Doornroosje decor van eigenzinnig muzikaal hoorspel
In vele opzichten is het concert van vanavond bijzonder te noemen waarbij het decor al even contrastrijk is als de muziek en je als publiek regelmatig het gevoel krijgt of je naar een muzikaal toneelstuk of hoorspel zit te kijken. Met een reciterende oude man als ‘stralend’ middelpunt en het prototype van een metal-drummer die pal achter hem het ritme van de voorstelling bepaald.
David Thomas
De experimentele garage rock van de uit Cleveland afkomstige band rond zanger David Thomas is geenszins in een hokje te plaatsen en derhalve lastig te omschrijven. De band zelf heeft hun muziek ooit toepasselijk omschreven als avant-garage. Maar later wordt dit door Thomas weer ontkracht door deze uitspraak te omschrijven als ‘een grap om zeurderige journalisten tevreden te stellen.’
Excentriek
Spannend, eigenzinnig, eclectisch en verhalend is de muziek van Pere Ubu zeker. En compromisloos. David Thomas heeft niets met niemand – ook niet met zichzelf – en al helemaal niet met gebaande paden, mainstream en collega-muzikanten die zichzelf als sterren zien en zich navenant gedragen. Deze excentrieke bandleider en zanger is wars van alle vormen van persoonsverheerlijking, opsmuk en zogenaamd sterrendom, zo laat hij vanavond meermaals weten. En hetgeen nog 
eens benadrukt wordt als hij het nummer Musicians Are Scum – van het laatste album Lady In Shanghai – inleidt.
Overigens leidt Thomas nagenoeg ieder nummer op karakteristieke wijze in. Thomas is vooral ook een verhalenverteller. Niet alleen met zijn spannende muziek maar ook met zijn vaak grappige en cynische – en met zelfspot doorspekte – anekdotes tussen de nummers door. Jammer dat zich in het publiek – pal voor het podium – een storend individu ophoudt die het niet kan laten Thomas keer op keer in de reden te vallen door luid te schreeuwen. Met als gevolg dat Thomas zich hier aan begint te ergeren en een aantal inleidende anekdotes achterwege laat. Gelukkig wordt deze ‘ordeverstoorder’ op een gegeven moment met zachte dwang bij het podium weggehaald.
Intensiteit
Door de vele jaren heen – Pere Ubu is al in 1975 geformeerd – heeft de band menigmaal in Nijmegen op de planken gestaan en prachtige concerten gegeven. Vaak in wisselende samenstellingen maar altijd met David Thomas als constante factor. Toch kan ik mij – en met mij vele verstokte fans – met het concert van vanavond moeilijk aan de indruk onttrekken dat ook voor Thomas de jaren gaan tellen. Tegenwoordig zit hij meer op de planken en lijkt de intensiteit wat afgenomen.
Het gehele concert zit hij als een ‘oude verbitterde man’ op een stoel op het podium met een grote fles rode wijn binnen handbereik waar hij ook met grote regelmaat een flinke teug van neemt. Op een lessenaar liggen vellen papier met daarop zijn geschreven teksten. Voorheen stak hij daarnaast ook nog de ene na de andere sigaret aan, maar dat blijft nu achterwege.
Toneelspel
Op eigenzinnige wijze leidt Thomas zijn band door de avontuurlijke en verhalende nummers die stuk voor stuk een bepaalde suspence ademen. Mede ingegeven door de vele obscure soundscapes en het gebruik van diverse elektronische effecten en de Theremin, (een elektronisch muziekinstrument dat bespeeld wordt door het variëren van de afstand tussen de handen en twee antennes zonder het instrument aan te raken, red.) En met een drummer die de spanning op onverwachte momenten met een paar ferme klappen op zijn drumstel danig weet op te voeren.
Een en ander wordt met verwondering door het publiek – bestaande uit opvallend veel ‘oudere mannen’ – gadegeslagen waarbij Doornroosje het decor lijkt van een muzikaal hoorspel. Daarmee zijn de aanwezigen vanavond getuige van een zeer bijzonder optreden van een markante, eigenzinnige en uiterst creatieve persoonlijkheid.
