisteren en vooral te kijken. Drie minuten muziek met beelden in de vorm van ruim 2000 tekeningen waaraan Thijs twee weken lang 16 uur per dag heeft zitten werken. Alleen daarom al het opzoeken waard.
Vijlen en schaven
Pas twee jaar draait de 23-jarige Issac Gracie mee in het Engelse muziekcircuit. Opgepikt nadat de opnames die hij thuis op zijn slaapkamer maakte – een van de allereerste nummers die hij schreef was Last Words, dat vanavond als allerlaatste op de speellijst staat – op internet een succes werden en een platenmaatschappij er als de kippen bij was om hem te tekenen.
Na een aantal EPs verscheen op 13 april 2018 bij Virgin EMI zijn debuutalbum, simpelweg Isaac Gracie getiteld. Elf nummers, deels nieuw en deels in andere arrangementen al eerder op EP verschenen. Een periode van twee jaar vijlen en schaven, met altijd weer die angst niet te kunnen voldoen aan de torenhoge verwachtingen, kon worden afgesloten. Nu de uitdaging alles live naar het publiek over te brengen.
Alle nummers van zijn album worden vanavond gespeeld, aangevuld met One Night en Love (Ain’t Always So Good) die zijn terug te vinden op de EP The Death Of You & I (2017), All The Burning Lovers van de EP Songs From My Bedroom uit 2016 en de al aangehaalde cover van Bob Dylan. Nummers over het opbreken van zijn relatie, zoals Silhouettes Of You en het bozige The Death Of You & I.
Nummers over de angst en onzekerheid die opborrelde als gevolg van de hype die rondom hem werd gecreëerd, zoals bijvoorbeeld Terrified. Kan hij al die verwachtingen wel waarmaken? Na vanavond is het antwoord overduidelijk ‘ja’. Samen met Jamie Biles (basgitaar, synthesizer) en Freddy Sheed (drums), zet Isaac Gracie een dijk van een optreden neer. Een optreden dat smaakt naar meer.
Tekst & Foto’s: Herman Sixma
