Wende in Luxor Live

Wende, adembenemend magistraal in een uitverkocht Luxor Live

Vol is ook echt vol, en dat was het zeker in Luxor Live. In de strak uitverkochte poptempel brengt Wende haar één na laatste theaterconcert ‘MENS’ van dit jaar. Geen stoelen en sta-tafels, Wende is meer dan theater alleen, Wende laat je rocken, springen, huilen, bezinnen en beleven en dat doen we gewoon ‘stand-up’.

Wende en haar muzikanten hebben het vermogen om met kleine, intieme en breekbare theatrale nummers toch een hele zaal plat te spelen, overigens al ‘kunst’ op zich. Zo ook de opening van de avond. In afwachting van de ‘verschijning’ Wende betreden LudoWic en Yan het podium waar met verfijnde elektronische vibes en ritmes een sfeer wordt ingeleid die de verwachtingen moet gaan overtreffen.

Met een zelfverzekerde rust en ingetogenheid betreedt Wende, geheel in de stijl van haar album, in een mooi geel gesatureerde leren outfit het podium. Alleen de opkomst al doet je het drankje vergeten die je net aan de bar hebt besteld maar wordt passend gecompenseerd met Deze Gin. Een lied waarbij ze je direct bij de kladden grijpt qua tekstinhoud en in staat is om je gedurende de gehele show niet meer los te laten.

‘Hoe ben ik mens tussen allemaal mensen, in een tijd waar we meer dan ooit teruggeworpen lijken op onszelf, onze angsten en ons onvermogen om grip te krijgen op wat er om ons heen gebeurt?’ Vanavond heerst er gelijkwaardigheid, saamhorigheid, bezinning en gedeelde emoties, misschien wel de doelstelling van het thema. Het is zacht en ontroerend, hard en confronterend. Parels van nummers passeren de revue zoals krachtig op piano gespeelde wat is mijn plan vandaag, schone handen en het zeer indrukwekkende voor alles, geschreven door de in 2015 overleden Nederlandse schrijver Joost Zwagerman.

Wende blijft verbonden met de liefde voor de Franse chansons en vereert ons met een prachtige zeer kleine en intieme uitvoering van Edith Piaf’s La vie en rose en later op de avond gevolgd door veelvuldig gecoverde en o.i. de allerbeste uitvoering door Wende doordringende emotionele Au Suivant van Jacques Brel. De opbouw van dit nummer is subliem. Zacht beginnend en uitmondend in een krachtige explosie.

Wanneer Wende achter haar piano plaatsneemt om het door Dimitri Verhulst geschreven nummer Vrij me ten gehore te brengen, vindt op de videowall op de achtergrond een ware paringsdans plaats. De kwetsbare naaktheid die Wende hier laat zien vertaalt in beeld en geluid is er een van een grote klasse. Het nummer is zo klein en zacht en je kan in de Luxor zaal een speld horen vallen, zo stil wordt het publiek. Ze bezingt de onzekerheden, de angsten, de zoektocht naar de liefde waar wij allemaal ervaringen mee hebben en mee worstelen. Ze raakt je tot in het diepst van je ziel en ze weet je stil te krijgen.

Aan het einde van de show danst ze met het opzwepende Hoe lang nog? in extase alsof haar leven ervan af hangt. Als een tijger op zoek naar haar prooi, beweegt ze zich sensueel over het podium en geeft ze alles wat ze in zich heeft. Nadat de tonen van haar laatste nummer wegebben, verlaat Wende met haar mannen het podium om na enkele minuten zichtbaar geëmotioneerd terug te keren voor een ‘supplement’ van twee nummers waaronder de prachtige vertolking van Toon Herman’s Als de liefde niet bestond.

Wende heeft het absolute vermogen om tijdens het optreden je doordringend aan te kijken, je blik te grijpen, te hypnotiseren en je emotioneel te raken. Het kan niet anders dan dat het voor Wende een ware zoektocht is naar de uiterste emotionele en muzikale reserves waar het publiek de grootste waardering voor kan opbrengen.

Het moet uitputtend en energie vretend voor haar zijn om zich zo te kunnen verliezen in het bezingen van haar belevingen elk optreden weer. We kunnen niet anders dan met een groot respect een diepe buiging maken voor deze ras artieste. Oprecht, intens en ze geeft je ‘food for thought’.

DANK ongelofelijk talentvol mooi mens!