8 juni 2018 | Holland International Blues Festival overtreft met geweldige line-up.
Vandaag zijn wij aanwezig in het pittoreske kleine Drentse dorpje Grolloo voor de derde editie van Holland International Blues Festival. Onderweg naar het Noorden van Nederland komt de regen met bakken naar beneden. Gelukkig geldt ook hier, hoe hoger, hoe droger en net voorbij Hoogeveen wordt het droog en valt er zowaar door de bewolking heen een flauw zonnetje te bespieden. Met af en toe lichte regen voor de rest van de dag, blijkt het gelukkig toch redelijk festival-weer te gaan worden.
HIBF is een festival van twee dagen en wij zullen de eerste dag (vrijdag) met een meer dan fantastische line- up verslaan. Grolloo is, buiten twee dagen in juni om, een dorp met een inwonersaantal van +/- 700 personen en vandaag zal dit dorp een invasie van ruim 13000 blues minnende gasten ontvangen en verandert voor even in Blues Village Grolloo.
De sfeer op het festival is heerlijk laid back en passend bij het genre, bestaat het publiek hoofdzakelijk uit 50-plussers met een vredelievende mindset. De grootte van de roze tent is beduidend aangepast op het jaarlijks groeiende aantal toegestroomde muziekliefhebbers. Het blijkt de grootste festivaltent van Europa te zijn van maar liefst 120 bij 65 meter en bevat o.a. een tribune met zitplaatsen. De hoeveelheid eetgelegenheden op het HIBF terrein is meer dan voldoende voor de grote getale mensen die hier vertoeven alsmede de mogelijkheid om je onder grote parasols te kunnen nestelen om even op adem te komen.
Johan Derksen, aanjager en gezicht van dit festival, neemt zijn rol als mastercaller zeer serieus. Met zijn markante snor, hippe rode schoenen, maatpak en zijn onlosmakelijke sigaar kondigt hij met verve de optredende artiesten aan en ademt hij ook mede de blues in en uit.
Joanna Connor
De taak het festival op deze vrijdag af te trappen is voor de Amerikaanse zangeres, songwriter en virtuoos gitarist Joanna Connor. De plaats waar ze is opgegroeid, Worcester, Massachusetts wordt zelden genoemd als broeinest voor de blues maar het is wel de plek waar ze de liefde voor de muziek heeft ontwikkeld. Zoals vaker het geval kan zijn, heeft haar moeder haar dusdanig beinvloed tijdens haar jeugd met muziek zoals blues, folk en rock. Als kind luisterde Joanna naar Buddy Guy en Taj Mahal. Als tiener speelde Joanna in clubs van Worcester en Boston met haar eigen band en later verplaatste dit zich naar Chicago.
Daar maakte ze kennis met de grote leermeesters als James Cotton, Buddy Guy en Junior Wells. Met haar eigen band heeft Connor een grote hoeveelheid aan albums gemaakt en rondgetoerd. Nadat ze moeder was geworden van drie kinderen, heeft ze het toeren even op een lager pitje gezet. Dertien jaar na haar laatste studio release heeft Joanna met Six String Stories , een waardige opvolger voor haar laatste studio album Mercury Blues. Joanna is terug en hoe.
Tijdens het optreden laat ze horen dat het geweldige slide werk haar toebehoord. Ze martelt de snaren met erg veel gevoel en technische bekwaamheid. De intensiteit van de nummers doet je naar adem happen in de inmiddels tot hoge temperaturen geworden tent.
Joanna geeft aan showblues een heel eigen interpretatie die erg geslaagd genoemd mag worden en ze etaleert nogmaals haar klasse met verschroeiende Hendrix achtige solo’s in experimentele, instrumentale nummers. Deze dame bewijst dat ze op 55-jarige leeftijd nog niets heeft ingeboet van haar vocale en instrumentale klasse.
King Solomon Hicks
“King” Solomon, Lil’B.B. en East Montgomery, enkele namen waarmee Solomon mee is gekroond door zijn fanbase. De introverte Solomon is nog een jonge twintiger maar heeft al een behoorlijke history met en in de muziek. Als dertienjarige al spelend in de New Yorkse Cotton Club en inmiddels al zijn vierde album Carrying On The Torch Of The Blues uitgebracht.
Solomon Hicks is vanavond met meer dan respectabele muzikanten naar het dorpse Grollo getrokken. Zo hebben we op basgitaar Leo Lyons (David William Lyons) met zijn gedistingeerde grijze lokken, vooral ook bekend van de Engelse formatie Ten Years After. Jerry Bruno voert de ritmesectie aan ondersteund door Kirk Yan op gitaar.
Het rauwere blues geluid van Joanna Connor gaat met de in het wit pak geklede Solomon subtiel over in een fusie van jazz en blues. Gezien de vele samenwerkingen van Solomon met diverse artiesten in verschillende muziekstijlen, is deze jazz/blues melange wel een welkome toevoeging onder de blues paraplu.
Solomon is niet alleen een begenadigd gitarist en zanger maar ook componist en staat ook als een ervaren artiest op het podium waar hij backstage als een introverte tiener doet overkomen maar schijn bedriegt. Zijn samenwerkingen met o.a Tony Bennet, Jake Clemons en Joe Bonamassa geven aan dat hij op het hoogste podium kan presteren in diverse muziekstijlen en laat zich als een volwaardig artiest zien in Grolloo. passend wordt er ook afgesloten met Let’s Just Kiss & Say Goodbye.
Walter Trout
En dan is het tijd voor de eerste grote publiekstrekker van het festival. Walter Trout, het kloppende hart van de moderne blues rock scene met zijn band bestaande uit Sammy Avila (keyboard), Michael Leasure (drums) en Danny Avila (bas) weet het toegestroomde publiek in de uitpuilende tent met groot elan in vervoering te brengen. De dankbaarheid om weer ‘on stage’ te staan straalt van hem af en neemt een groot welkoms applaus met alle bescheidenheid in ontvang.
De energie die de band weet over te brengen op het publiek is van ongekende klasse. Tijdens het intro van BB King’s Goodbye to the blues vertelt Trout dat King een grote inspiratiebron voor hem is geweest en dat ze op een later tijdsstip zelfs goede vrienden zijn geworden. Om de herinnering levend te houden brengt hij deze ode aan deze andere grootmeester. Wanneer Trout een deel van zijn levensverhaal met het publiek deelt, raakt hij zichtbaar geëmotioneerd. Vier jaar na dato is er nog steeds het besef dat hij enorm veel geluk heeft gehad om weer met nieuwe energie op te kunnen treden, na acht maanden aan bed gebonden te zijn geweest, zo ziek was dat hij niet meer kon praten, zijn gezin niet meer herkende en na de geslaagde lever transplantatie maanden lang acht uur per dag moest oefenen op zijn gitaren om de kneepjes die als vanzelfsprekend waren weer onder de knie te krijgen, die dankbaarheid was tot in het diepst van je ziel te voelen.
Play as it could be the last time. Live life to the fullest (Walter Trout)
Het gehele optreden klinkt als een klok. Hij weet als geen ander de emotie van de blues op het publiek over te brengen en de response van de uitzinnige menigte is als een warm bad voelbaar. De synergie met zijn bandleden en de daaropvolgende improvisaties tijdens de gespeelde nummers is ongekend goed en wordt iedere keer met een enorme ovatie door het publiek beantwoord. ‘Sometimes music is the only thing that gets your mind off of everything else’.
Wanneer de tonen van het laatste nummer wegebben, krijgt de zichtbaar geëmotioneerde Trout en zijn band een verdiend afscheidsapplaus wat minutenlang aanhoudt. Wat ons betreft is dit weergaloze optreden het hoogtepunt van de dag.
Jeff Beck
De 73-jarige Jeff Beck start zijn Europese tour in Grolloo en is zeker één van de headliners waar menig fan huis en haard voor achter laat om vanavond hier aanwezig te kunnen zijn. Zoals vele gitaristen die vandaag de revue hebben en gaan passeren is Jeff ook van jongs af aan met de gitaar opgegroeid. Na zijn Yardbirds periode waar hij destijds Eric Clapton verving, is hij op eigen benen gaan staan met de eigen Jeff Beck Group met o.a Rod Steward, Ron Wood en Ainsley Dunbar.
Becks carriere is er een met horten en stoten en volgt de ene formatie de ander weer op en zocht Jeff meer de kant van de jazzrock en fusion op. In de ‘seventees’ periode speelde hij ook met grote namen zoals Stevie Wonder, Jan Hammer en Stanley Clarke. Na ook een imposante solo carrière heeft Jeff Beck een heel eigen sound ontwikkeld die onlosmakelijk aan hem is verbonden. Inmiddels dateert zijn laatste album Live At The Hollywood Bowl van 2017 en vierde daarmee zijn 50 jarig jubileum.
Vanavond staat Jeff Beck met een meer dan aansprekende groep muzikanten op het podium. Rhonda Smith, bekend van o.a. Prince, op bas, Vinnie Colaiuta op drums en Vanessa Freebairn-Smith op Cello. De vocals wordt ingevuld door de even aansprekende Jimmy Hall, bekend van de southern rock band Wet Willie.
Jeff Beck zet met de ondersteuning van Vanessa’s chello een bijzondere sound neer waarmee ook hier aangetoond wordt dat blues een heel breed spectrum heeft. Rock, blues en jazz gaat even makkelijk over tot een blend van filmische en sferische belevingen. Jeff toont aan ook nu nog vernieuwend te zijn waarmee de organisatie ook een heel divers scala aan artiesten vandaag onder de blues paraplu bijeen hebben gebracht.
De technische kwaliteiten van Rhonda Smith moeten ook zeker genoemd worden. De bassiste van o.a. Prince heeft dusdanige skills dat zij uiteraard het podium mag nemen, herstel…, moet nemen… Als er iemand een basgitaar vakkundig kan ‘slopen’ dan is het Rhonda Smith en zoals wij vandaag nog Tavares op de radio langs hebben horen komen…..’Heaven must be missing an angel’.
Ringo Starr and his all starr band
Zijn All Star Band bestaat dit keer uit gitarist Steve Lukather (Toto), gitarist Collin Hay (Men At Work), toetsenist Gregg Rolie (Santana, Journey), Warren Ham op saxofoon, dwarsfluit en percussie, bassist Graham Gouldman (10cc) en en vaste drummer Gregg Bissonette. Laatstgenoemde zit al vanaf 2008 bij de band.
Matchbox is de opener van de avond, waarbij Ringo Starr zich niet verschuilt achter de drums maar de vocals op zich neemt, en wordt opgevolgd door Sir Ringo Starr’s solo hit It Don’t Come Easy. Niet voor niets zijn er de ‘all starrs’ en brengen zij hun tophits ten gehore. Graham Couldman (10CC) neemt hiermee de aftrap met Dreadlock Holiday waarbij Ringo het bekende terrein weer opzoekt… het drumstel. Het podium heeft vanavond 2 drumsets waarbij Greeg Bissonette duidelijk de heerser is van het drumpodium.
‘The man from down under’ Colin Hay laat het publiek meezingen met de jaren tachtig hit Down Under. Zijn typische stemgeluid is nog meer dan herkenbaar maar de rijping der jaren laat zijn stem in de hoge noten in de steek, een octaaf lager dan maar. Desalniettemin wordt ook hier het publiek weer gegrepen. Uiteraard brengt Gregg Rolie de Santana hits ten gehore en ondersteunt met het geweldige gitaarspel van Steve klinkt o.a. Black Magic Woman en Gypsy Queen door de festivaltent.
De Ringo Starr All Starr band toont het plezier en beleving in de muziek. Ook al gaat de leeftijd soms meetellen, het publiek heeft een geweldig podium en raakt niet uitgesproken over te tijden van weleer met en door deze topmuzikanten die men waarschijnlijk eenmalig op het podium ziet en dat allemaal in Grolloo, Nederland.
De organisatie van het Holland International Blues Festival verdient een groot compliment voor de meer dan diverse line-up van deze derde editie, Petje af en een diepe buiging en in de woorden van Ringo Starr te blijven,…. “Peace and love”!
Website Holland inetnational Blues Festival
Website Walter Trout
.
